Jeśli szukasz wyjaśnienia katastrofy czarnobylskiej, to więcej informacji znajdziesz w serialu "Czarnobyl".
Francisco Sanchez napisał w epilogu: "Nie epatować okrucieństwem i nie gonić za sensacją, a niestety było dużo tego rodzaju materiału. Należało raczej sugerować niż pokazywać". Te słowa najlepiej oddają tę tragedię rodzinną.
To niemy krzyk zbudowany z subtelnych detali...

Jeśli szukasz wyjaśnienia katastrofy czarnobylskiej, to więcej informacji znajdziesz w serialu "Czarnobyl".
Francisco Sanchez napisał w epilogu: "Nie epatować okrucieństwem i nie gonić za sensacją, a niestety było dużo tego rodzaju materiału. Należało raczej sugerować niż pokazywać". Te słowa najlepiej oddają tę tragedię rodzinną.
To niemy krzyk zbudowany z subtelnych...

Po rewelacyjnym serialu HBO zapragnąłem więcej Czarnobyla. Wszak jestem rocznik 86. i sprawa pośrednio mnie dotyczy. Jest to niezły komiks z bardzo dobrymi rysunkami. Prawie w całości skupia się na zwykłych ludziach, którzy mieszkali w Prypeci lub wioskach oddalonych od elektrowni, ale będących w zagrożonej mocnym promieniowaniem strefie. Szybko się czyta.

Po rewelacyjnym serialu HBO zapragnąłem więcej Czarnobyla. Wszak jestem rocznik 86. i sprawa pośrednio mnie dotyczy. Jest to niezły komiks z bardzo dobrymi rysunkami. Prawie w całości skupia się na zwykłych ludziach, którzy mieszkali w Prypeci lub wioskach oddalonych od elektrowni, ale będących w zagrożonej mocnym promieniowaniem strefie. Szybko się czyta.

26 kwietnia 1986 roku nastąpiło rozerwanie i pożar reaktora nr 4 w elektrowni jądrowej. Wielka tragedia, w której bezpośrednio zginęło 31 osób (pracowników),ponad 200 zachorowało na chorobę popromienną. Stworzona także zamkniętą strefę ochronna w promieniu 30 km, ewakuowano mieszkańców - ponad 350 tysięcy ludzi.

Znając historię, dostaje komiks w rękę i mam... pewne obawy czy warto otwierać tą publikację.

Warto. Na pierwszych kartach mamy ogólny zarys historyczny, co mniej wtajemniczonym pomoże zrozumieć zawarte w nim treści, a tym wtajemniczonym przypomną kilka faktów.

Cała publikacja podzielona jest na trzy części. Poznajemy historię "staruszków" żyjących sobie spokojnie na wsi, wspominających córkę mieszkającą w mieście. Żyją spokojnie, opiekując się sobą nawzajem. Widzą wybuch... Martwią się w rodzinę. Gdy przychodzą służby odpowiedzialne za ewakuację mieszkańców, proszą tylko by nie burzyć ich domu. Wracają po niedługim czasie...



W części drugiej "spotykamy" młodą kobietę w ciąży i z małym synem. Jej mąż pracuje w elektrowni, jak większość osób z miasteczka Prypeć. Chłopczyk czeka... za kilka dni otworzą lunapark i ruszy wielka karuzela. Nagle dochodzi do tragedii... Chwila niepewności, braku informacji, a później nakaz opuszczenia strefy.

W ostatniej części mamy powrót - chłopiec już dorósł i przyjeżdża wraz z siostrą do swojego miasta z dzieciństwa. "Poszukuje" swoich rzeczy, wspomnień...

Cały komiks przesycony jest niepewnością, czekaniem i tęsknotą. A mimo wszystko jest pełen ruchu - ucieczki, chęci do życia. Przez całą historię pojawia się karuzela - widmo szczęścia, które nie nastąpiło; tej nadziei na lepsze jutro, która niestety nie doczekała się spełnienia. Sam wybuch przedstawiony jest w sposób delikatny i stonowany, Autorzy nie epatują tragedią nie robią show.

Bardzo ważne treści. Bardzo ważny komiks. Świetna kreska - oszczędna, nie przytłaczająca, idealnie wpisująca się w ludzką tragedię.

https://pani-z-biblio.blogspot.com/2019/04/czarnobyl-strefa-natacha-bustos.html

26 kwietnia 1986 roku nastąpiło rozerwanie i pożar reaktora nr 4 w elektrowni jądrowej. Wielka tragedia, w której bezpośrednio zginęło 31 osób (pracowników),ponad 200 zachorowało na chorobę popromienną. Stworzona także zamkniętą strefę ochronna w promieniu 30 km, ewakuowano mieszkańców - ponad 350 tysięcy ludzi.

Znając historię, dostaje komiks w rękę i mam... pewne obawy...

