Kompletnie się nie spodziewałam, że „Moja filmoteka. Opowiadania” okaże mi się tak bliska. Bowiem są to opowiadania autora pochodzącego z Knurowa i akcja książki w pewnym momencie również skupia się na Knurowie. A ja od urodzenia mieszkam właśnie w tym mieście. Knurów to moja mała ojczyzna, miasto ukochane i nie chciałabym mieszkać gdzie indziej. Dlatego też bardzo łatwo wciągnęłam się w historie opisaną przez Knurowianina Ziemowita Zakrzewskiego i aż dziw, że nie słyszałam o tej książce wcześniej.

Do jej przeczytania skłoniła mnie cudna okładka, którą zauważyłam w pobliskiej bibliotece. Ta króciutka książeczka to zbiór opowiadań dotyczących losów jednego mężczyzny w ciągu kilkudziesięciu lat. Główny bohater to Tomek, którego poznajemy w jego latach dziecinnych. Obserwujemy jego rodzinę, ich podróże i ciężką pracę. Potem przenosimy się w lata szkolne, zabawy i poznawanie świata przez Tomeczka. Kolejne jego losy związane są z poszukiwaniem pracy, założeniem własnej rodziny i życiem „na swoim”.

Książka ta miała taki uroczy, sielski, śląski klimat. W tekst wplecione były słowa śląskie, które dla mnie były zrozumiałe, ale dla osób niezwiązanych ze Śląskiem mogą być trudne do zrozumienia. Ciekawym zabiegiem było użycie w tytułach poszczególnych rozdziałów nazw filmów np. „Potop” opowiadał o zalanym szpitalu i pływaniu na łódkach, „Ferdydurke” odnosi się do szkolnych lat Tomka i sytuacji, w której musiał się uczyć literackich cytatów, a „Ogniem i mieczem” przedstawia etap, w którym Tomek był w wojsku.

Wszystko było w tej historii ze sobą spójne, a opowieść pokazała całe spektrum życia w śląskiej rzeczywistości, gdzie dym z kopalń unosi się w powietrzu. Autor z humorem przedstawia życie śląskiej rodziny, pokazując z przymrużeniem oka rozwój człowieka i wszystkie determinanty, które go ukształtowały. W tle oczywiście aspekty historyczne, polityczne i lokalne. Polecam wszystkim – Ślązakom, bo zidentyfikują się z opowieścią oraz osobom mieszkającym w innych miejscach, bo poznają śląski świat.

Kompletnie się nie spodziewałam, że „Moja filmoteka. Opowiadania” okaże mi się tak bliska. Bowiem są to opowiadania autora pochodzącego z Knurowa i akcja książki w pewnym momencie również skupia się na Knurowie. A ja od urodzenia mieszkam właśnie w tym mieście. Knurów to moja mała ojczyzna, miasto ukochane i nie chciałabym mieszkać gdzie indziej. Dlatego też bardzo łatwo...

Książka ta porwała mnie już od pierwszej strony. Autor trafnie opisuje życie pokolenia przemiany ustrojowej na tle śląskiej rzeczywistości, jednak bez niepotrzebnego i wadzącego patosu czy 20 stronicowych opisów hałd lub ciemności korytarzy w kopalni. Przez to książkę czyta się łatwo, szybko i przyjemnie. Intymna relacja z czytelnikiem, którą swoim stylem ustanawia autor sprawia, że czytany zbiór opowiadań byłby idealny jako audiobook, na który liczę zresztą w najbliższej przyszłości ;)

Książka ta porwała mnie już od pierwszej strony. Autor trafnie opisuje życie pokolenia przemiany ustrojowej na tle śląskiej rzeczywistości, jednak bez niepotrzebnego i wadzącego patosu czy 20 stronicowych opisów hałd lub ciemności korytarzy w kopalni. Przez to książkę czyta się łatwo, szybko i przyjemnie. Intymna relacja z czytelnikiem, którą swoim stylem ustanawia autor...

Najważniejszym osiągnięciem tego zbioru jest ukazanie, jak burzliwy wiatr historii zwiewa jednostki w najprzedziwniejsze miejsca i wtłacza w przedziwne, czasem absurdalne, koleje losu. Autor pokazuje jak na tle wydarzeń, które ukształtowały współczesny świat, wyrastają historie ludzi- na pierwszy rzut oka mniejsze, nawet intymne, ale jednak tym ważniejsze i tym bardziej prawdziwe.
Równocześnie jest to też książka o Śląsku i małej ojczyźnie autora, o tym jak zmieniał się na przestrzeni lat i jak radził sobie po poprzedniej przemianie ustrojowej.
Nie oczekujcie jednak rozwlekłego tomiszcza o tym, o czym napisano już wiele- nie ma tu historii o familokach, węglu w wannie itp.
Autor bardzo zręcznie operuje tłem i sztafażem, opisując dekoracje w zasadzie minimalistycznie, ale wychodzi to historii tylko na dobre- w ten sposób mamy serię opowieści, na tle których zmienia się otaczający świat, a jeszcze dalej w tle "dzieje się" świat jako całość.
Udało się w ten sposób pokazać jak wielka historia dociera do jednostki i jaki ma na nią wpływ.
Zaintrygował mnie bardzo ten zbiór opowiadań. Na tyle zaintrygował, że już oczekuję kolejnej części. W zasadzie jedyną wadą tego wydawnictwa są, w dwóch momentach, zbyt duże, moim zdaniem, przeskoki chronologiczne pomiędzy epizodami- innymi słowa jedyną wadą, jest to, że po przeczytaniu chcę czytać więcej.
Autor zaczyna opowieść w drugiej połowie dziewiętnastego wieku by zakończyć ją (chwilowo, miejmy nadzieję) na początku dwudziestego. I choć to tom krótki- można go nazwać bardzo lapidarnym. Z wielkich historii udało się wyciągnąć pewną esencję, to co naprawdę dotyka człowieka.
Warto przeczytać, z czystym sercem polecam.

Najważniejszym osiągnięciem tego zbioru jest ukazanie, jak burzliwy wiatr historii zwiewa jednostki w najprzedziwniejsze miejsca i wtłacza w przedziwne, czasem absurdalne, koleje losu. Autor pokazuje jak na tle wydarzeń, które ukształtowały współczesny świat, wyrastają historie ludzi- na pierwszy rzut oka mniejsze, nawet intymne, ale jednak tym ważniejsze i tym bardziej...