Trzeci tom i jak dla mnie lekki regres. Dużo akcji dzieje się na wodzie, klimatu dodaje dużo nomenklatury żeglarskiej. Przerywnikami akcji są tu sceny ,trochę jak z romansu, które jak dla mnie ni w ząb pasują i nie są wartością dodaną. Jednak przygoda trwa dalej, a mingowie dalej depczą nam po piętach stosując coraz to sprytniejsze zasadzki.

Trzeci tom i jak dla mnie lekki regres. Dużo akcji dzieje się na wodzie, klimatu dodaje dużo nomenklatury żeglarskiej. Przerywnikami akcji są tu sceny ,trochę jak z romansu, które jak dla mnie ni w ząb pasują i nie są wartością dodaną. Jednak przygoda trwa dalej, a mingowie dalej depczą nam po piętach stosując coraz to sprytniejsze zasadzki.

Chyba najlepsza z pierwszych trzech części opowieści o Sokolim Oku. W porównaniu do "Pogromcy zwierząt" tu jest dojrzalsze pisarstwo i ciekawiej zawiązana akcja, również poprzez naturalnie wynikające dialogi. Z kolei w odróżnieniu od "Ostatniego Mohikanina" mniej sensacji, a więcej sensu oraz dużo bardziej przemyślana struktura.

Z ogólnych wrażeń zaczyna mnie męczyć nazewnictwo głównego bohatera i dość swobodne podejście do kontynuacji jego losów. Mam na myśli brak utrzymanych nazw, dziejów czy bohaterów. Autor za to odgrzewa podobne historie, wątki itp. Myślę, że można byłoby napisać to samo w inny sposób, mniej zbieżny do poprzednich części pięcioksięgu. Na plus krótkie dialogi, które chociaż nie nakręcają przejść między jednym a drugim, to dynamizują akcję. Niestety tutaj również są dość prymitywne dialogi, łatwe wykrycie postaci na zasadzie antagonizmów "dobry" - "zły" no i stały wątek miłosny, choć w tej części tylko z jedną kobietą.

Chyba najlepsza z pierwszych trzech części opowieści o Sokolim Oku. W porównaniu do "Pogromcy zwierząt" tu jest dojrzalsze pisarstwo i ciekawiej zawiązana akcja, również poprzez naturalnie wynikające dialogi. Z kolei w odróżnieniu od "Ostatniego Mohikanina" mniej sensacji, a więcej sensu oraz dużo bardziej przemyślana struktura.

Z ogólnych wrażeń zaczyna mnie męczyć...

Gdyby nie religijne moralizatorstwo i dialogi pasujące raczej do herbatki u cioci, byłby to dobry "western"

Gdyby nie religijne moralizatorstwo i dialogi pasujące raczej do herbatki u cioci, byłby to dobry "western"

Książka wciąga i to bardzo, zwłaszcza gdy lubi się historie o Dzikim Zachodzie. Jedyne, co mi się nie podobało, to rozmowy między bohaterami w niektórych sytuacjach - tutaj kryją się przed wrogami, a rozmowa toczy się jak przy herbatce, jeden drugiego wychwala, rację przyznaje...Bardzo specyficzny sposób prowadzenia dialogu.

Książka wciąga i to bardzo, zwłaszcza gdy lubi się historie o Dzikim Zachodzie. Jedyne, co mi się nie podobało, to rozmowy między bohaterami w niektórych sytuacjach - tutaj kryją się przed wrogami, a rozmowa toczy się jak przy herbatce, jeden drugiego wychwala, rację przyznaje...Bardzo specyficzny sposób prowadzenia dialogu.

Uwielbiam styl Coopera, jest taki malowniczy, opisy nie nudzą, wręcz przeciwnie - dzięki nim wykreowany na kartach powieści świat wciąga po uszy. Mam sentyment do tej serii :)

Uwielbiam styl Coopera, jest taki malowniczy, opisy nie nudzą, wręcz przeciwnie - dzięki nim wykreowany na kartach powieści świat wciąga po uszy. Mam sentyment do tej serii :)

Cooper to specyficzny pisarz. Jego pięciotomową trapersko - indiańską sagę można pokochać albo znienawidzić. Właściwie nie ma trzeciej drogi.
Ja książki Coopera pokochałem.

Cooper to specyficzny pisarz. Jego pięciotomową trapersko - indiańską sagę można pokochać albo znienawidzić. Właściwie nie ma trzeciej drogi.
Ja książki Coopera pokochałem.

Ciekawa, choć żeby miała mnie porwać to nie mogę powiedzieć. Trochę przygody, trochę krajobrazów. Brak jej jednak tego czegoś.

Ciekawa, choć żeby miała mnie porwać to nie mogę powiedzieć. Trochę przygody, trochę krajobrazów. Brak jej jednak tego czegoś.

Bohater próbuje ratować córkę sierżanta na wyspie przed atakiem Indian.

Bohater próbuje ratować córkę sierżanta na wyspie przed atakiem Indian.

Pierwszy raz zetknąłem się z książką napisaną takim językiem. Nie zraziło mnie to w ogóle, przez to właśnie ma swój urok. Polecam jeśli ktoś miał styczność z Ostatnim Mohikaninem, gdzie był to mój ulubiony film z dzieciństwa i pozostaję do dziś.

Pierwszy raz zetknąłem się z książką napisaną takim językiem. Nie zraziło mnie to w ogóle, przez to właśnie ma swój urok. Polecam jeśli ktoś miał styczność z Ostatnim Mohikaninem, gdzie był to mój ulubiony film z dzieciństwa i pozostaję do dziś.

Niezła fabularnie ale dialogi koszmarne w kółko jedno to samo bohaterowie też męczący

Niezła fabularnie ale dialogi koszmarne w kółko jedno to samo bohaterowie też męczący