Mam w zwyczaju czytać komiksy w autobusie w drodze do pracy. Było mi bardzo głupio gdy przez całą drogę (do miasta obok) co rusz zalewałam się łzami nad tą (chciałoby się rzec - niepozorną) powieścią graficzną. Zawartość jest naprawdę satysfakcjonująca pod każdym względem, mamy tu losy trzy-pokoleniowej rodziny na tle wydarzeń historycznych w Czarnobylu. Historia się nie narzuca, a losy rodziny opowiedziane są subtelnie i wciągająco. Na koniec dodam, że jako rocznik 98 , czasy tamtych wydarzeń są dla mnie tak samo odległe jak chrzest Polski (bo bez względu na to kiedy by nie były, nie brałam w nich udziału) zatem jak dotąd pojmowałam je tylko jako historyczny rocznik, popełnione błędy i ich konsekwencje w postaci katastrofy ekologicznej. Jetem wdzięczna temu komiksowi, że pokazał mi w tym wszystkim ludzi i ich losy. Nie miałam pojęcia, że do dzisiaj ktoś zamieszkuje tamte tereny, a gdybym wiedziała, nie wiedziałabym dlaczego.

Mam w zwyczaju czytać komiksy w autobusie w drodze do pracy. Było mi bardzo głupio gdy przez całą drogę (do miasta obok) co rusz zalewałam się łzami nad tą (chciałoby się rzec - niepozorną) powieścią graficzną. Zawartość jest naprawdę satysfakcjonująca pod każdym względem, mamy tu losy trzy-pokoleniowej rodziny na tle wydarzeń historycznych w Czarnobylu. Historia się nie...

Historia znana i wiele jest do nie nawiązań. Nic mnie raczej w niej nie zaskoczyło, ale warto było poświęcić ok godziny czasu i zobaczyć te rysunki.

Historia znana i wiele jest do nie nawiązań. Nic mnie raczej w niej nie zaskoczyło, ale warto było poświęcić ok godziny czasu i zobaczyć te rysunki.

Czytelniczy rok zakończyłem komiksem, który wpisuje się w moje najbardziej wstrząsające, hipnotyzujące, a jednocześnie pobudzające do refleksji podróżnicze wydarzenie z tego roku, a właściwie całego mojego życia, czyli wizytę w Czarnobylu i Prypeci. Zamkniętą strefę czarnobylską, a właściwie ludzi, którzy brali udział w likwidacji szkód zaraz po katastrofie przejmująco opisała Swietłana Aleksijewicz w swoim pokaźnych rozmiarów reportażu Czarnobylska modlitwa. Autorka opisywała szczegółowo skutki i wymiar ludzki awarii. Autorzy komiksu nie mają miejsca na detaliczne przyglądanie się różnym losom ludzkim i siłą rzeczy operują skrótami i symbolami, hasłowo przywołując horror katastrofy. Nie epatują dramatyzmem, ale w sugestywny i liryczny sposób przekazują prawdę o skażonym rejonie, do którego jedni przyjeżdżają zobaczyć skutki nieodpowiedzialnych działań i zaniedbań, a inni - jak samosioły (mieszkańcy, którzy nielegalnie osiedlili się w strefie) - wracają na swoją czarnobylską ziemię, mając poczucie, że właśnie tam jest ich miejsce.

Czytelniczy rok zakończyłem komiksem, który wpisuje się w moje najbardziej wstrząsające, hipnotyzujące, a jednocześnie pobudzające do refleksji podróżnicze wydarzenie z tego roku, a właściwie całego mojego życia, czyli wizytę w Czarnobylu i Prypeci. Zamkniętą strefę czarnobylską, a właściwie ludzi, którzy brali udział w likwidacji szkód zaraz po katastrofie przejmująco...

Katastrofa w Czarnobylu pokazana przez pryzmat zwykłej rodziny mieszkającej w Prypeci. Nie są oni bezimienni, to trzy kolejne pokolenia, którym towarzyszymy w podróży. Inne spojrzenie na wydarzenia tamtego czasu. Wzruszyłam się, to ważne.

Katastrofa w Czarnobylu pokazana przez pryzmat zwykłej rodziny mieszkającej w Prypeci. Nie są oni bezimienni, to trzy kolejne pokolenia, którym towarzyszymy w podróży. Inne spojrzenie na wydarzenia tamtego czasu. Wzruszyłam się, to ważne.

Zakładam, że zupełnie inaczej odebrałabym ten komiks gdybym nie obejrzała wcześniej serialu. Jak dla mnie zbyt minimalistyczny.

Zakładam, że zupełnie inaczej odebrałabym ten komiks gdybym nie obejrzała wcześniej serialu. Jak dla mnie zbyt minimalistyczny.

Nie tego się spodziewałam.

Nie tego się spodziewałam.

Niesamowity sposób odwzorowania niektórych miejsc, niuansów i szczegółów.

Niesamowity sposób odwzorowania niektórych miejsc, niuansów i szczegółów.