Debiutancki tom Rupi, genialny, przepiękna ostra wrażliwość, ale wolę "Słońce i jej kwiaty", zdecydowanie. Wydaje mi się, że poetka pewniej stąpa po oceanie własnych uczuć i trochę mniej się obawia (o ile kiedykolwiek się obawiała) opinii publicznej, feruje emocjonalne i moralne wyroki na prawo i lewo, a ja się z nią szczęśliwie zgadzam.
Sporo seksualności, miłości, ale też sporo wracania do kobiecości "upodlonej" - gwałtu, menstruacji, owłosienia na ciele. Bardzo przyjemnie się czyta, mocny wydźwięk feministyczny, w tym tomie Kaur wiele razy bezpośrednio i pośrednio zwraca się do czytelniczki, czego nie robi w późniejszym tomie. Mnie się ten zabieg podoba, lubię żeńską energię, damskie treści kierowane zwłaszcza do kobiet.
Forma taka jaką lubię, krótka, pourywana, z frywolnym podejściem do interpunkcji.
Pysznie, że mamy dwie wersje językowe zestawione ze sobą (takie mam wydanie).

Dwa kolejne tomy już do mnie wędrują.
Pięknie tak czytać taką wspaniałą poezję.

Wyzwanie czytelnicze LC kwiecień 2024: Przeczytam książkę, która przeniesie mnie w inne miejsce (6)

Debiutancki tom Rupi, genialny, przepiękna ostra wrażliwość, ale wolę "Słońce i jej kwiaty", zdecydowanie. Wydaje mi się, że poetka pewniej stąpa po oceanie własnych uczuć i trochę mniej się obawia (o ile kiedykolwiek się obawiała) opinii publicznej, feruje emocjonalne i moralne wyroki na prawo i lewo, a ja się z nią szczęśliwie zgadzam.
Sporo seksualności, miłości, ale też...

Oddzielne miejsce w moim sercu: mało slow, a dużo emocji wzbudziło

Oddzielne miejsce w moim sercu: mało slow, a dużo emocji wzbudziło

#azjatyckimiesiąc Agaci z kanału shubiektywnie (autorka pochodząca z Indii)

Zaskakująco dużo z wierszy do mnie przemówiło i za to doceniam i polecam
Nie wiem jak oceniać wartość literacką tych wierszy, nie znam się aż tak na poezji, nie czuję się aż tak wyrobionym poetycko czytelnikiem To są wiersze białe więc wydaje mi się że granica tego czy to poezja przez duże P czy nie jest bardziej umowna

"w sztuce
nie chodzi o to ilu ludziom
podoba się twoje dzieło
w sztuce
chodzi o to
czy twoje dzieło podoba się twojemu sercu
czy twoje dzieło podoba się twojej duszy
chodzi o to jak uczciwa
jesteś ze sobą samą
i nigdy
nie wolno ci
zamienić uczciwości
na uniwersalność"

(do wszystkich młodych poetek)

#azjatyckimiesiąc Agaci z kanału shubiektywnie (autorka pochodząca z Indii)

Zaskakująco dużo z wierszy do mnie przemówiło i za to doceniam i polecam
Nie wiem jak oceniać wartość literacką tych wierszy, nie znam się aż tak na poezji, nie czuję się aż tak wyrobionym poetycko czytelnikiem To są wiersze białe więc wydaje mi się że granica tego czy to poezja przez duże P czy...

Nie spodziewałam się tego, ale ta książka trafiła do mnie. Wzruszyłam się, zastanowiłam się nad niektórymi rzeczami. To prosta książka zdaję sobie z tego sprawę ale ma w sobie to coś.

Nie spodziewałam się tego, ale ta książka trafiła do mnie. Wzruszyłam się, zastanowiłam się nad niektórymi rzeczami. To prosta książka zdaję sobie z tego sprawę ale ma w sobie to coś.

Prosta, nie za długa, na cytat dnia do kawy. Sprawia, że poezja staje się przystępna i do utożsamienia, a nie samym zlepkiem przenośni

Prosta, nie za długa, na cytat dnia do kawy. Sprawia, że poezja staje się przystępna i do utożsamienia, a nie samym zlepkiem przenośni

Wybitny zbiór poezji. Każdy wers, każde słowo ma w sobie niesamowicie ważny przekaz oraz morze emocji, które zalewało mnie, gdy pochłaniałam kolejne strony tomiku wierszy. Uczucia, które przeżywałam są nie do opisania. Rupi Kaur jest mistrzem w ubieraniu słowami tego co najważniejszde.

Wybitny zbiór poezji. Każdy wers, każde słowo ma w sobie niesamowicie ważny przekaz oraz morze emocji, które zalewało mnie, gdy pochłaniałam kolejne strony tomiku wierszy. Uczucia, które przeżywałam są nie do opisania. Rupi Kaur jest mistrzem w ubieraniu słowami tego co najważniejszde.

