Jest to moje pierwsze spotkanie, zresztą całkiem przypadkowe z Nataszą Sochą. Zdecydowałam się na "Hormonię" po zobaczeniu wielu pozytywnych opinii, normalnie same ochy i achy wobec autorki. Postanowiłam przeczytać jakąkolwiek książkę i wyrobić sobie własną opinię.

Czterdziestopięcioletnia Kalina panicznie boi się dojrzałości. Obawia się zaborczej matki, podejmowania własnych, nawet tych najprostszych decyzji. Przy sobie zawsze nosi listę marzeń, które chce spełnić, udaje jej się to pod wpływem całkiem obcego dla niej mężczyzny.

W książce ukazane jest odzyskanie siły przez kobietę, która nigdy nie miała na to szans. Fabuła jest bardzo podobna do książki "Zanim umrę" analogiczne przedstawione są zadania do wykonania, oczywiście w innym kontekście. Temat z tego też powodu jest oklepany i nie przyciąga większej uwagi. Książka nie porywa, tempo nie jest za szybkie, już nie wspomnę o brak jakiegokolwiek napięcia, czy też emocji.

Podsumowując: Nie lubię i zazwyczaj nie czytam książek o zbliżonych fabułach. Jestem pewna, że treść nie pozostanie na długo w mojej pamięci. Nie przypadł mi do gustu styl pisania Pani Nataszy, więc prawdopodobnie nie przeczytam innych książek autorki. Szału nie ma, wypadło to bardzo średnio.

Jest to moje pierwsze spotkanie, zresztą całkiem przypadkowe z Nataszą Sochą. Zdecydowałam się na "Hormonię" po zobaczeniu wielu pozytywnych opinii, normalnie same ochy i achy wobec autorki. Postanowiłam przeczytać jakąkolwiek książkę i wyrobić sobie własną opinię.

Czterdziestopięcioletnia Kalina panicznie boi się dojrzałości. Obawia się zaborczej matki, podejmowania...