"Poniedziałkowa żałoba" Kathy Reichs.

Temperance Brennan, antropolog sądowa tym razem pracuje w swoim drugim miejscu pracy, czyli w biurze lekarza sądowego w kanadyjskiej prowincji Quebec. W atmosferze przedświątecznej i adekwatnych do niej warunków atmosferycznych: duże opady śniegu i mrozy dochodzące do -30°C, Tempe bada trzy zestawy kości odnalezionych przez hydraulika w piwnicy lokalnej pizzerii.
Okazuje się, że są to szkielety trzech młodych dziewcząt, których ani pochodzenie, ani okres życia nie są już tak łatwe do określenia. Tempe wykorzystuje do tego metodę badania węglem radioaktywnym oraz izotopem strontu. I tu mamy kolejny wątek edukacyjny w wykonaniu Kathy Reichs, czyli poznajemy na czym te metody polegają i jak można je wykorzystać w archeologi i antropologii sądowej.
Jest to tom siódmy serii z Temperance Brennan, ale dopiero teraz udało mi się do niego dostać dostęp. Polecam, jak zwykle. Lubię tę serię. 😉

"Poniedziałkowa żałoba" Kathy Reichs.

Temperance Brennan, antropolog sądowa tym razem pracuje w swoim drugim miejscu pracy, czyli w biurze lekarza sądowego w kanadyjskiej prowincji Quebec. W atmosferze przedświątecznej i adekwatnych do niej warunków atmosferycznych: duże opady śniegu i mrozy dochodzące do -30°C, Tempe bada trzy zestawy kości odnalezionych przez hydraulika...

Opis badań szkliwa i węgla troszkę przynudził, do tego już standardowy łomot, obstawiam że to będzie stały element serii, autorka się powtarza, ale ciekawość jest, więc nie jest tak źle :)

Opis badań szkliwa i węgla troszkę przynudził, do tego już standardowy łomot, obstawiam że to będzie stały element serii, autorka się powtarza, ale ciekawość jest, więc nie jest tak źle :)

Kolejna książka o antropolog sądowej Temperance Brennan. Mimo, że nieco przewidywalny schemat wydarzeń to ciekawy przypadek badała w tej powieści. A lekki styl autorki sprawiają, że bardzo szybko się czyta. Super lektura na wakacje albo chwilę wytchnienia.

Kolejna książka o antropolog sądowej Temperance Brennan. Mimo, że nieco przewidywalny schemat wydarzeń to ciekawy przypadek badała w tej powieści. A lekki styl autorki sprawiają, że bardzo szybko się czyta. Super lektura na wakacje albo chwilę wytchnienia.

Ta część jest zdecydowanie lepsza od poprzedniej. O ile części poprzedniej dało się zarzucić pewne rzeczy (z mojego punktu widzenia na przykład mnogość nużących opisów) tak w tej nie przyczepiłbym się do niczego dosłownie. No może tylko do tego jak zazdrosną i mściwą kobietą w tym wydaniu jest Tempie, to aż straszne :D A na dodatek strasznie lodowatą (Nie wiem czy kiedykolwiek wersja tv Tempie była w tak skokowym nastroju). W tej części mamy to co najważniejsze w kryminale czyli przede wszystkim wyraźne odniesienia do antropologii tak fizycznej jak i sądowej. O ile poprzednia część nie należała do najmocniejszych pozycji w serii tak ta książka jest jedną z najlepszych. Polecam zdecydowanie! ^^

Ta część jest zdecydowanie lepsza od poprzedniej. O ile części poprzedniej dało się zarzucić pewne rzeczy (z mojego punktu widzenia na przykład mnogość nużących opisów) tak w tej nie przyczepiłbym się do niczego dosłownie. No może tylko do tego jak zazdrosną i mściwą kobietą w tym wydaniu jest Tempie, to aż straszne :D A na dodatek strasznie lodowatą (Nie wiem czy...

Historia niezła, ale momentami się nudziłam, bo kolejne wydarzenia były oczywiste. Ale jakoś nie jestem w stanie „porzucić” tej serii. Za bardzo lubię Tempe i jej przybocznego pana policjanta :)

Historia niezła, ale momentami się nudziłam, bo kolejne wydarzenia były oczywiste. Ale jakoś nie jestem w stanie „porzucić” tej serii. Za bardzo lubię Tempe i jej przybocznego pana policjanta :)

Naprawdę fajna książką.
Zaczęłam ją czytać w sobotę wieczorem, a w niedzielę wieczorem już skończyłam. Lekka, ale nie nudna. Wątek dość ciekawy. Długo nie wiemy skąd wzięły się kości, trochę mylny trop... Potem rozwiązanie zaczyna się samo jawić - na myśl przychodzi film pewnej wielonarodowej produkcji z 2016 roku. Zakończenie...Też ciekawe: uczeń przerósł mistrza.
Pozostaje też dygresja... Kto Nas otacza? Czego nie zauważamy? Czy tak łatwo stać się oprawcą?

