Na początku książka bardzo mi się podobała. Myślałam, że to coś świeżego, innego od całej reszty. niestety szybko się zniechęciłam i już w środku nie za bardzo chciało mi się kontynuować lekturę. Jakoś ją w końcu zmęczyłam. Moim zdaniem pan Piątek nie za bardzo przemyślał o czym chce pisać. Sądzę, że ta książka jest "o wszystkim i o niczym". Cudowne dziecko, samotny ojciec, śledztwo, wątki kościelne w jednak książce to zdecydowanie zbyt dużo. I jeszcze te wiersze Ottona, pojawiające się od czasu do czasu... bardzo podobały mi się rozmowy Nionia z ojcem, ale moim zdaniem autor niezbyt dobrze zna psychikę dziecka. Nionio w żadnej mierze nie przypomina 5 letniego chłopca. Również jego przyjaciółka Ariadna pojawiająca się w tle, nie pasuje do wizerunku małego dziecka. Jeszcze wiele wątków w tej książce nie przypadło mi do gustu, ale to tylko moja opinia. Daje 2 gwiazdki, bo jednak momentami czytało się całkiem przyjemnie.

Na początku książka bardzo mi się podobała. Myślałam, że to coś świeżego, innego od całej reszty. niestety szybko się zniechęciłam i już w środku nie za bardzo chciało mi się kontynuować lekturę. Jakoś ją w końcu zmęczyłam. Moim zdaniem pan Piątek nie za bardzo przemyślał o czym chce pisać. Sądzę, że ta książka jest "o wszystkim i o niczym". Cudowne dziecko, samotny ojciec,...