Nicholas Sparks ma wszystko, czego potrzeba autorowi takich powieści. Lekkie pióro, umiejętność kreowania ciekawej fabuły i wyrazistych bohaterów. Jego powieści to w zasadzie gotowy materiał do ekranizacji, z czego rynek filmowy skrzętnie korzysta. Choć wielu zarzuca mu pewien schemat, muszę przyznać, że każda kolejna książka jest dla mnie inna w odbiorze. I że świetnie się przy nich bawię.

"Spójrz na mnie" to pierwsza powieść Sparksa z wątkiem kryminalnym, z jaką się spotkałam. Maria, Amerykanka meksykańskiego pochodzenia, prowadzi całkiem udane życie. Jej rodzice osiągnęli to, co dla wielu jest esencją amerykańskiego snu - przybyli do tego kraju, nie znając nawet języka, ale udało im się założyć dobrze prosperujący biznes, a dzieci posłali na studia. Maria została prawnikiem, dostała pracę w kancelarii i do pełni szczęścia brakuje jej miłości, choć sama zagłusza tę potrzebę, skupiając się na pracy. Pewnej nocy nieco przerażający nieznajomy pomaga jej zmienić koło na oddalonej od cywilizacji drodze. Traf chce, że pokiereszowany brutal to kolega z grupy siostry Marii, Sereny, która doprowadza do ich ponownego spotkania. Tak rodzi się specyficzne uczucie między dwojgiem skrajnie niepasujących znajomych...

W klasycznej obyczajówce na przeszkodzie ich romansowi stałyby zapewne głównie różnice społeczne. Można byłoby skonstruować zwyczajne love story, toksyczną miłość i wielką przemianę. Sparks wybrnął z tego ślepego zaułka lepiej niż dobrze - Colin nie zmienia się pod wpływem Marii, to ona poznaje go już wtedy, kiedy ma w miarę poukładane w głowie. Wpleciony zostaje wątek kryminalny, o Marię upomina się jej krótka przeszłość zawodowa, a świeżo przywrócony do społeczeństwa Colin przeżywa rozterki, kiedy jego ukochana jest nękana przez stalkera. Do tego dochodzi cała plejada naprawdę sympatycznych bohaterów, na czele z Evanem i nieco przerysowaną Lily, przyjaciółmi Colina.

Jak zwykle u Sparksa, gdzieś między wierszami pojawiają się motywy i dylematy społeczne, takie jak imigracja, lojalność wobec rodziny, samosąd, granice bólu po utracie bliskiej osoby, stalking i niewydolność systemu prawnego państwa. Stereotypowe role odwracają się - Colin, który z kryminalną przeszłością nadawałby się świetnie na czarny charakter, w tej historii jest obrońcą, zwyczajny mężczyzna pod wpływem rozpaczy staje się katem, a prawniczka stojąca na straży prawa jako prokurator okazuje się bezbronną ofiarą. Ten tygiel narodowości i koktajl ról życiowych smakuje bardzo dobrze, zwłaszcza w połączeniu z ładnym wydaniem i przepiękną okładką.

A niejasny dla niektórych tytuł "See me" dla mnie w oczywisty sposób jest wołaniem stalkera o uwagę ofiary.

Nicholas Sparks ma wszystko, czego potrzeba autorowi takich powieści. Lekkie pióro, umiejętność kreowania ciekawej fabuły i wyrazistych bohaterów. Jego powieści to w zasadzie gotowy materiał do ekranizacji, z czego rynek filmowy skrzętnie korzysta. Choć wielu zarzuca mu pewien schemat, muszę przyznać, że każda kolejna książka jest dla mnie inna w odbiorze. I że świetnie się...