W najgorszych koszmarach nie spodziewała się,że jej kłamstwo wyjdzie na jaw,a ona przestanie czuć się bezpieczna.Sebastian nie może uwierzyć,że kobieta,która zawsze była wobec niego szczera zataiła przed nim naprawdę istotną informacje.
Czy Sebastian i Shea staną przed światem razem,gdy pojawia się ktoś z jej przeszłości?

Sebastian czuje się zdradzony,nie rozumie jak Shea mogła nie powiedzieć mu prawdy i chociaż go zraniła decyduje się jej pomóc odzyskać ponieważ pomimo poczucia że go okłamała Sebastiana kocha Shee i jej córkę i uczyni wszystko,żeby ich życie było znów pełne radości i kompletne.

W moim odczuciu ta część jest słabsza nie wiem dlaczego ale jak pierwszą część czytało mi się całkiem tak druga wręcz mi się ciągnęła okropnie 🙈.

W najgorszych koszmarach nie spodziewała się,że jej kłamstwo wyjdzie na jaw,a ona przestanie czuć się bezpieczna.Sebastian nie może uwierzyć,że kobieta,która zawsze była wobec niego szczera zataiła przed nim naprawdę istotną informacje.
Czy Sebastian i Shea staną przed światem razem,gdy pojawia się ktoś z jej przeszłości?

Sebastian czuje się zdradzony,nie rozumie jak Shea...

Mam wrażenie, że ta część to taki jeden wielki pean na cześć bohaterów, których stworzyła autorka. Non stop magluje jacy są pięknie i wspaniali.
Można to było zamknąć w jednym tomie. Mamy tu wątek kryminalny - choć dobry to słabo napisany. Dużo nadal pozostaje w sferze domysłów.
Sięgałam po tę książkę, bo liczyłam, że usłyszę w niej muzykę. Na tym najbardziej się zawiodłam.

Mam wrażenie, że ta część to taki jeden wielki pean na cześć bohaterów, których stworzyła autorka. Non stop magluje jacy są pięknie i wspaniali.
Można to było zamknąć w jednym tomie. Mamy tu wątek kryminalny - choć dobry to słabo napisany. Dużo nadal pozostaje w sferze domysłów.
Sięgałam po tę książkę, bo liczyłam, że usłyszę w niej muzykę. Na tym najbardziej się zawiodłam.

Niestety książka pozostaje na tym samym poziomie co poprzednia część. Zbyt dużo przemyśleń bohaterów, zbyt słodko, zbyt skomplikowanie. Spokojnie możnaby zrobić z tego jedna książkę. Rozwiązanie całej historii też mało realistyczne. Pomimo tych wszystkich problemów i przeżyć bohaterów nie czułam zupełnie nic czytając ich historię.

Niestety książka pozostaje na tym samym poziomie co poprzednia część. Zbyt dużo przemyśleń bohaterów, zbyt słodko, zbyt skomplikowanie. Spokojnie możnaby zrobić z tego jedna książkę. Rozwiązanie całej historii też mało realistyczne. Pomimo tych wszystkich problemów i przeżyć bohaterów nie czułam zupełnie nic czytając ich historię.

Polecam, dobra kontynuacja.

Polecam, dobra kontynuacja.

Uważam że jeśli przeczytało się pierwszą część jakiejś serii to należy przeczytać całość chyba że 1 okazała się denna.
Na szczęście nie w tym przypadku

Uważam że jeśli przeczytało się pierwszą część jakiejś serii to należy przeczytać całość chyba że 1 okazała się denna.
Na szczęście nie w tym przypadku

Kontynuacja pierwszej części. Zaczynamy od rozwikłania zagadki Shei, która okazuje się przypadkiem łączącym ją i Baza wspólnym mianownikiem w postaci znienawidzonego wroga, nieprzewidywalnego Martina Jenningsa. Człowiek ten ma możliwości i z nich korzysta a ta część opiera się właśnie na walce z nim. Oczywiście miłość miłością, bohaterowie szaleją jak to w takich przypadkach bywa, natomiast nagłe pojawienie się osoby, która, w ciągu pięciu minut zmienia się i przyczynia bezpośrednio do pokonania Jenningsa było jakimś nieporozumieniem. Niemniej jednak piękna to miłość.

Kontynuacja pierwszej części. Zaczynamy od rozwikłania zagadki Shei, która okazuje się przypadkiem łączącym ją i Baza wspólnym mianownikiem w postaci znienawidzonego wroga, nieprzewidywalnego Martina Jenningsa. Człowiek ten ma możliwości i z nich korzysta a ta część opiera się właśnie na walce z nim. Oczywiście miłość miłością, bohaterowie szaleją jak to w takich...

