Kości mówią

I koniec serii :) przynajmniej na chwilę obecną, do momentu aż wydawnictwo może namyśli się wydać kolejne tomy.
Ta część porównywalna do poprzednich, niby akcja jest wartka, napakowane wręcz informacji, ale takie w kółko to samo...
Mimo wszystko nie żałuję poznania serii o Temperance Brennan :)

I koniec serii :) przynajmniej na chwilę obecną, do momentu aż wydawnictwo może namyśli się wydać kolejne tomy.
Ta część porównywalna do poprzednich, niby akcja jest wartka, napakowane wręcz informacji, ale takie w kółko to samo...
Mimo wszystko nie żałuję poznania serii o Temperance Brennan :)

To już ostatnia część z serii książek o Temperance Brennan. Jak zwykle interesująca sprawa do rozwiązania, trochę osobistych dramatów i w większości znane i lubiane nam postacie.

To już ostatnia część z serii książek o Temperance Brennan. Jak zwykle interesująca sprawa do rozwiązania, trochę osobistych dramatów i w większości znane i lubiane nam postacie.

Kathy Reichs nie zawodzi. Kolejna książka utrzymana na dotychczasowym poziomie. Jeżeli ta pozycja będzie pierwszym spotkaniem z twórczością autorki, czytelnik może być nieco zszokowany nieoczywistym cierpieniem przedstawionej historii oraz zadziwiony ilością grozy. Akcja trzyma w napięciu, każda kolejna strona powoduje głęboką chęć odkrycia, czy doktor Brennan prawidłowo odczytuje znalezione strzępki informacji, czy złapana przez nią nitka rzeczywiście doprowadzi do kłębka. Do tego autorka dorzuciła dodatkowy smaczek w postaci kontynuacji relacji pani doktor z detektywem Ryanem – a co z tego wyniknie, należy zweryfikować na kolejnych stronach książki…

Kathy Reichs nie zawodzi. Kolejna książka utrzymana na dotychczasowym poziomie. Jeżeli ta pozycja będzie pierwszym spotkaniem z twórczością autorki, czytelnik może być nieco zszokowany nieoczywistym cierpieniem przedstawionej historii oraz zadziwiony ilością grozy. Akcja trzyma w napięciu, każda kolejna strona powoduje głęboką chęć odkrycia, czy doktor Brennan prawidłowo...

Ostatnio zaczęłam bardziej interesować się książkami które mają w sobie zagadkę, tajemnice i mały dreszczyk. Sięgnęłam więc po książkę pt. ,, Kości mówią,, - Kathy Reichs. Jeżeli ktoś lubi lekko mroczne thrillery to śmiało mogę polecić tą pozycję. Autorka zabiera nas w świat rozwiązywania sprawy dotyczącej znalezionego nagrania, na którym słychać głos dziewczyny, która zdaniem amatora detektywa była więziona i terroryzowana. Z całą pewnością chce się rozwiazywac zagadkę wspólnie z bohaterami książki. Opisy w książce mogą rozbudzić wyobraźnię. I chodź czasem wydawały się one zbyt długie, myślę ostatecznie że nie były one takie bez powodu. Momentami ciut ciężej się czytało ze względu na słownictwo specjalizacyjne, ale pomimo to cieszę się że sięgnęłam po tą książkę, ponieważ wciągnęła mnie ona mocno. Z każdą kartka coraz większa ciekawość. Coraz więcej emocji. A końcówka? Szok. Totalnie się takiej nie spodziewałam. Naprawdę mnie zaskoczyło!

Ostatnio zaczęłam bardziej interesować się książkami które mają w sobie zagadkę, tajemnice i mały dreszczyk. Sięgnęłam więc po książkę pt. ,, Kości mówią,, - Kathy Reichs. Jeżeli ktoś lubi lekko mroczne thrillery to śmiało mogę polecić tą pozycję. Autorka zabiera nas w świat rozwiązywania sprawy dotyczącej znalezionego nagrania, na którym słychać głos dziewczyny, która...

