Moja pierwsza książka Whartona, przeczytana prawie jednym tchem. Czekała na mnie na półce, aż któregoś wieczoru postanowiłam spróbować. Już od początku polubiłam styl, w jakim Wharton wykreował całą rzeczywistość, poczułam się integralną częścią świata przedstawionego. Dlatego też z całą pewnością sięgnę po inne jego książki.
Przechodząc do rzeczy - owszem, nie jest to literatura na najwyższym światowym poziomie - jedyne przeplatające się wątki to remont starego, opuszczonego domostwa oraz wątek miłosny, co czyni powieść książką osadzoną na jednej płaszczyźnie, ale według mnie wcale jej to nie umniejsza. Nie widzę powodu, dla którego autor miałby silić się na stworzenie monumentalnego dzieła, nie taki był jego zamysł. Celem Whartona było prawdopodobnie ukazanie historii miłosnej, być może uwarunkowanej osobistymi przeżyciami, i to mu się udało. Przez połowę książki czułam wyraźny wzrost napięcia, czekałam na punkt kulminacyjny, potem jednak akcja trochę się załamuje, wydaje się, że autor pędzi przez kilkanaście kartek do - przyznaję - interesującego zakończenia, widać tu jednak pewną dysproporcję, stąd parę odjętych gwiazdek.
Mimo drobnych wad książka pełna emocji, posiadająca wyraźny charakter, i pochłaniająca na krótki, lecz intensywny czas. Polecam jako przyjemną lekturę, odskocznię od opasłych tomów pełnych skomplikowanych wątków. Zwłaszcza końcówka silnie oddziałuje na czytelnika.

Moja pierwsza książka Whartona, przeczytana prawie jednym tchem. Czekała na mnie na półce, aż któregoś wieczoru postanowiłam spróbować. Już od początku polubiłam styl, w jakim Wharton wykreował całą rzeczywistość, poczułam się integralną częścią świata przedstawionego. Dlatego też z całą pewnością sięgnę po inne jego książki.

Przechodząc do rzeczy - owszem, nie jest to...