Naprawdę fajna książką.
Zaczęłam ją czytać w sobotę wieczorem, a w niedzielę wieczorem już skończyłam. Lekka, ale nie nudna. Wątek dość ciekawy. Długo nie wiemy skąd wzięły się kości, trochę mylny trop... Potem rozwiązanie zaczyna się samo jawić - na myśl przychodzi film pewnej wielonarodowej produkcji z 2016 roku. Zakończenie...Też ciekawe: uczeń przerósł mistrza....

"Kiedy we wtorek rano obudziła mnie prognoza pogody, wiedziałam, że będę musiała znieść zabójcze zimno. Nie tę sporadyczną styczniową ciepławą wilgoć, na którą tak strasznie narzekamy w Karolinie Północnej. Mam tu na myśli zimno w okolicach zera absolutnego. Zimno arktyczne. Mam na myśli zimno, że gdy-przestanę-się-ruszać-to-umrę-i-zjedzą-mnie-wilki".

Po "Nagich kościach" postanowiłam chwilę odpocząć od powtórki z rozrywki z Tempe Brennan i to chyba był mój błąd. Tom siódmy po przerwie znów denerwował drobiazgami takimi jak dość irytujący styl bycia pani antropolog, czy jej wieczne wpadanie w tarapaty.

Historia w tej części niezła, lecz mnie jakoś nie porwała. Coś jest w stylu Reichs, że więcej niż 6 gwiazdek na 10 możliwych raczej u mnie nie dostanie. Wszystko takie poprawne, schematyczne, momentami wręcz nudne. Tylko spora dawka antropologii ratuje sytuację i sprawia, że z premedytacją czytam tom za tomem, chociaż zbyt wielu pochwał pod adresem autorki nie zamierzam tworzyć.

"Kiedy we wtorek rano obudziła mnie prognoza pogody, wiedziałam, że będę musiała znieść zabójcze zimno. Nie tę sporadyczną styczniową ciepławą wilgoć, na którą tak strasznie narzekamy w Karolinie Północnej. Mam tu na myśli zimno w okolicach zera absolutnego. Zimno arktyczne. Mam na myśli zimno, że gdy-przestanę-się-ruszać-to-umrę-i-zjedzą-mnie-wilki".

Po "Nagich kościach"...

7 książka autorki i tylko osoba znająca zawód antropologa mogła w ten sposób pospinać wątki tej historii.
A zaczyna się ona niewinnie, w piwnicy Pizzerii Tempe wykopuje trzy szkielety... No a potem, z każdą stroną historia nabiera coraz większego tempa, autorka sprytnie podsuwa nam mylne tropy, aby w kulminacyjnej scenie dać popis swoich umiejętności.
Muszę przyznać, że kilka razy serce zabiło mi szybciej i mocniej, na myśl, że Tempe może właśnie... no właśnie, co też ta świetna antropolog może na siebie znowu ściągnąć?
Jesteście ciekawi? Przeczytajcie, bo warto.

7 książka autorki i tylko osoba znająca zawód antropologa mogła w ten sposób pospinać wątki tej historii.
A zaczyna się ona niewinnie, w piwnicy Pizzerii Tempe wykopuje trzy szkielety... No a potem, z każdą stroną historia nabiera coraz większego tempa, autorka sprytnie podsuwa nam mylne tropy, aby w kulminacyjnej scenie dać popis swoich umiejętności.
Muszę przyznać, że...

Książkę miło się czyta, ale końcówka była łatwa do przewidzenia. Nie podobało mi się, że w tej części Tempie tak późno domyśliła się prawdy.

Książkę miło się czyta, ale końcówka była łatwa do przewidzenia. Nie podobało mi się, że w tej części Tempie tak późno domyśliła się prawdy.

Kryminał napisany zgodnie ze sztuką. Jest tajemnica, którą ma rozwikłać bohaterka wpadająca w tarapaty, są opisy zbrodni oraz kulisy pracy policji w Kanadzie. Akcja rozkręca się za połową książki. W sumie warto doczytać do końca.

Kryminał napisany zgodnie ze sztuką. Jest tajemnica, którą ma rozwikłać bohaterka wpadająca w tarapaty, są opisy zbrodni oraz kulisy pracy policji w Kanadzie. Akcja rozkręca się za połową książki. W sumie warto doczytać do końca.