Nie czytałam poprzednich tomów, ale ten jest tak słaby, że nie chce mi się trącić na niego czasu.

Nie czytałam poprzednich tomów, ale ten jest tak słaby, że nie chce mi się trącić na niego czasu.

Jakieś takie przesadzone. Za dużo patologii jak na jedną ksiązkę. Jakby wszyscy, oprócz głównej bohaterki rzecz jasna, byli jakoś zaburzeni. Zaburzona rodzina , zaburzona córka, zaburzony wnuk, zaburzona wnuczka, zaburzony ksiądz, zaburzona detektyw amator. I jedyna, którą zawsze ktoś ratuje na czas z tarapatów -przemądrzała Temperance Brennan.

Zdecydowanie wolę takie kryminały gdzie zagadka kryminalna jest raczej pretekstem do ciekawej opowieści o całkiem normalnych ludziach, niż historię , która jest po prostu napchana, bez rozsądku, maksymalną ilością patologii.
Głowna bohaterka też jest jakaś taka absurdalna; uważa się za super doświadczoną, a bezmyślnie pcha się w kłopoty' nie zabezpiecza się, nie jest ostrożna.

Sama historia jest bardzo przesadzona, a mało interesująca. Bardziej przypomina zabawy dzieci, które straszą się nawzajem w nocy, przebierając w prześcieradła i opowiadając straszne historie o ludzkich potworach.
W sumie bowiem najbardziej przerażające jest to co rzeczywiscie może się przydarzyć, a nie historia w której jest wyjatkowo zaburzony psychopata, jeśli jest absurdalny -jak w tej historii.
To taki bardziej horror niż kryminał. Takie historie opowiadały sobie kiedyś dzieci w nocy na koloniach, a potem piszczały ze strachu.

Jakieś takie przesadzone. Za dużo patologii jak na jedną ksiązkę. Jakby wszyscy, oprócz głównej bohaterki rzecz jasna, byli jakoś zaburzeni. Zaburzona rodzina , zaburzona córka, zaburzony wnuk, zaburzona wnuczka, zaburzony ksiądz, zaburzona detektyw amator. I jedyna, którą zawsze ktoś ratuje na czas z tarapatów -przemądrzała Temperance Brennan.

Zdecydowanie wolę takie...

Jak zwykle książka mi się bardzo podobała, ale trochę szkoda, że każda kolejna jest coraz bardziej przewidywalna i schematyczna. Dosłownie zawsze pod koniec główna bohaterka musi wpaść w tarapaty, jej komórka nie działa lub nie ma zasięgu, sama pcha się w szpony oprawców i zdziwienie, że może stracić życie. Ale oczywiście w ostatniej chwili ktoś ratuje jej życie. Ten schemat jest już męczący.

Co do samej fabuły to podejrzewałam, że rodzina jest zamieszana w zniknięcie Cory, dlatego nie zgłosili jej zaginięcia. Przeszedł mi jeszcze przez myśl wątek choroby psychicznej, która sprawiała, że to ona była mordercą i w sumie tu również się nie pomyliłam. Ale dziwi mnie fakt, że Strike dała się z taką łatwością podejść i że ktoś z rodziny Cory tak szybko się zorientował co się dzieje i zamaskował ślady. Przecież Strike była profesjonalistką w każdym calu. Silną kobietą.

Na deser zostawiam sobie oświadczyny Ryana. Nie podobała mi się reakcja Tempe na te oświadczyny. Taka... stereotypowa. "Nie wiem, nie jestem pewna, waham się, boję się"... Przecież od samego początku było pewne, że prędzej czy później ich relacja będzie zmierzać w tym kierunku. Ok, rozumiem, że mogła być zaskoczona, początkowo mieć obawy, ale po jakimś czasie powinna podjąć decyzję a nie odwlekać ten temat. To już było nudne.

