Książka nie jest zła... Taka sobie obyczajówka, którą lekko czyta się do podusi, kiedy za oknem parno i duszno, a sen nie chce przyjść gładko, jak na powieki niemowlaka.
Fabuła, być może nie klasycznie banalna, ale i nie wydumana.
Bohaterkami powieści są cztery kobiety w średnim wieku, które postanowiły założyć klub "Mało Używanych Dziewic". Za kontrowersyjną nazwą kryje się samo ciepełko: niewiasty chcą pomagać, i to zupełnie bezinteresownie! Komu? To było ich zadanie numer jeden - znaleźć odpowiednie zajęcie.
Trzy, z pośród czterech członkiń, są aktywne, jedna jest członkiem honorowym z racji tego, że już niedługo zostanie mamą.
Każdej z kobiet los podtyka inne zadanie: Agnieszka, dyrektorka prywatnej szkoły średniej zajmuje się krewką staruszką, która wcale a wcale nie ułatwia jej zadania, Michalina projektuje ogród dla hospicjum a Alina zostaje ciocią dla dzieci chorych na raka, natomiast w Marceli rośnie maleńka kruszynka i to ona (oraz kłopoty z partnerem życiowym) zaprzątają jej główkę.
Co wyniknie z tych pomocy? Jak się potoczą losy tych czterech przyjaciółek, z których żadna - nie licząc przyszłej mamy uwikłanej w toksyczny związek - nie ma przy sobie mężczyzny?
Tego, i jeszcze więcej, dowiecie się z kart książki.
Polecam jako mało zobowiązującą lekturę do kolejki u lekarza, pociągu lub na plażę.

Książka nie jest zła... Taka sobie obyczajówka, którą lekko czyta się do podusi, kiedy za oknem parno i duszno, a sen nie chce przyjść gładko, jak na powieki niemowlaka.
Fabuła, być może nie klasycznie banalna, ale i nie wydumana.
Bohaterkami powieści są cztery kobiety w średnim wieku, które postanowiły założyć klub "Mało Używanych Dziewic". Za kontrowersyjną nazwą kryje...