Siedem czy osiem lat temu miałem przyjemność siedzieć na widowni podczas wieczoru autorskiego Ryszarda Wytrycha w częstochowskim Teatrze „S”. Promowano wówczas debiutancką powieść autora – "Orły na śniegu". Książkę nabyłem i wkrótce ją przeczytałem. Bardzo mi się podobała. I choć Ryszard Wytrych zarzekał się, że nie jest do końca pewien, czy pójdzie dalej literacką drogą, czy zostanie pisarzem, od tej chwili opublikował już dwie następne powieści: "Czwarty grzech" (2012) oraz "Z nurtem ale pod prąd" (2016).
Powieść koncentruje się na partyjnej karierze młodego działacza z Częstochowy. Horyzont czasowy to w zasadzie dwie ostatnie dekady PRL. Dużo dowiadujemy się o zwyczajach i kulisach pracy komunistycznych aktywistów. Bohater ma misję. Wierzy w socjalizm i pragnie go reformować, zmieniać, udoskonalać, niestety nieustannie trafia na przeszkody nie do przeskoczenia. Nic dziwnego. Tego systemu nie da się uratować. Ale on wierzy. Niezrażony nieustannym sprowadzaniem na ziemię szarpie się i walczy. Niekiedy mocno się przy tym wygłupia, czego jest świadom. Wreszcie postanawia uciekać, salwuje się zagranicznym kontraktem w NRD, niestety po trzech latach trzeba wracać. Po drodze mamy jeszcze stan wojenny. System się wali. W końcu partia przemalowuje się w piórka tak zwanej socjaldemokracji. PRL upada.
Nie ma tu jakiejś wyrazistej fabuły. Narracja książki nie jest ciężka, ale na dłuższą metę bywa męcząca. Celnie wyłapane zostały przywary systemu, trafnie wskazana jego niewydolność.

Siedem czy osiem lat temu miałem przyjemność siedzieć na widowni podczas wieczoru autorskiego Ryszarda Wytrycha w częstochowskim Teatrze „S”. Promowano wówczas debiutancką powieść autora – "Orły na śniegu". Książkę nabyłem i wkrótce ją przeczytałem. Bardzo mi się podobała. I choć Ryszard Wytrych zarzekał się, że nie jest do końca pewien, czy pójdzie dalej literacką drogą,...

Trzecią książkę Ryszarda Wytrycha „Z nurtem ale pod prąd” czyta się inaczej niż dwie poprzednie powieści nasycone silnie autentycznym językiem gwarowym. Tym razem napisany z dużą sprawnością beletrystyczny utwór połyka się płynnie i z wielką przyjemnością. Wykreowani przez PRL-owską rzeczywistość bohaterowie książki portretują w opisywanych wydarzeniach rozpoznawalne postacie (niektórzy politycy pojawiają się na stronach książki pod prawdziwymi nazwiskami) od szczytowego okresu propagandy sukcesu do czasu systemowej transformacji. Pierwszoosobowa narracja uczestnika zdarzeń jest utrzymana w konwencji autoironii a naznaczone śmiesznością opisy osób oraz zdarzeń znamionuje rzetelny przekaz, pozbawiony ogranej formuły szyderstwa i odgórnego odrzucenia wszystkiego co dotyczy PRL-u. W utworze Wytrycha każda z prezentowanych postaci posiada ludzki wymiar a wiele z nich, mimo demonstrowanego zaślepienia czy głupoty pozwala się nawet polubić. „Z nurtem ale pod prąd” jest bodaj pierwszą, pozbawioną odgórnej stygmatyzacji próbą beletrystycznego spojrzenia na ludzi uwikłanych w peerelowski socjalizm, choć płynące z niego wnioski nie odbiegają od ocen powszechnie uznawanych. Najnowsza książka Wytrycha to kawał dobrej zabawy połączony z solidną dawką wiedzy dostarczanej z niepokazywanej dotychczas perspektywy.

Trzecią książkę Ryszarda Wytrycha „Z nurtem ale pod prąd” czyta się inaczej niż dwie poprzednie powieści nasycone silnie autentycznym językiem gwarowym. Tym razem napisany z dużą sprawnością beletrystyczny utwór połyka się płynnie i z wielką przyjemnością. Wykreowani przez PRL-owską rzeczywistość bohaterowie książki portretują w opisywanych wydarzeniach rozpoznawalne...