Już lecimy bez trzymanki, czego tu nie ma, robi się coraz goręcej a został do Grand de finale tylko jeden tom i to do tego dosyć krótki.. No nic, tego właśnie nie lubię w tych typowych tomówkach sfowych. Najpierw tomy trwają i trwają a potem akcja rozwiązuje się w jednym pięcset stronnicowym tomie. No nic nie będę martwić się na zapas, zobaczymy. Tutaj Hamilton nie oszczędza ludzkości i daje jej srogo popalić, myślę, że Valisk jak dotąd ucierpiał najbardziej, dowiadujemy się również coraz więcej ale również coraz więcej jest nowych zagadek. Quinn Dexter dalej nie wiadomo czemu ma coraz więcej mocy, jest postacią wokół której dzieje się najwięcej ciekawych wydarzeń, jak również gruba B7 jest bardzo ciekawa. Ogólnie Hamilton naprawdę się nieźle rozkręcił. Jak się przebranie przez kilka pierwszych tomów to potem jest już naprawdę bardzo dobrze.

Już lecimy bez trzymanki, czego tu nie ma, robi się coraz goręcej a został do Grand de finale tylko jeden tom i to do tego dosyć krótki.. No nic, tego właśnie nie lubię w tych typowych tomówkach sfowych. Najpierw tomy trwają i trwają a potem akcja rozwiązuje się w jednym pięcset stronnicowym tomie. No nic nie będę martwić się na zapas, zobaczymy. Tutaj Hamilton nie...

Doskonała jak każda poprzednia część. Niesamowite jak tak można trzymać formę pisarską przez tyle opasłych tomów. "Wyprawa" w niczym nie ustępuje poprzednim tomom - trzyma w napięciu i rozwija główne wątki. Autor sprytnie "przetrzymuje" czytelnika zmuszając go do przejścia w inny obszar akcji, by trochę odczekał nim będzie kontynuował szczególnie ciekawy wątek. To fajnie podsyca ciekawość i chęć czytania. Autor nie pozwala osiągnąć katharsis, zło nierzadko nie jest ukarane a dobrzy obrywają nielicho. Ale w ich triumfalnym pochodzie są i upadki, mniejsze i większe. pojawiają się zaskakujące okoliczności. Nie wszystko się ujawnia.

Owszem, może być, że tworzenie wątku czy też pokazanie głównego z jakiejś innej perspektywy np. na chwilę wprowadzonej postaci, może irytować czy wprowadzać zamieszanie. Mi osobiście to się bardzo podobało bo niemal symulowało prawdziwe życie. To tylko nam się wydaje, że jesteśmy płatkami śniegu ale to samo tylko z innej perspektywy obserwują inni. I to jest niesamowite jak główną fabułę autor potrafi obudować, tak by zaprowadzić czytelnika tam gdzie chce.

Genialna i wciągająca książka! Przejdzie do historii SF.

Doskonała jak każda poprzednia część. Niesamowite jak tak można trzymać formę pisarską przez tyle opasłych tomów. "Wyprawa" w niczym nie ustępuje poprzednim tomom - trzyma w napięciu i rozwija główne wątki. Autor sprytnie "przetrzymuje" czytelnika zmuszając go do przejścia w inny obszar akcji, by trochę odczekał nim będzie kontynuował szczególnie ciekawy wątek. To fajnie...

Sf z opętanymi przez duchy umarłych. Nie kupuję tego.

Sf z opętanymi przez duchy umarłych. Nie kupuję tego.

Czytanie tej powieści było jak próby pływania w gęstej, zawiesistej kosmicznej zupie...

Hamilton konstruuje niesamowite światy, o których nijak nie potrafi opowiedzieć.
Posłużę się tu analogią geograficzną, ta książka jest jak leniwie rozlana delta potężnej rzeki. Autor zaserwował nam w niej tyle odnóg i pobocznych, nic nie wnoszących wątków, że główny nurt historii jest prawie niewyczuwalny.

Po przeczytaniu tych trzech tysięcy stron ze sporym okładem, już chyba tylko chęć zobaczenia co jest na końcu, trzyma mnie przy tej opowieści...
Hamilton, tradycyjnie już wypluwa na papier słowa z częstotliwością taktowania procesora najnowszej generacji. Czyni to nawet pomimo tego, iż książki w tej serii straciły nieco na objętości, gdy porównać je z poprzedniczkami.

Przy okazji wcześniejszych części, narzekałem na tłumaczenie.
Tym razem tłumacz dostał wsparcie!
Ale jak to zwykle bywa, połączenie niekompetencji z nieznajomością języka ojczystego (czytaj dwa minusy),plusa niestety nie dały...
Mam wrażenie że dziwaczne konstrukty językowe i słowa rodem "samniewiemskąd" pojawiają się ze zdwojoną siłą... kumulacja jakaś, czy co?
Tylko że książka, to niestety nie lotto...

Były momenty w poprzednich tomach, w których łudziłem się że będzie lepiej.
Ten, odarł mnie ze złudzeń, ja pewnie dociągnę do końca tę opowieść...
Ale powiadam Wam, jest wiele ciekawszych rzeczy do robienia na tym łez padole, można na przykład kulać babole.

Polecanie tej ksiażki, byłoby okrucieństwem wobec oczu...

Czytanie tej powieści było jak próby pływania w gęstej, zawiesistej kosmicznej zupie...

Hamilton konstruuje niesamowite światy, o których nijak nie potrafi opowiedzieć.
Posłużę się tu analogią geograficzną, ta książka jest jak leniwie rozlana delta potężnej rzeki. Autor zaserwował nam w niej tyle odnóg i pobocznych, nic nie wnoszących wątków, że główny nurt historii jest...

(patrz część I)

(patrz część I)