Rubio

Sama w sobie ksiązka dobra. Czyta się całkiem przyjemnie, ale historia... to coś zupełnie innego. Na okładce, jest napisane: miłość i namiętność pod niebem hiszpanii ... no chyba nie. Do połowy książki było dobrze, potem akcja się zagęściła i nie polecam jej osobom wrażliwym na krzywdę drugiego człowieka. Ta książka złamała mi serce ... z nienawiści.

Sama w sobie ksiązka dobra. Czyta się całkiem przyjemnie, ale historia... to coś zupełnie innego. Na okładce, jest napisane: miłość i namiętność pod niebem hiszpanii ... no chyba nie. Do połowy książki było dobrze, potem akcja się zagęściła i nie polecam jej osobom wrażliwym na krzywdę drugiego człowieka. Ta książka złamała mi serce ... z nienawiści.

Za mało o relacji głównych bohaterów. Czegoś mi brakowało. Końcówka słaba.. stąd zaniżona ocena

Za mało o relacji głównych bohaterów. Czegoś mi brakowało. Końcówka słaba.. stąd zaniżona ocena

Brrr, na początku sielanka, a potem zdecydowanie najmroczniejsza książka Whartona, tak różna od pozostałych. Pokazał, że potrafi pisać nie tylko o sobie, zderzenie wyzwolonej Ameryki z tradycjonalizmem Hiszpanii. Zakończenie szokujące, pamiętam zimne dreszcze jakimi przeszło moje ciało, nawet po 10 latach nadal to pamiętam, jestem dosyć wrażliwy jak na faceta i mocno mnie dotknelo. Dobre i mocne, nie dla fanów ckliwych romansów.

Brrr, na początku sielanka, a potem zdecydowanie najmroczniejsza książka Whartona, tak różna od pozostałych. Pokazał, że potrafi pisać nie tylko o sobie, zderzenie wyzwolonej Ameryki z tradycjonalizmem Hiszpanii. Zakończenie szokujące, pamiętam zimne dreszcze jakimi przeszło moje ciało, nawet po 10 latach nadal to pamiętam, jestem dosyć wrażliwy jak na faceta i mocno mnie...

dawno nie czytalam tak slabej ksiazki. ale przynajmniej teraz na kwarantannie moge dom zbudowac, bo wiem co i jak!

dawno nie czytalam tak slabej ksiazki. ale przynajmniej teraz na kwarantannie moge dom zbudowac, bo wiem co i jak!

Główny bohater bardzo niefrasobliwy.Z jednej strony jest ok z drugiej wkurza.Piotruś pan.

Główny bohater bardzo niefrasobliwy.Z jednej strony jest ok z drugiej wkurza.Piotruś pan.

Męskie spojrzenie na świat, pełne opisów nawet najdrobniejszych elementów. Prostota związana z opisem miłości, a zarazem hiszpańskie bezpośrednie relacje
No i to zakończenie.
Chciałabym sklecić ostatnią kartkę z okładką.

Męskie spojrzenie na świat, pełne opisów nawet najdrobniejszych elementów. Prostota związana z opisem miłości, a zarazem hiszpańskie bezpośrednie relacje
No i to zakończenie.
Chciałabym sklecić ostatnią kartkę z okładką.

Sama nie wiem. Jest to moje pierwsze spotkanie z Williamem Whartonem i, niestety, ale chyba ostatnie.
Może i jest ona zmuszająca do refleksji, może jest emocjonalną karuzelą, może posiada piękne opisy przyrody i miejsc. Dla mnie była przede wszystkim wycinkiem z życia bohatera, bardzo ważnym, aczkolwiek mało wciągającym i nieporuszającym mnie prawie zupełnie. Nie poczułam tego. Nie uwierzyłam, bo nie miałam wrażenia jakbym poznawała bohaterów, a jedynie stykała się z nimi na granicy dotyku. Przez co 70% książki w ogóle mną nie zawładnęło, a pozostałe 30% byłam zażenowana pomysłem "snu" głównego bohatera.

Zakończenie beznadziejne.

Sama nie wiem. Jest to moje pierwsze spotkanie z Williamem Whartonem i, niestety, ale chyba ostatnie.
Może i jest ona zmuszająca do refleksji, może jest emocjonalną karuzelą, może posiada piękne opisy przyrody i miejsc. Dla mnie była przede wszystkim wycinkiem z życia bohatera, bardzo ważnym, aczkolwiek mało wciągającym i nieporuszającym mnie prawie zupełnie. Nie poczułam...

