Miałem tę przyjemność (bo niewątpliwie była to przyjemność) przeczytać wszystkie tomy po raz pierwszy! Jakoś nie mogłem się za to zabrać wcześniej, gdy "Pottermania" ogarnęła cały świat (myślę, że nie przesadzając można tak powiedzieć). Ocenię więc całą serię.
Według mnie cały cykl jest bardzo dobrze skonstruowany, począwszy od głównego bohatera i jego historii, przez wszystkie przygody, których doświadcza aż po samo zakończenie. Bohaterowie poboczni - wszyscy - czy to dobrzy, czy źli są świetnie stworzeni. Co więcej, nie zawsze można zgadnąć, czy dany bohater jest dobry, czy zły. Koronkowym przykładem jest oczywiście postać Snape'a - jak dla mnie bohatera jak najbardziej tragicznego (wręcz romantycznego, w pełnym tego słowa znaczeniu). Zakochany w Lilly Evans (później Potter) zdradzając Voldemortowi treść podsłuchanej przepowiedni, mimowolnie sprowadza na rodzinę Potterów zagładę - śmierć. Ażeby zadośćuczynić za swoje postępki, do końca życia stara się otaczać opieką jej jedynego syna (chłopca, który przeżył) - Harry'ego swoją "opieką" (co najlepsze, w taki sposób, że sam Harry jak i czytelnicy nienawidzą Snape'a praktycznie od początku do końca cyklu, do rozdziału, w którym Harry dowiaduje się prawdy - jednego z ostatnich). Jednak nie tylko ta postać budzi mój szczery podziw dla Pani Rowling (chociaż według mnie postać Snape'a to majstersztyk - może nie do końca doceniany).
Cały wachlarz postaci, czy to zwyczajnych mugoli, czy czarodziejów, czy wreszcie istot magicznych jest wykreowany w sposób zapierający dech w piersiach. Autorka naprawdę stworzyła wspaniałe uniwersum, w którym każdy znajdzie coś, co go urzeknie.
Uwielbiam postać Zgredka - nie tylko za to, że jest bardzo prostoduszny i powiedzmy "poczciwy". Znowuż w tej postaci przejawia się kunszt autorki, która ze zwykłego skrzata domowego, który mógł budzić na początku tylko odrobinę śmiechu, może zaniepokojenia - wyrasta na herosa, na kogoś, kto pokazuje swoją wyższość nad większością czarodziejów - kasty, która tak pogardzała rasą skrzatów domowych. Jego śmierć bardzo mnie wzruszyła, nie tylko ze względu na fakt, że umarł ratując Harry'ego i jego przyjaciół - ale ze względu na to, że uczynił to będąc wolnym skrzatem - uratował wspomnianych bohaterów, bo tak chciał, bo wiedział, że są jego przyjaciółmi, bo wiedział, że to może mieć jakiś większy sens. Poświęcił swe życie dla przyszłych pokoleń czarodziejów, skrzatów, zwykłych mugoli.
Nie tylko on zresztą - w siedmioczęściowym cyklu mnóstwo jest bohaterów, którzy oddają życie za ten nowy, wspanialszy świat, bez Lorda Voldemorta: chociażby Syriusz Black, Remus Lupin, jego małżonka Tonks, Fred Weasley i wielu wielu innych. Jak mówił sam Dumbledore, to wszystko stało się możliwe dzięki miłości - Voldemort zadufany w sobie, uważający siebie za lepszego od kogokolwiek innego, lekceważącego wszystko i wszystkich dookoła, wierzący w potęgę magii samej w sobie, egoista, który nie ufa nikomu - zostaje pokonany przez chłopca, który pokornie jest gotów oddać swoje życie dla lepszego jutra. To bardzo wymowne.
Odniosę się jeszcze do poglądów, jakoby cykl ten nie nadawał się dla każdego czytelnika, ze względu na poruszanie tematu magii, czarnoksięstwa, okultyzmu itd. Rzeczywiście - książki Pani Rowling powinny być przeznaczone dla osób w pewnym wieku (być może dokładnie tak jak cała fabuła - Harry zaczyna naukę w wieku 11 lat, a kończy w wieku 17 lat) - im dalej wgłębiamy się w dzieje głównego bohatera, tym mroczniejsze zdają się one być. I tak, początkowe części wydają się być odpowiednie dla każdego odbiorcy - wkraczamy dopiero w świat magii, wszystko zdaje się być "cukierkowe", nic nie przeraża, ale począwszy od "Czary Ognia" zaczyna się robić coraz mroczniej, coraz ciężej i być może dobrym pomysłem byłoby czytanie tych części w wieku już nieco bardziej zaawansowanym. Sam mam 25 lat i uważam, że dużo opisów (nie chodzi mi tylko o śmierć niektórych bohaterów) trzeba traktować z pewną dozą dystansu (chociażby miejsca, w których autorka otwarcie pisze, że Harry bardzo nienawidzi swojego nauczyciela Snape'a i - w dalszych częściach - chętnie by go w jakiś sposób zdyskredytował, a może nawet zniszczył).
Abstrahując - uważam, że całość jest wspaniałym dziełem i polecam każdemu, kto choć trochę interesuje się taką tematyką.
Bardzo dobra seria!!! Ocena za całość to 9: wybitna.

Miałem tę przyjemność (bo niewątpliwie była to przyjemność) przeczytać wszystkie tomy po raz pierwszy! Jakoś nie mogłem się za to zabrać wcześniej, gdy "Pottermania" ogarnęła cały świat (myślę, że nie przesadzając można tak powiedzieć). Ocenię więc całą serię.
Według mnie cały cykl jest bardzo dobrze skonstruowany, począwszy od głównego bohatera i jego historii, przez...