Na sam początek warto może jedno zaznaczyć – osoby, które są w jakimś stopniu bardziej zainteresowane tematyką i mają o niej jakieś pojęcie (z innych książek, Internetu itp.), nie uzyskają po lekturze tej książki w zasadzie zbyt wielu nowych informacji. To książka popularnonaukowa, przy czym szczególnie podkreślić trzeba pierwszą część tego określenia, gdyż jest to dzieło skierowane do masowego odbiorcy, ale od razu dodam: w żadnym wypadku nie oznacza to, że wyrażam się o książce negatywnie, po prostu warto sobie uświadomić, czego się szuka i dla kogo książka jest przeznaczona.

Jak więc się rzekło, to książka dla szerokiego grona osób. I bardzo to się chwali, gdyż nie ma co ukrywać, że dla miażdżącej większości społeczeństwa kwestia wpływu człowieka na Ziemię nie ma najmniejszego znaczenia. Dlatego im więcej osób sięgnie po bardzo przystępną książkę Kolbert, tym lepiej. Za to należą się naprawdę słowa pochwały, bo w zasadzie niezbyt ekscytujący temat autorka potrafiła przedstawić w sposób bardzo zajmujący. Z łatwością można dostrzec lekkość pióra autorki, doceniam również nierzadko żartobliwe uwagi, które mimo bardzo przecież ponurej tematyki są dawkowane rozsądnie i nie kontrastują za mocno z przekazem. Sam przekaz jest klarowny i bardzo sprawny, poza opisem wojażów autorki do różnych miejsc na świecie, gdzie na własne oczy może zobaczyć, jak masowo padają wszelkiego rodzaju gatunki zwierząt, otrzymujemy również sporo ciekawych informacji historycznych oraz o rozwijanych dawniej teoriach, jest Darwin, jest mozolny proces przekonywania się naukowców do tego, że wszystkie współczesne zwierzęta nie żyją od zarania świata i potopu w niezmienionej formie. To bardzo wartościowe; oczywiście, jak wspomniałem na początku, wszystko jest podane w bardzo przystępnej i łatwostrawnej formie. Ale, co również istotne, dla spragnionych pogłębienia wiedzy książka zawiera naprawdę bogatą bibliografię, co jest także sporym plusem.

W jednej z recenzji zauważyłem jakże celną uwagę, że książka nie epatuje ekofanatyzmem. Muszę to potwierdzić, gdyż Kolbert wstrzymuje się przed wylewaniem żalów i rozpaczliwym nawoływaniem do zmian. Raczej obiektywnie przedstawia to, co się faktycznie dzieje, podaje liczby, statystyki, opisuje to, co mogła sama zobaczyć. Resztę pozostawia czytelnikowi, co jest bardzo istotne. W zasadzie tylko kilka ostatnich stron stanowi odzwierciedlenie jej własnych przemyśleń na temat tego, co wyprawiamy na świecie, a i to bez natrętnego moralizowania. Doceniam takie podejście, gdyż autorka jest w pełni świadoma, że same opisywane mechanizmy i historie są zupełnie wystarczające dla każdego rozumnego człowieka, aby zrozumieć, co się wokół nas tak naprawdę dzieje i jakie są widoki na przyszłość (będzie spojler: ponure).

Książka jest świetnie napisana, sprawnie i bardzo przystępnie, mogę ją polecić z czystym sumieniem wszystkim, którzy chcieliby dowiedzieć się trochę o realiach tego, co dzieje się życiem biologicznym na naszej planecie pod naszym butem. Bo jednak to co innego, słyszeć o jakimś wymierającym gatunku w telewizji czy w Internecie, a co innego zobaczyć twarde i niezaprzeczalne liczby oraz przykłady.

Na sam początek warto może jedno zaznaczyć – osoby, które są w jakimś stopniu bardziej zainteresowane tematyką i mają o niej jakieś pojęcie (z innych książek, Internetu itp.), nie uzyskają po lekturze tej książki w zasadzie zbyt wielu nowych informacji. To książka popularnonaukowa, przy czym szczególnie podkreślić trzeba pierwszą część tego określenia, gdyż jest to dzieło...