I tak oto po nieco chaotycznym pierwszym tomie, który wydawał się być zlepkiem przygód naszej W. Rednej znaczy Wolhy przyszło nam trafić na całkiem ogarnięty tom. Nasza Wolha kończy szkołę, zdaje egzaminy i musi zdecydować, co dalej zrobić z własnym życiem. Myśli oczywiście o pracy w krainach ulubionego księcia wampirów, no ale co dalej? To takie prozaiczne? I właściwie gdzie się ten książę podziewa! A sprawy komplikują się znacznie, gdy go w końcu znajduje martwego... a przecież jechał się hajtać.
Robi się szałowo powiem Wam. Bardzo mi się podoba odejście od pewnego zlepku przygód jaki był w pierwszym tomie. Tu mamy ładne połączenie faktów zarówno z tego tomu jak i z pierwszego.  Wyjaśnienie szczegółów i kilku pytań jakie nam pozostały zawieszone po pierwszym tomie. Autorka jak zawsze powala nas humorem jaki wręcz bije z tej książki oraz ciekawymi zwrotami akcji. Przyznam szczerze świetna by była z tej serii bajka... już widzę tą animacje. Na skalę Disneya! O tak! Choć może bardziej Pixar? Nie ważne, póki nie nastawiamy się na "poważną" fantastykę, książka jest świetna. Nieco przewidywalna momentami, ale nawet to nie psuło nam radości z czytania.

To na co warto zwrócić uwagę to bohaterowie. Naprawdę uwielbiam kreowanie bohaterów przez Panią Olgę Gromyko. Są to bohaterowie barwni, bardzo często w jakimś stopniu karykaturalni i przede wszystkim pełni dobrego humoru. Często o charakterach dzieci, ale co nam to przeszkadza? Uwielbiamy ich od pierwszego poznania. I nie mówię tu tylko o pierwszoplanowych, ale o tych gdzieś tam w tle (uwielbiam tu smoki! No jak nie lubić takich ślicznych gadów?). Ilość zabawnych i wręcz genialnych tekstów między bohaterami powala i wierzcie mi co jakiś czas wybuchałam śmiechem (jak zwykle w środkach komunikacji miejskiej i tak już współpasażerowie mnie nie lubią, bo mają mnie za wariata).

Co do minusów, nie byłam pewna motywu "Opiekunki" który tu w zasadzie jest głównym motywem. Nieco pokrętne było to wyjaśnione w książce i musiałam czytać kilkakrotnie by się połapać co i jak. Nie chcę Wam tu zdradzać za wiele ale w zasadzie wydał mi się ten motyw naciągany.  Nie mniej jednak jest on w pełni ok.

Jedno jest pewne, z całą przyjemnością sięgnę po kolejny tom Kronik Belorskich, bo no dobra to muszę Wam zdradzić... Len powiedział te dwa ważne słowa!!! I teraz jestem ciekawa na ile Wolha dorośnie w końcu do wielu decyzji w swoim życiu.
Humoru nie brak i jeśli szukacie czegoś do relaksu, to jak najbardziej Kroniki Belorskie są idealne. A ten tom póki co najlepszy, z całych dwóch które przeczytałam.

I tak oto po nieco chaotycznym pierwszym tomie, który wydawał się być zlepkiem przygód naszej W. Rednej znaczy Wolhy przyszło nam trafić na całkiem ogarnięty tom. Nasza Wolha kończy szkołę, zdaje egzaminy i musi zdecydować, co dalej zrobić z własnym życiem. Myśli oczywiście o pracy w krainach ulubionego księcia wampirów, no ale co dalej? To takie prozaiczne? I właściwie...