Minął już rok, odkąd Ari – doktorantka, feministka i żona o piętnaście lat starszego od niej profesora – urodziła Walkera. Kobieta przeżywa ogromne trudności w odnalezieniu się w nowej dla siebie rzeczywistości. Nie mogąc przyzwyczaić się do specyficznego rytmu opieki nad małym dzieckiem oraz do zmian, które zaszły zarówno w jej ciele, jak i w psychice, Ari zaczyna przypominać samotne, chyboczące się na zimowym wietrze drzewo, któremu ni stąd, ni zowąd wyrwano korzenie.

Kiedy w sąsiedztwie pojawia się Mina – niegdyś kultowa piosenkarka rockowa, a teraz przyszła matka w dziewiątym miesiącu ciąży – Ari, mimo że zwykle nie ufa kobietom, widzi w niej potencjalną bratnią duszę. Wkrótce kobiety się zaprzyjaźniają i łączą siły we wspólnej macierzyńskiej walce, jaką obie na co dzień staczają.*

Bardzo dużo czasu zajęło mi odnalezienie się w fabule Od urodzenia. Od właściwie pierwszych stron zastanawiałam się i to poważnie, do czego autorka zmierza; co też chce przekazać swojemu odbiorcy. Przedstawiała mi świat zbuntowanej kobiety, która z jednej strony nienawidzi, a z drugiej kocha; która z jednej strony pragnie czystej i namiętnej miłości, a z drugiej wspomina liczne romanse. Mętlik - zamiast znikać - narastał po niemal każdej stronie i albo ze mną coś jest nie tak... albo z tą książką.

Od urodzenia przybrał formę pamiętnika Ari. Młodej, niegdyś pięknej kobiety, której związek z profesorem sprawił, iż stała się matką. Rodzicielką pozbawioną wszelkich celów, której jedyną ambicją stał się Walker, jej synek. Przy czym jednocześnie co i raz twierdziła, że jest jej źródłem kłopotów i lepiej by było, gdyby go nie było (także kobieta zmienną jest). I choć wydawałoby się, iż to właśnie Arię powinniśmy najlepiej poznać... nie dowiadujemy się o niej niewiele. Najgorsze jednak było dla mnie to, że ja głównej bohaterki nie polubiłam, a konkretnie - czułam do niej niechęć.

Wsparcia podczas lektury nie odnalazłam także u pozostałych postaci, którzy byli dla mnie równie papierowi, co sama książka. Nie potrafiłam ich sobie wyobrazić z wyglądu jak i z charakteru, tak jakby cały czas stali we mgle. Znałam ich tylko i wyłącznie z imienia.

I właśnie w połowie książki zadałam sobie to jedno najistotniejsze pytanie: Do czego autorka dąży? Gdzie tu morał z opowieści? Gdzie ta obiecana "skuteczna pigułka antykoncepcyjna"?! Zamiast morału oraz pigułki znalazłam kobietę zagubioną, która ma kochającego mężczyznę, dziecko, pieniądze, szczęście.. a mimo to nie wiedzieć czego ona chce. I można to zrzucić na jakieś problemy wewnętrzne po porodzie, ale to i tak są jedynie moje przypuszczenia.

Język autorki jest wulgarny. Nie miałabym z tą kwestią najmniejszych problemów (przekleństwo to przecież forma przedstawienia sytuacji), gdyby nie to, że bardzo często brzydkie słówka pojawiały się tu bez potrzeby. Jedynie mnie zniesmaczały, szczególnie że te słowa wychodzą z ust głównej bohaterki.

Niestety. Od urodzenia nie kupiło mnie ani na moment. Zaczynając od przeskakiwanej akcji, po bohaterów, których znałam tylko z imienia, aż po styl Elisy Albert książka ta była dla mnie tylko krótka przygodą. Odskokiem od powieści, które mogłabym Wam polecać. Ponieważ to nie jest historia godna przeczytania. No ale wiecie... ja matką nie jestem ;)

http://wymarzona-ksiazka.blogspot.com/2016/04/od-urodzenia-elisa-albert.html

Minął już rok, odkąd Ari – doktorantka, feministka i żona o piętnaście lat starszego od niej profesora – urodziła Walkera. Kobieta przeżywa ogromne trudności w odnalezieniu się w nowej dla siebie rzeczywistości. Nie mogąc przyzwyczaić się do specyficznego rytmu opieki nad małym dzieckiem oraz do zmian, które zaszły zarówno w jej ciele, jak i w psychice, Ari zaczyna...