„Gwiazd naszych wina” zachwyciła mnie i nadal powracam do tej książki - zarówno w myślach, jak i naprawdę, czytając raz po raz ulubione fragmenty. Ponieważ pozostanie ona już na zawsze w mojej pamięci i sercu, postanowiłam zapoznać się z innymi dziełami autora, któremu udało się mnie zmusić do łez i zastanowienia nad pewnymi sprawami. Na pierwszy ogień poszły „Papierowe miasta”, wobec których miałam ogromne oczekiwania. Liczyłam na niebanalną, tylko pozornie lekką lekturę. Czy rzeczywiście taka była?

W dzieciństwie Quentin Jacobsen i Margo Roth Spiegelman byli najlepszymi przyjaciółmi, spędzali razem całe dnie, bawiąc się i rozmawiając o wszystkim. Do czasu. Pod wpływem traumatycznego wydarzenia ich drogi się rozeszły, zanikła łącząca ich wspaniała, przyjacielska więź. Zaczęli mijać się na ulicy czy w szkole, rzucając tylko zdawkowe „cześć”. Żadnych długich rozmów, żadnego zwierzania się, wspólnych wyjazdów czy imprez. Quentin bardzo źle czuł się z tym, że Margo przestała być jego przyjaciółką, brakowało mu jej, aż w końcu, po kilku latach, doszedł do wniosku, że jest w niej zakochany! Pewnego wieczoru dziewczyna, ubrana na czarno, z ciemną farbą na twarzy, wchodzi do pokoju Q przez okno i namawia go do udziału w misternie zaplanowanej akcji, która sprawi, iż osoby, do których nie pała sympatią, zapamiętają już na zawsze, że nie można zadzierać z Margo Roth Spiegelman.

Zdecydowanie najmocniejszą stroną powieści są jej bohaterowie. Q to niezbyt rzucający się w oczy nastolatek (nie jest jednak szarym myszkiem czy innym stworzeniem popielatosiwego koloru), we wszystkich swych czynach kierujący się miłością, troską i odpowiedzialnością. Ben, jego najlepszy przyjaciel, ma poczucie humoru, ale też przerośnięte ego, dostrzega tylko swoje zalety, jednak postępuje zdroworozsądkowo, jeżeli wymaga tego sytuacja. Radar to chodząca encyklopedia, zna odpowiedzi na wszystkie pytania, jest najmądrzejszym bohaterem powieści. A Margo? Sama się temu dziwię, ale to właśnie jej postać najbardziej przypadła mi do gustu. Fakt, jest egoistką i nie przejmuje się zupełnie tym, że inni umierają ze strachu o nią. Jednak jej życiowa filozofia oraz bystre spostrzeżenia niejednokrotnie dały mi do myślenia i sprawiły, że na niektóre rzeczy zaczęłam spoglądać zupełnie inaczej.

O czym jest ta książka? O przyjaźni - tej prawdziwej, ale także fałszywej. O młodzieńczej miłości. Marzeniach i dążeniu do ich spełnienia. Odpowiedzialności za swoje czyny. Relacjach z rodzicami. Rzeczach ważnych i ważniejszych. "Papierowe miasta" to nie powieść, w której poruszono typowe, błahe tematy, jakich pełno w książkach głównie dla młodzieży. To nie jest powieść, którą czyta się przyjemnie, a potem o niej zapomina - John Green nie napisałby czegoś takiego. W swoim dziele zawarł zarówno tematy lekkie i przyjemne, jak i ważkie oraz niecodzienne. Napisał książkę pełną humoru - głównie za sprawą przezabawnych wypowiedzi bohaterów, ale również skłaniającą do przemyśleń i odrobinę wzruszającą. W powieści nie ma zamieszania, autor płynnie przechodzi od tematu do tematu, dzięki czemu czyta się ją z niegasnącym zainteresowaniem.

Zdawać by się mogło, że "Papierowe miasta" to tylko książka młodzieżowa (jedna z lepszych w tym gatunku), z niektórymi cechami powieści przygodowej, podróżniczej i detektywistycznej. Jednak John Green - jakżeby inaczej - zamieścił w swym dziele kilka błyskotliwych zdań, które mają dać czytelnikowi do myślenia. Kwintesencją jest dobra zabawa podczas lektury tej - pełnej humoru i niespodzianek - powieści, połączona z wyłuskaniem spomiędzy kart ważnych życiowych prawd i zastanowieniem się nad bardzo prawdziwymi cytatami oraz filozofią, którą kieruje się Margo.

"Papierowe miasta" to wspaniała powieść. Cudowna. Po prostu niesamowita. Bawi, porusza i sprawia, że po przeczytaniu ma się ochotę nadal poznawać losy bohaterów. Johnie Green, to już druga książka Twojego autorstwa, której nigdy nie zapomnę. Dziękuję!

Dopóki świt nas nie rozłączy.

„Gwiazd naszych wina” zachwyciła mnie i nadal powracam do tej książki - zarówno w myślach, jak i naprawdę, czytając raz po raz ulubione fragmenty. Ponieważ pozostanie ona już na zawsze w mojej pamięci i sercu, postanowiłam zapoznać się z innymi dziełami autora, któremu udało się mnie zmusić do łez i zastanowienia nad pewnymi sprawami. Na pierwszy ogień poszły „Papierowe...