Tonia to główna bohaterka powieści Iwony Małgorzaty Żytkowiak w dzieciństwie nie miała lekko, jednak się nie załamywała i nie poddawała. Jej rodzice zamiast dziewczynie poświęcać chwilę to dla nich najważniejszy był ich syn. Nie zaznała od nich rodzicielskiej miłości w dzieciństwie. Uczyła się w liceum i tam poznała Romana od razu zachowała w swym chłopaku,a nie było na to czasu, by on ją pokochał. Najpierw urodziło pierwsze dziecko, potem drugiego syna, później trzecie dziecko niepełnosprawnego syna, którego Roman już nie potrafił zaakceptować do końca ponieważ urodził się chory. Nie był tolerancyjny dla nikogo i nie tolerował już niczego, co już miało jakąkolwiek wadę, usterkę, ubytek, bardzo tego znieść nie mógł, a Dawid do tego należał przez to, że był niepełnosprawny, ojciec nie był w stanie go pokochać. Chciał syna zdrowego, a to nie jest wina chłopca, że taki się urodził. Tonię i Dawida połączyła niepowtarzalna, wyjątkowa więź. Nie przypominało to relacji matki z synem.To było coś pięknego naprawdę, tylko oni mogli to zrozumieć.Pewnego dnia Antonina dowiaduje się o swojej poważnej chorobie, że ma raka,uważa, że nie ma w sobie kobiecości, lecz walczy z chorobą chce ją pokonać za wszelką cenę toczy walkę z nią dla swojego syna.Pomimo tego jest silną, twardą kobietą twardo stąpającą po ziemi, idzie naprzód przed siebie.Ma męża, dzieci i wspaniałą pracę, a co z tego jeśli to jej nie daje pełni szczęścia i nie jest w stu procentach szczęśliwa w życiu. Roman dużo krzywd wyrządził Antoninie, odwrócił się od swojej żony..odszedł od niej, gdy najbardziej potrzebowała go, nie było go przy niej, ona za bardzo kochała Romana, a on ją olał i jej syna niepełnosprawnego i swoje dzieci. Zachował się jak idiota, głupi egoista nie współczułam mu wcale działał mi na nerwy ten Roman udawał takiego czułego, dobrego,kochającego męża, a dla mnie był skończonym tchórzem. Antonina wycierpiała sporo przez niego.
Narratorką w książce jest Toni przyjaciółka, ona opowiada nam od samego już początku w powieści do samego końca o tytułowej bohaterce.Jato nie mogę nazwać ją przyjaciółką prawdziwą i czy była to szczera,prawdziwa przyjaźń, gdzie była jak Tonia potrzebowała jej, by się zwierzyć, nie interesowało ją to co się z Antoniną dzieje miała to w nosie. Tonia się jej zwierzała, żaliła ze wszystkiego, mówiła o własnych problemach, zmartwieniach, ona się bardzo angażowała.A narratorka nie umiała się otworzyć przed Antoniną.Nie rozumiałam jej postępowanie, dlaczego tak się zachowała w głowie mi się to mieści.

Życiowa i wzruszająca to historia poruszająca za serce,bardzo dobrze napisana oczu nie mogłam oderwać od tej książki,przeczytałam powoli z każdą stroną wzruszyłam się,łezki miałam w oczach bardzo wzruszona byłam, jestem bardzo wrażliwą osobą, ta książka ukazuje, że w życiu jednym się powodzi, a drudzy mają wciąż pod górkę los im rzuca kłody pod nogi muszą mierzyć się z przeciwnościami losu,chcą poczuć się szczęśliwi i kochani przez kogoś. W tej książce jest przekaz głęboki i przesłanie prawdziwe na mnie ogromne wrażenia zrobiła książka.

"Tonia" to dramatyczna, wzruszająca,mądra książka wciągnęła mnie, z przyjemnością przeczytałam

Tonia to główna bohaterka powieści Iwony Małgorzaty Żytkowiak w dzieciństwie nie miała lekko, jednak się nie załamywała i nie poddawała. Jej rodzice zamiast dziewczynie poświęcać chwilę to dla nich najważniejszy był ich syn. Nie zaznała od nich rodzicielskiej miłości w dzieciństwie. Uczyła się w liceum i tam poznała Romana od razu zachowała w swym chłopaku,a nie było na to...