Najbardziej kibicowałam lwu. Przykra, wzruszająca, pełna samotności, ale też i przywiązania i ciepła. Jesteśmy istotami społecznymi, garniemy się do siebie, ale też nie rozumiemy siebie nawzajem, budujemy wokół siebie mury i ta huśtawka potrzeby bliskości a jednocześnie izolacji i zamknięcia jest tu widoczna.

Najbardziej kibicowałam lwu. Przykra, wzruszająca, pełna samotności, ale też i przywiązania i ciepła. Jesteśmy istotami społecznymi, garniemy się do siebie, ale też nie rozumiemy siebie nawzajem, budujemy wokół siebie mury i ta huśtawka potrzeby bliskości a jednocześnie izolacji i zamknięcia jest tu widoczna.

Boże jak mi było żal tego lwa :(

Boże jak mi było żal tego lwa :(

Jaka to jest prosta i piękna opowieść. Czuć zapachy, słychać dźwięki, cudownie łatwo zatracić się w opisach życia codziennego. Ludzie są zwyczajni, a jednocześnie wyjątkowi. Nie ma tam wartkiej akcji, ale ciężko przerwać czytanie. Ciekawa forma zestawienia światów małego chłopca i starszego człowieka po przejściach, których wątki splatają się pod koniec dosłownie na moment. Największym atutem jest narracja oraz hołd dla miłości rodzinnej i uczciwej, sumiennej pracy.

Jaka to jest prosta i piękna opowieść. Czuć zapachy, słychać dźwięki, cudownie łatwo zatracić się w opisach życia codziennego. Ludzie są zwyczajni, a jednocześnie wyjątkowi. Nie ma tam wartkiej akcji, ale ciężko przerwać czytanie. Ciekawa forma zestawienia światów małego chłopca i starszego człowieka po przejściach, których wątki splatają się pod koniec dosłownie na moment....

Po prostu piękna, napisana jak zawsze prostym językiem opowieść, z której jak zwykle u Whartona bije przede wszystkim ciepło. Postacią głównego bohatera i jego perypetiami potwierdził, że jego książki, to nie tylko autobiografia. A lwa czytelnik nie zapomni do końca życia. Nie spotkałem drugiego takiego pisarza, tak żałuję, że tak późno zainteresowałem się jego twórczością i nie miałem okazji go zobaczyć jak przyjeżdżał do Polski. Poznajcie Whartona, a nie spoczniecie dopóki nie przeczytacie wszystkich jego książek, które łączy najczęściej ten sam poczciwy główny bohater w różnych odsłonach.

Po prostu piękna, napisana jak zawsze prostym językiem opowieść, z której jak zwykle u Whartona bije przede wszystkim ciepło. Postacią głównego bohatera i jego perypetiami potwierdził, że jego książki, to nie tylko autobiografia. A lwa czytelnik nie zapomni do końca życia. Nie spotkałem drugiego takiego pisarza, tak żałuję, że tak późno zainteresowałem się jego twórczością...

W odróżnieniu od wielu zapomnianych pisarzy, których twórczość jest nieadekwatna do współczesnych czasów i tylko najwięksi pasjonaci po nich sięgają, książki Wiliama Whartona nie zginą w mrokach literatury. Nie wiem, jak on to robił, bo przecież pisał tak prosto, tak nieskomplikowanym językiem i o tak prostych ludziach. A jednak wszystko, co przelewał na papier, tak w tej, jak i w innych swoich powieściach (z których do przeczytania zostało mi już bardzo mało),jest ponadczasowe.

I chociaż opowiedziana w "Stadzie" historia obejmuje lata od początku XX wieku do 1938 roku, to jej przesłanie wciąż pozostaje aktualne. A mówi ono, że najważniejszą wartością w życiu tak człowieka, jak i zwierzęcia, jest przynależność do tytułowego stada, do rodziny. Bo tylko tam czujemy się bezpiecznie, nabywamy potrzebne umiejętności i możemy realizować swoje pragnienia.

W tej powieści Wharton porusza także szereg innych interesujących tematów: pochwała godnego życia, miłość do zwierząt, walka o bezpieczny byt rodziny, potępienie wojny. Jak zwykle nietrudno doszukać się w tym wszystkim wątków autobiograficznych, jak w prawie każdej książce autora. I tyle tu cennych spostrzeżeń i myśli, które nigdy ni stracą daty ważności.

Wszystkie pozycje Whartona to ambitna, przykuwająca uwagę, pełna miłości do ludzi proza, a ja z każdą przeczytaną powieścią utwierdzam się w przekonaniu, że autor był i pozostanie długo prawdziwym geniuszem pióra.
Polecam.

W odróżnieniu od wielu zapomnianych pisarzy, których twórczość jest nieadekwatna do współczesnych czasów i tylko najwięksi pasjonaci po nich sięgają, książki Wiliama Whartona nie zginą w mrokach literatury. Nie wiem, jak on to robił, bo przecież pisał tak prosto, tak nieskomplikowanym językiem i o tak prostych ludziach. A jednak wszystko, co przelewał na papier, tak w tej,...

Wharton jak zwykle po mistrzowsku przeplata wszystkie wątki. Narracja z punktu widzenia małego chłopca nie tylko pozwala nam zobaczyć, co on myśli oraz jak odbiera świat, ale także obrazuje ciężkie czasy kryzysu. Zderzenie ze Sturem jest naprawdę świetnie przemyślane. Człowiek pochłania całość i widzi jakie zmiany zachodzą w bohaterach, jak zmienia się wiele spraw i spojrzeń na nie. Koniec jest gorzki, ciężki, bolesny, ale życiowy i pokazujący jak pewne decyzje mogą wszystko zmienić.

Wharton jak zwykle po mistrzowsku przeplata wszystkie wątki. Narracja z punktu widzenia małego chłopca nie tylko pozwala nam zobaczyć, co on myśli oraz jak odbiera świat, ale także obrazuje ciężkie czasy kryzysu. Zderzenie ze Sturem jest naprawdę świetnie przemyślane. Człowiek pochłania całość i widzi jakie zmiany zachodzą w bohaterach, jak zmienia się wiele spraw i...

Wharton, jak zwykle, wspaniały obserwator i psycholog, jak również autor ciekawych wątków fantastyczno-dramatycznych.

Wharton, jak zwykle, wspaniały obserwator i psycholog, jak również autor ciekawych wątków fantastyczno-dramatycznych.

Niby szara rzeczywistość - a jednak wciągająca, pełna autentyzmu i ciepła... Uwielbiam czytać książki Whartona.

Niby szara rzeczywistość - a jednak wciągająca, pełna autentyzmu i ciepła... Uwielbiam czytać książki Whartona.

Ciekawe historie dwóch różnych postaci, które w pewnym momencie się łączą sprawiają, że książka jest bardzo interesująca. Zachęcam do lektury.

Ciekawe historie dwóch różnych postaci, które w pewnym momencie się łączą sprawiają, że książka jest bardzo interesująca. Zachęcam do lektury.

Bardzo wzruszająca historia. Bez łez się nie obędzie.

Bardzo wzruszająca historia. Bez łez się nie obędzie.