Mam nadzieję, że w kolejnej części autorka odejdzie od schematu Brennan w niebezpieczeństwie, że zaskoczy mnie czymś nowym, świeżym. Co do samych pomysłów na wątki morderstw, kości itp. nie mam żadnych zastrzeżeń. Jak zawsze są rewelacyjne. Łatwiejsze, trudniejsze, mniej lub bardziej sztampowe. Człowiek z każdą książką może poszerzyć swoją wiedzę.

Jak zwykle książka mi się bardzo podobała, ale trochę szkoda, że każda kolejna jest coraz bardziej przewidywalna i schematyczna. Dosłownie zawsze pod koniec główna bohaterka musi wpaść w tarapaty, jej komórka nie działa lub nie ma zasięgu, sama pcha się w szpony oprawców i zdziwienie, że może stracić życie. Ale oczywiście w ostatniej chwili ktoś ratuje jej życie. Ten...

Czyta się dobrze. Książka trzyma w napięciu. Autorka do samego końca dobrze myli tropy. Zakończenie może zaskoczyć. Polecam!

Czyta się dobrze. Książka trzyma w napięciu. Autorka do samego końca dobrze myli tropy. Zakończenie może zaskoczyć. Polecam!

Akcja rozwija się wyjątkowo, nawet jak na tą serię, wolno. Śledztwo bardziej opiera się na poszlakach niż jednoznacznych, konkretnych dowodach, a te które ma do dyspozycji główna bohaterka tylko wprowadzają zamęt.

Jeśli chodzi o samą Tempe to bardzo mnie irytowała w tej odsłonie serii. Jej argumenty i samo postępowanie wobec Ryana..., jej wieczna samowolka w postępowaniu i życie w iluzji, że jest policjantką a nie naukowcem, pakowanie się w kłopoty i - najlepsze - narzekanie, że ktoś ją ratuje... Także jej zachowanie wobec matki było denerwujące.

Zdecydowanie jedna ze słabszych odsłon serii. Śledztwo się ciągnęło, główna bohaterka działająca na nerwy, za mało jak dla mnie Ryana i Slidella, nie wiem też czy zadowala mnie takie a nie inne zakończenie, ale tu mały plusik, bo zakończenie było całkiem zaskakujące.

Akcja rozwija się wyjątkowo, nawet jak na tą serię, wolno. Śledztwo bardziej opiera się na poszlakach niż jednoznacznych, konkretnych dowodach, a te które ma do dyspozycji główna bohaterka tylko wprowadzają zamęt.

Jeśli chodzi o samą Tempe to bardzo mnie irytowała w tej odsłonie serii. Jej argumenty i samo postępowanie wobec Ryana..., jej wieczna samowolka w postępowaniu...

Serię "Kości" do poprzedniego tomu przeczytałem dość dawno i sięgając po kolejną część oczekiwałem czegoś trochę lepszego. Pomimo bardzo ciekawych opisów naukowych i dość realnie naszkicowanego wątku osobistego dr Brennan, książka jako całość według mnie nie jest tak dopracowana merytorycznie jak poprzednie części. Mimo tego jednak książkę czyta się dość dobrze przede wszystkim ze względu na niepowtarzalny i specyficzny styl autorki. Warto wspomnieć też o typowym dla bohaterki amatorskim śledztwie podczas którego zawsze ściąga na siebie poważnie niebezpieczeństwo, jak również dobrze rozpisanym zakończeniu wyjaśniającym bardzo precyzyjnie wszystkie wcześniejsze niejasności.

Serię "Kości" do poprzedniego tomu przeczytałem dość dawno i sięgając po kolejną część oczekiwałem czegoś trochę lepszego. Pomimo bardzo ciekawych opisów naukowych i dość realnie naszkicowanego wątku osobistego dr Brennan, książka jako całość według mnie nie jest tak dopracowana merytorycznie jak poprzednie części. Mimo tego jednak książkę czyta się dość dobrze przede...