Lepiej pomińmy fakt ile „Dziewczyna w walizce” czekała na swoją kolej do przeczytania. W końcu się jednak za nią zabrałam. Spodziewałam się dobre lektury, a dostałam sama nie wiem, co.
Teo Avelar jest samotnikiem. Mieszka w Rio de Janeiro razem ze sparaliżowaną matką i jej psem. Jest studentem medycyny. Teo jednak nie utrzymuje z nikim kontaktów. Można nawet powiedzieć, że nie lubi ludzi. Pewnego dnia poznaje Clarice, która jest jego kompletnym przeciwieństwem. Teo zaczyna mieć obsesję na jej punkcie, ale dziewczyna nie odwzajemnia jego uczuć, a to powoduje, że Teo porywa Clarice w walizce… Przecież wystarczy kilka tygodni razem, aby dziewczyna przekonała się, że są dla siebie stworzeni.
Od samego początku, gdy zaczęłam czytać tę książkę miałam wrażenie, że akcja strasznie pędzi. Teo porwał Clarice już po jakiś 50 stronach, po jednej dłuższej rozmowie od ich spotkania. Potem ich podróż trwała kilka miesięcy, a ja ciągle miałam wrażenie, że autor gdzieś pędzi.
Spodziewałam się, że książka będzie mnie trzymać w napięciu dużo bardziej, a ja nie miałam przyśpieszonego bicia serca ani przez moment. Nie bałam się, nie czułam odrobiny strachu przed tym, co Teo może zrobić Clarice. Jego postać była dość dobrze wykreowana i uważam, że z jego myśli dało się wyczuć, że nie jest normalny, ale nie był przerażający.
Na dodatek to zakończenie. Wyglądam mi na to, że skoro autor obiecał mamie książkę o miłości to postanowił do tego dopasować wszystko innego włącznie z zakończeniem, które jest bardzo słabe i przede wszystkim nierealne. Skoro autor chciał zrobić przyjemność mamie to mógł napisać romans lub powieść obyczajową, a nie thriller psychologiczny. W tej książce to zakończenie psuje wszystko, niszczy to, co było dobre.
Ja jestem mocno rozczarowana. Plusem jest to, że książkę czyta się szybko, a z zabiegu jak jest wydrukowana przez wydawnictwo (duże litery oraz odstęp od brzegów/środka strony jest ogromny) wnioskuję, że w oryginalne wcale nie był to długa książka. Osobiście nie polecam chyba, że mocniejsze thrillery nie są dla Was zbyt drastyczne.

"Każdym związkiem rządzi zasada wzajemności, wymienianie się uprzejmościami. Dwa bieguny relacji wzajemnie się przyciągają, zafascynowane odkrywaniem zaskakujących cech partnera." ~ Raphael Montes, Dziewczyna w walizce, Poznań 2016, s. 71.

Lepiej pomińmy fakt ile „Dziewczyna w walizce” czekała na swoją kolej do przeczytania. W końcu się jednak za nią zabrałam. Spodziewałam się dobre lektury, a dostałam sama nie wiem, co.
Teo Avelar jest samotnikiem. Mieszka w Rio de Janeiro razem ze sparaliżowaną matką i jej psem. Jest studentem medycyny. Teo jednak nie utrzymuje z nikim kontaktów. Można nawet powiedzieć, że...

Mocny kryminał, przez większość książki miałam ciarki na plecach...

Nie pamiętam czy kiedyś czytałam tak potrzaskaną historie z perspektywy psychopaty...
Była przerażająca, a myśl ze takie osoby chodzą po świecie i bardzo dobrze się maskują przyprawia mnie o ciarki i strach....

Często lubię przeplatać gatunki książek, żeby trochę odetchnąć i to chyba nie był najlepszy wybór na "złapanie oddechu" = jednak książka napisana prostym językiem i czyta się nie zwracając uwagi na strony.

Polecam ludziom o mocnych nerwach.

Mocny kryminał, przez większość książki miałam ciarki na plecach...

Nie pamiętam czy kiedyś czytałam tak potrzaskaną historie z perspektywy psychopaty...
Była przerażająca, a myśl ze takie osoby chodzą po świecie i bardzo dobrze się maskują przyprawia mnie o ciarki i strach....

Często lubię przeplatać gatunki książek, żeby trochę odetchnąć i to chyba nie był najlepszy...

Nie zachwyciła mnie ta książka. Zdecydowanie spodziewałam się czegoś lepszego po tak pochlebnych opiniach. Zachowanie głównych bohaterów wielokrotnie wzbudzało moje zdumienie, zniesmaczenie, niezrozumienie. Nie polubiłam ani kata, ani ofiary.

Nie zachwyciła mnie ta książka. Zdecydowanie spodziewałam się czegoś lepszego po tak pochlebnych opiniach. Zachowanie głównych bohaterów wielokrotnie wzbudzało moje zdumienie, zniesmaczenie, niezrozumienie. Nie polubiłam ani kata, ani ofiary.

Na samą myśl o tej książce przechodzą mnie ciarki.🖤 Jak ktoś mnie pyta, jaką książkę polecam to zawsze zaczynam od tej.