Tak jak w poprzedniej części zachwalałam fabułę, która nie opiera się tylko na erotyzmie. Tak w tej jest tego za wiele. Za dużo dramatów, potknięć, niedomówień , cudownych przemian. Wielki plus za chemię, którą czuć pomiędzy bohaterami oraz otoczkę ich świata, do której bez problemu można się przenieść.

Tak jak w poprzedniej części zachwalałam fabułę, która nie opiera się tylko na erotyzmie. Tak w tej jest tego za wiele. Za dużo dramatów, potknięć, niedomówień , cudownych przemian. Wielki plus za chemię, którą czuć pomiędzy bohaterami oraz otoczkę ich świata, do której bez problemu można się przenieść.

Druga część serii, opowiada o dalszych losach Sebastiana i Shei. W tej części lepiej poznajemy każde z nich, a zwłaszcza Sheę i jej historię.
Okazuje się, że mają wspólnego wroga Martina Jenningsa, który próbuje ich zniszczyć.
W tej części więcej się dzieje. Sebastian musi w końcu dojrzeć, a nie szukać wymówek.
Jednakże jak na erotyk, to opisane sceny seksu nie są zbyt powalające.
Nie wiem, jakie są kryteria bestsellerów w Stanach. Jak dla mnie do bestselleru tej książce daleko.
Można przeczytać, ale szału nie ma.

Druga część serii, opowiada o dalszych losach Sebastiana i Shei. W tej części lepiej poznajemy każde z nich, a zwłaszcza Sheę i jej historię.
Okazuje się, że mają wspólnego wroga Martina Jenningsa, który próbuje ich zniszczyć.
W tej części więcej się dzieje. Sebastian musi w końcu dojrzeć, a nie szukać wymówek.
Jednakże jak na erotyk, to opisane sceny seksu nie są zbyt...

Warta przeczytania wciągnęła mnie niesamowicie, nie wiem czemu ma tyle złych opinii, ja ją bardzo POLECAM!!

Warta przeczytania wciągnęła mnie niesamowicie, nie wiem czemu ma tyle złych opinii, ja ją bardzo POLECAM!!

„Rytm dwojga” jest bardzo równą kontynuacją serii. Trzyma dokładnie ten sam poziom. Akcja rozpoczyna się niemal w tej samej chwili, w której kończy się akcja poprzedniej części. Bohaterowie są ci sami i wątek główny też jest ten sam. Obie powieści nie są aż tak obszerne, żeby je rozdzielać i moim zdaniem nie powinno się tego robić. Ale wtedy nie skasowałoby się kasy za dwie książki, prawda?

I tym razem zauważyłam niestety więcej minusów niż plusów. Przede wszystkim bardzo mało realizmu. Bohaterowie ładują się w poważne tarapaty przez swoją lekkomyślność i głupotę, a potem zawsze ktoś ich z tego wyciąga. Matka, która przez lata krzywdziła swoje dziecko, nagle czuje skruchę i dobrowolnie idzie do więzienia na dziesięć lat. Normalnie science fiction. To pocieranie twarzy przez panów z Sunder jest jak wiecznie przygryziona warga Any Steele. Poza tym zdecydowanie za dużo ckliwości i zdecydowanie za mało „zespołowych momentów”. Gdyby autorka nie napisała tego wprost nigdy bym nie powiedziała, że Sunder to zespół, który żyje według starej maksymy sex, drugs and rock and roll.

Jest jednak pewna nadzieja dla tej serii: Austen Stone. Młodszy brak Baza, który nosi w sobie taki mrok, że nawet słońce chowa się na jego widok za chmurami. Chłopak ma bardzo neurotyczną osobowość i to jest potencjał. Mam nadzieję, że autorka go nie zmarnuje.

Myślę, że jednym z kluczowych momentów tej historii jest zakończenie. Zespół, muzyka i przyjaciele. To zawsze było najważniejsze w życiu Baza. I co teraz? Czy Shea będzie dla Sunder tym, kim Yoko Ono była dla Beatlesów?

„Rytm dwojga” jest bardzo równą kontynuacją serii. Trzyma dokładnie ten sam poziom. Akcja rozpoczyna się niemal w tej samej chwili, w której kończy się akcja poprzedniej części. Bohaterowie są ci sami i wątek główny też jest ten sam. Obie powieści nie są aż tak obszerne, żeby je rozdzielać i moim zdaniem nie powinno się tego robić. Ale wtedy nie skasowałoby się kasy za dwie...