Nie mogę oceniać autora, bo jak na razie przeczytałem pięć (i pół) jego tekstów, ale mogę za to z czystym sercem powiedzieć, że Głowacki zaczyna zajmować coraz ważniejsze miejsce w moim teatralnym kanonie.

Jak każdy zbiór, książka ta ma słabsze momenty, nie wszystkie ogniwa tego emigracyjnego łańcucha wydarzeń i postaci są równie silne, ale jako czytelnik podświadomie czuję, że łańcuch ów jest wystarczająco mocny i mogę mu zaufać, nie bojąc się, że cokolwiek spadnie mi na głowę.

Te dramaty mówią o emigrantach, ale przede wszystkim mówią o człowieku zagubionym, który wyrwany z otoczenia będącego jego środowiskiem naturalnym musi stawić czoło nowej rzeczywistości, sypiącym się w gruzy marzeniom a co za tym idzie rozczarowaniom.

Głowacki we wspaniały sposób łączy humor z tragedią, najzabawniejszy nawet żart doprawiony jest nutką goryczy, a najsmutniejsze zdarzenie kroplą uśmiechu. Śmiech przez łzy i płacz ze śmiechu. Ot cały Głowacki. Bardzo mocno polecam!

Nie mogę oceniać autora, bo jak na razie przeczytałem pięć (i pół) jego tekstów, ale mogę za to z czystym sercem powiedzieć, że Głowacki zaczyna zajmować coraz ważniejsze miejsce w moim teatralnym kanonie.

Jak każdy zbiór, książka ta ma słabsze momenty, nie wszystkie ogniwa tego emigracyjnego łańcucha wydarzeń i postaci są równie silne, ale jako czytelnik podświadomie...