Jest przerażająca, a zakończenie powala z nóg.🖤
Poznajemy Clarice, która jest przebojowa, energiczna; oraz Teo, który jest samotnikiem i nie lubi ludzi. Teo wpada w obsesję na punkcie Clarice, zostaje jej stalkerem. A w pewnym momencie ją porywa, dosłownie pakuje do walizki i wyjeżdża w podróż. Postanawia zrobić wszystko, żeby już na zawsze byli razem.🖤

Na samą myśl o tej książce przechodzą mnie ciarki.🖤 Jak ktoś mnie pyta, jaką książkę polecam to zawsze zaczynam od tej.

Jest przerażająca, a zakończenie powala z nóg.🖤
Poznajemy Clarice, która jest przebojowa, energiczna; oraz Teo, który jest samotnikiem i nie lubi ludzi. Teo wpada w obsesję na punkcie Clarice, zostaje jej stalkerem. A w pewnym momencie ją porywa,...

Taką perełkę odkryłam niedawno w bibliotece! Ksiązkę pochłonęłam w dwa wieczory, jest naprawdę oryginalna i ciekawie napisana.

Taką perełkę odkryłam niedawno w bibliotece! Ksiązkę pochłonęłam w dwa wieczory, jest naprawdę oryginalna i ciekawie napisana.

Dziwna książka ale coś w sobie ma!

Dziwna książka ale coś w sobie ma!

Świetna! Pan Montes pisze nieszablonowo, co zawsze cenię!

Świetna! Pan Montes pisze nieszablonowo, co zawsze cenię!

Teo Avelar bohater powieści, jest samotnikiem mieszkającym ze swoją sparaliżowaną matką i jej psem w Rio de Janeiro. Na co dzień unika ludzi, najlepiej czuje się w obecności zwłok, którymi zajmuje się na uczelni w ramach zajęć.

Pewnego dnia na jego drodze pojawia się Clairce, przebojowa dziewczyna, która jest przeciwieństwem Teo. Aktualnie zajmuje się pisaniem scenariusza pt. „Cudowne dni”.

Chłopak dostaje obsesji na punkcie dziewczyny. Śledzi ją, by w końcu wyznać jej swoje uczucia. Kiedy ona nie odwzajemnia jego miłości, Teo postanawia ją porwać. Ma nadzieję, że kiedy spędzą ze sobą trochę czasu, ona się do niego przekona. W miarę trwania podróży chłopak robi wszystko, by nic już nigdy ich nie rozdzieliło.

Historia opowiedziana przez pana Raphaela trochę mnie przestraszyła i zszokowała, ale nie przeraziła do szpiku kości. Może gdybym nie znała wcześniej twórczości Cartera, którego książki powodują, że mam plecy mokre od potu, Dziewczyna w walizce zrobiłaby na mnie większe wrażenie. To nie jest zła książka. Wręcz przeciwnie. Historia jest wciągająca, na swój sposób oryginalna i momentami zaskakująca. Tylko że ja jestem na takim etapie czytania thrillerów, które mnie bardziej przerażają i to, co znalazłam w środku, mi nie wystarczyło. Ode mnie 7/10.

Teo Avelar bohater powieści, jest samotnikiem mieszkającym ze swoją sparaliżowaną matką i jej psem w Rio de Janeiro. Na co dzień unika ludzi, najlepiej czuje się w obecności zwłok, którymi zajmuje się na uczelni w ramach zajęć.

Pewnego dnia na jego drodze pojawia się Clairce, przebojowa dziewczyna, która jest przeciwieństwem Teo. Aktualnie zajmuje się pisaniem scenariusza...

Książka była ciekawa, wciągająca i pełna adrenaliny. Chwilami była naprawdę przerażająca i obrzydliwa. Nie szło się od niej oderwać. Zdecydowanie jest to książka dla starszych czytelników nawet 18+ i o mocnych nerwach. Ciekawiło mnie skąd wzięła się jego chora obsesja, ale nie było do końca wyjaśnione.Zakończenie wbiło mnie w fotel kompletnie nie spodziewałam się takiego finału.

Książka była ciekawa, wciągająca i pełna adrenaliny. Chwilami była naprawdę przerażająca i obrzydliwa. Nie szło się od niej oderwać. Zdecydowanie jest to książka dla starszych czytelników nawet 18+ i o mocnych nerwach. Ciekawiło mnie skąd wzięła się jego chora obsesja, ale nie było do końca wyjaśnione.Zakończenie wbiło mnie w fotel kompletnie nie spodziewałam się takiego...

Fajna książka, dobrze mi się ją czytało, myślę, że niedługo do niej wrócę, bo odświeżam sobie "stare" książki. Dzięki niej zainteresowałam się drugą książką tego autora, która okazała się dla mnie strzałem w 10! Polecam każdemu obie pozycje jeżeli lubi książki trzymające w napięciu do końca :)

Fajna książka, dobrze mi się ją czytało, myślę, że niedługo do niej wrócę, bo odświeżam sobie "stare" książki. Dzięki niej zainteresowałam się drugą książką tego autora, która okazała się dla mnie strzałem w 10! Polecam każdemu obie pozycje jeżeli lubi książki trzymające w napięciu do końca :)