Dania to kraina kawą płynąca. Taką mam refleksję (albo refluksję)po lekturze. Na każdej stronie bohateowie spożywali przynajmniej trzy filiżanki, a mi wątroba wywijała obertasy. Poza tym jak zwykle Joanna znajduje się w środku wielkiej polki kurcgalopki, tym razem spowodowanej niereformowalną gościnnością przyjaciółki Alicji i kompletnym nieweryfikowaniem kogo zaprasza do domu. Na własny użytek muszę zapamiętać, aby od wszelkich obcych ubiegających się o nocleg w moim domu pobierać referencje ;)
Sporą część utworu autorka poświęca na przedstawienie natarczywego, uciążliwego i podłego charakteru przyszłej ofiary. Mamy czas aby tak go znielubić, by później gwałtowne zejście z tego padołu przyjąć z nieopisaną ulgą.
Dom Alicji, tak jak w innych książkach z jej udziałem, wypchany jest ludźmi do rozpuku ścian, prawie każdy ma motyw bądź chęci do pozbycia się denata. Dodatkowo po okolicy plączą się całe stada mniej lub bardziej podejrzanych. Czy byczki w pomidorach okażą się wystarczającą poszlaką, by złapać mordercę?
Na deser inspektor Muldgaard, chociaż już nie tak zabawny jak we "Wszystko czerwone", które pozostaje nadal moim numerem jeden jeśli idzie o książki Chmielewskiej.

Dania to kraina kawą płynąca. Taką mam refleksję (albo refluksję)po lekturze. Na każdej stronie bohateowie spożywali przynajmniej trzy filiżanki, a mi wątroba wywijała obertasy. Poza tym jak zwykle Joanna znajduje się w środku wielkiej polki kurcgalopki, tym razem spowodowanej niereformowalną gościnnością przyjaciółki Alicji i kompletnym nieweryfikowaniem kogo zaprasza do...