Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Mimo zapewnień z okładki, że ta książka zmieni moje postrzeganie macierzyństwa na zawsze - nie zmieniła. To historia bardzo nieszczęśliwej, samotnej kobiety, która urodziła dziecko w nieodpowiednim momencie. Jeśli w ogóle nastąpiłby dla mniej jakiś odpowiedni moment. Jednak powieść ta pokazuje smutną prawdę - nikt o cieniach ciąży, porodu i macierzyństwa nie mówi. Przytłoczone jest to ogólnie znanym stwierdzeniem, że porodu się nie pamięta, bo to najcudowniejsza chwila w życiu kobiety. Ta książka pokazuje, że - za przeproszeniem - gówno prawda. Że kobieta-matka musi otaczać się innymi kobietami-matkami, żeby otrzymać zrozumienie dla ciężaru, z którym na co dzień się zmaga. Że jeśli nie rozmawiało się wcześniej o ciąży i macierzyństwie to nie zacznie się nagle magicznie wszystkiego wiedzieć. Że istnieje baby blues, depresja poporodowa, matki mają lęki, mimo że kochają swoje dzieci nad życie i chcą dla nich jak najlepiej. Zdecydowanie pozycja warta polecenia, choć napisana w sposób odrobinę odrzucający. Ale ta prostota (czy nawet prostackość) idealnie komponuje się w to, co czuje bohaterka.