To moja jedenasta książka Wiliama Whartona, ale pierwsza bez wątków autobiograficznych. I jedyna, na której widnieje oryginalny podpis autora!

Absolutna doskonałość. Zderzenie dwóch światów. Amerykańskiego - nowoczesnego, niezależnego i wyzwolonego oraz hiszpańskiego - pogrążonego w okowach surowych zasad moralnych katolicyzmu.
Czy z tego zderzenia wyjdzie cało 33-letni Amerykanin, porzucony przez żonę, rozwiedziony i próbujący pod gorącym niebem Hiszpanii odreagować stresy i znaleźć swe miejsce do życia?

Nie chcę zdradzać treści, bo zresztą nazbyt jest złożona. Dla wielu może być również szokująca i wstrząsająca. Ale wszyscy znajdą w niej piękną historię miłosną rozgrywającą się w otoczeniu zapierających dech w piersiach widoków południowej Hiszpanii.

Zakończenie powieści, w którym Wharton w mistrzowski sposób bawi się z czytelnikiem nie jest amerykańskim happy endem.
A ona sama wbrew umiejscowieniu fabuły nie jest też lekką kobiecą książeczką na wakacyjną plażę,chociaż smakuje winem z Malagi.
Ci, którzy przeczytali cokolwiek z Whartona powinni koniecznie przeczytać "Rubio" i przekonać się,że pisarz nie tylko o sobie potrafi opowiadać szczerze i z pasją.
Polecam!

To moja jedenasta książka Wiliama Whartona, ale pierwsza bez wątków autobiograficznych. I jedyna, na której widnieje oryginalny podpis autora!

Absolutna doskonałość. Zderzenie dwóch światów. Amerykańskiego - nowoczesnego, niezależnego i wyzwolonego oraz hiszpańskiego - pogrążonego w okowach surowych zasad moralnych katolicyzmu.
Czy z tego zderzenia wyjdzie cało 33-letni...

z tej książki imie dostało 2 pokolenia moich ukochanych psów

z tej książki imie dostało 2 pokolenia moich ukochanych psów

Przyznaję, że blurb nieszczególnie zachęcił mnie do sięgnięcia po tę książkę, bo oczami wyobraźni już widziałam parę głównych bohaterów (trzydziestoparoletni Amerykanin po przejściach i siedemnastoletnia Hiszpanka). Romanse sensu stricto omijam szerokim łukiem, ale tu zrobiłam wyjątek, nie chcąc oceniać książki po okładce.
Plusem powieści jest pięknie odmalowany klimat hiszpańskiej prowincji. Te małe miasteczka, uliczki, morze, plaże po prostu żyją; je czuje się wszystkim zmysłami.
Sama fabuła, tak jak przypuszczałam, nudnawa, akcja toczyła się wolno, świat przedstawiony ukazany tylko i wyłącznie z perspektywy głównego protagonisty (narracja pierwszoosobowa). Przewracając kartki, wyczekiwałam chwili, gdy przeczytam, że Rubio i Dolores „żyli długo i szczęśliwie” i szybko zakończę tę miłosną opowiastkę. Wharton mnie jednak zaskoczył. Nie zdradzę powodu, żeby innym nie odbierać przyjemności czytania, ale tylko dzięki temu fragmentowi ta książka zrywa z wizerunkiem słodkiej, romantycznej historii pod hiszpańskim niebem. Miłość niczym w „Dziejach grzechu” Żeromskiego jawi się jako byt niszczący; starcie przeciwstawnych sił, gdzie z jednej strony mamy niewinne, szczere, pełne pasji uczucie, a z drugiej egoizm, niedojrzałość emocjonalną i presję społeczną.

Przyznaję, że blurb nieszczególnie zachęcił mnie do sięgnięcia po tę książkę, bo oczami wyobraźni już widziałam parę głównych bohaterów (trzydziestoparoletni Amerykanin po przejściach i siedemnastoletnia Hiszpanka). Romanse sensu stricto omijam szerokim łukiem, ale tu zrobiłam wyjątek, nie chcąc oceniać książki po okładce.
Plusem powieści jest pięknie odmalowany klimat...