Tytuł: Mleko i miód
Autor: Rupi Kaur
Wydawnictwo: Otwarte
Wydanie dwujęzyczne
°°°
Jest to poezja dla wszystkich tych, którzy szukają zrozumienia i spokoju pośród kartek papieru. Są to wiersze, które powinna przeczytać każda kobieta by znać swoją wartość i zrozumieć swoje emocje.
Myślę, że jest to klasyka teraźniejszej poezji i zdecydowanie warto ją przeczytać. Szczególnie polecam fanom smutnej, emocjonalnej i do szpiku kości prawdziwej poezji 🤍
°°°
Opis:
Mleko i miód to opowieści o miłości i kobiecości, ale też przemocy i stracie. W krótkiej, poetyckiej formie skrystalizowały się pełne cielesności emocje. Każdy z rozdziałów dotyka innych doświadczeń, łagodzi inny ból. Rupi Kaur szczerze i bezkompromisowo ukazuje kobiecość we wszystkich jej odcieniach, cudowną zdolność kobiecego ciała i umysłu do otwierania się na miłość i rozkosz mimo doznanych krzywd.
°°°
Ocena: 3.75/5

Tytuł: Mleko i miód
Autor: Rupi Kaur
Wydawnictwo: Otwarte
Wydanie dwujęzyczne
°°°
Jest to poezja dla wszystkich tych, którzy szukają zrozumienia i spokoju pośród kartek papieru. Są to wiersze, które powinna przeczytać każda kobieta by znać swoją wartość i zrozumieć swoje emocje.
Myślę, że jest to klasyka teraźniejszej poezji i zdecydowanie warto ją przeczytać. Szczególnie...

Ciekawa… ciekawy sposób wyrażania myśli i siebie
Niektóre fragmenty naprawde bolą
Końcówka taka… bez wyrazu- liczyłam na coś więcej na sam koniec ale tak czy siak polecam

Ciekawa… ciekawy sposób wyrażania myśli i siebie
Niektóre fragmenty naprawde bolą
Końcówka taka… bez wyrazu- liczyłam na coś więcej na sam koniec ale tak czy siak polecam

"Mleko i miód" kojarzy się mi z tumblrem w 2016-17 roku, estetyką pale i grunge, oraz z artystycznymi zdjęciami, w których centrum był właśnie ten tomik. Jak wiele nastolatek byłam wręcz chora na ten tomik, ale rodzice nie chcieli mi go kupić - pamiętam jak bardzo zazdrościłam koleżance, która kupiła go za pieniądze z urodzin, ale nigdy mi go nie pożyczyła, bo bała się że go zniszczę. Potem zapomniałam o nim na wiele lat i teraz sięgnęłam po niego jako kobieta powoli zbliżająca się do ćwierćwiecza, raczej z tych, którzy poezji nie czytają. Początek całkiem mi się podobał, ale im dalej w las, tym gorzej. Na palcach dwóch rąk mogę policzyć wiersze, które chwyciły mnie mniej lub bardziej za serce, i to nawet nie ze względu na ich przełomowość, tylko raczej podobieństwo doświadczeń. Potem tomik przekształca się w poetyckiego fast-fooda. Pomijając pojedyncze przebłyski rzeczywistej wrażliwości poetyckiej, można ten zbiór śmiało określić mianem banalnego i pretensjonalnego. Gdyby tylko to było problemem, to raczej przychylniej patrzyłabym na autorkę, bo przecież nie każdy musi być od razu perfekcyjnym poetą, poza tym takie minimalistyczne wiersze też potrafią być wzruszające i ładne. Ale kiedy widzę, że całkiem spora część tomiku to krążące już od nawet dziesięciu lat po internecie "głębokie" cytaty (czasem lekko zmienione),to czuję się lekko oszukana. Bo przecież autorka podpisała się pod nimi tak, jakby były jej. Nie wiem skąd ten pomysł, czyżby po to, żeby zwiększyć objętość tomiku? Oprócz tego gdzieś udało mi się przeczytać jakoby lwia część wierszy została "podkradziona" innej poetce. Nie udało mi się jednak znaleźć dużo na ten temat. Podsumowując, zawsze lubię widzieć twórczość kobiet, które nie boją się poruszać tematów związanych z feminizmem, bólem po stracie, traumą generacyjną i tak dalej. Ale to nie wystarcza, coś jeszcze musi za tym stać. Myślę, że gdyby Rupi Kaur nie uparła się przy tej formie krótkich, urwanych zdań, to mogłaby całkiem nieźle pisać - ale prawdopodobnie wtedy nie byłaby takim fenomenem tumblra, gdzie jej poezja wybiła się właśnie ze względu na to, że nie jest długa, trudna i łatwo ją przyswoić.

"Mleko i miód" kojarzy się mi z tumblrem w 2016-17 roku, estetyką pale i grunge, oraz z artystycznymi zdjęciami, w których centrum był właśnie ten tomik. Jak wiele nastolatek byłam wręcz chora na ten tomik, ale rodzice nie chcieli mi go kupić - pamiętam jak bardzo zazdrościłam koleżance, która kupiła go za pieniądze z urodzin, ale nigdy mi go nie pożyczyła, bo bała się że...

IG: liskobranie
książka, z którą każdy jest się w stanie w jakiś sposób utożsamić. Dotyka niełatwych problemów w łatwy sposób.

IG: liskobranie
książka, z którą każdy jest się w stanie w jakiś sposób utożsamić. Dotyka niełatwych problemów w łatwy sposób.