Powieść "Zimne ognie" Simona Becketta po raz pierwszy została wydana w 1997 roku. Poprawione wydanie książki, którym dysponuję pochodzi z roku 2015/2016. Czyli powstała grubo przed cyklem z Davidem Hunterem, którego jestem wielbicielką. Wielbicielką "Zimnych ogni" nie jestem. To nie ten warsztat, to nie ten styl.

Jest to rzecz dobrze napisana, chociaż końcówka powieści mnie nie satysfakcjonuje. Jest zbyt naciągana.

Akcja powieści toczy się w Londynie. Do połowy książki wlecze się w sposób niemiłosierny. Później nabiera tempa, chwyta emocjonalnie czytelnika za gardło, doprowadzając serce do tachykardii.

Dojrzała, ale młoda kobieta, singielka, staje się właścicielką agencji PR. I nieźle sobie radzi. Właściwie nie prowadzi życia towarzyskiego, ale ma wsparcie w swojej przyjaciółce i jej rodzinie, której jest częstym gościem. Praca nie daje jej pełnej satysfakcji. Pustkę, którą odczuwa mieszkając samotnie (nie licząc kota), postanawia wypełnić. Decyduje się na posiadanie dziecka. Ze względu na brak partnera postanawia skorzystać z usług dawcy nasienia. I tu się zaczyna prawdziwa i dramatyczna historia...


Książka "Zimne ognie" Simona Becketta jest thrillerem psychologicznym, w który warto się zagłębić. Jednak moje serce pozostaje przy cyklu z antropologiem sądowym - Davidem Hunterem oraz przy jakże innych, ale ulubionych "Ranach kamieni".

Powieść "Zimne ognie" Simona Becketta po raz pierwszy została wydana w 1997 roku. Poprawione wydanie książki, którym dysponuję pochodzi z roku 2015/2016. Czyli powstała grubo przed cyklem z Davidem Hunterem, którego jestem wielbicielką. Wielbicielką "Zimnych ogni" nie jestem. To nie ten warsztat, to nie ten styl.

Jest to rzecz dobrze napisana, chociaż końcówka powieści...