Pionierzy

Książkę przeczytałem dość dawno. Mimo, że była to czwarta część pięcioksięgu to stanowiła dość odrębną opowieść na tyle, że udało mi się szybko wejść w losy bohaterów. Z chęcią kiedyś sięgnę po pozostałe pozycje z pięcioksięgu i dalsze losy Sokolego Oka. Albo polecę to swoim dzieciom :)

Książkę przeczytałem dość dawno. Mimo, że była to czwarta część pięcioksięgu to stanowiła dość odrębną opowieść na tyle, że udało mi się szybko wejść w losy bohaterów. Z chęcią kiedyś sięgnę po pozostałe pozycje z pięcioksięgu i dalsze losy Sokolego Oka. Albo polecę to swoim dzieciom :)

Zmogłam w końcu. Kiedyś, jeszcze w szczenięctwie zafascynowana Ostatnim Mohikaninem obiecałam sobie przeczytać cały pięcioksiąg Sokolego Oka. Teraz zaczęłam go powoli zbierać. Zgodzę się, że na taką lekturę może już mam troszkę za dużo lat, ale został mi sentyment do bohaterów, taki jak do misia przytulanki schowanego gdzieś głęboko na strychu. Książka wybitnie pokazuje różnice między białymi, a "Dzikimi". Rozrzutne, bezmyślne wycinanie lasów, zabijanie zwierzyny dla zabawy, a nie dla potrzeby przez Pionierów bardzo kontrastują z wartościami jakie reprezentują sobą Natty, Mohegan i Oliwer. Także pod względem różnic charakterów autor bardziej upodobał sobie chyba "Dzikich" rysując ich jako osoby dumne, bardzo uparte i mądre które odnoszą się z szacunkiem do Natury wiedząc że jej dary nie są nieskończone. Książka ma zarówno tajemnicę która wyjaśnia się wiadomo na końcu opowieści, ma delikatny wątek miłosny, troszkę przygody ale czytając ją odniosłam wrażenie że autor chciał bardziej zarysować ten kontrast między środowiskami, a reszta była jakby tłem do tego. Wierzę, że gdybym znów miała 12 lat oceniłabym ją o wiele wyżej jednak może przez ten sentyment i tak uważam że jest dobra choć bardzo daleko jej do Ostatniego Mohikanina.

Zmogłam w końcu. Kiedyś, jeszcze w szczenięctwie zafascynowana Ostatnim Mohikaninem obiecałam sobie przeczytać cały pięcioksiąg Sokolego Oka. Teraz zaczęłam go powoli zbierać. Zgodzę się, że na taką lekturę może już mam troszkę za dużo lat, ale został mi sentyment do bohaterów, taki jak do misia przytulanki schowanego gdzieś głęboko na strychu. Książka wybitnie pokazuje...

Tak samo jak "Preria", wciąga niesamowitą autentycznością realiów i opisem dzikiej przyrody

Tak samo jak "Preria", wciąga niesamowitą autentycznością realiów i opisem dzikiej przyrody

Las szumi a na plecach można wyczuć wzrok tropicieli , doskonała książka

Las szumi a na plecach można wyczuć wzrok tropicieli , doskonała książka

Moja książka ma tytuł "Pionierowie" - wydawnictwo Iskry, Warszawa 1990 , ale to chyba szczegół

Moja książka ma tytuł "Pionierowie" - wydawnictwo Iskry, Warszawa 1990 , ale to chyba szczegół

Bardzo dobra książka. W mojej opinii porusza zagadnienia egzystencjalne, których zwieńczeniem jest jedno, może dwa zdania na samym jej końcu. Warto było przebrnąć przez tą barwną, poplątaną historię, która długo nie zachwyca ;)

Bardzo dobra książka. W mojej opinii porusza zagadnienia egzystencjalne, których zwieńczeniem jest jedno, może dwa zdania na samym jej końcu. Warto było przebrnąć przez tą barwną, poplątaną historię, która długo nie zachwyca ;)