Nie da się uciec przed bolesną przeszłością. Można spróbować o niej zapomnieć lub nauczyć się z tym żyć. Jednak wspomnienia i tak będą wracać, bo prawda jest taka, że każda trauma zostawia trwały ślad. Czy możliwe jest aby tego uniknąć?

Kick Lennigan, mimo młodego wieku, przeżyła w życiu prawdziwy koszmar. W wieku sześciu lat została porwana i przepadła bez wieści. Nikt nie wierzył w szczęśliwe zakończenie tej historii, bo im więcej czasu upływało, tym mniejsze było prawdopodobieństwo odnalezienia jej żywej. Gdy po kilku latach okazało się, że dziewczynka przeżyła - wszyscy przecierali oczy ze zdumienia. Kick nie mogła się pozbierać po tej tragedii. Od tamtego czasu zmaga się z zespołem stresu pourazowego, a rozliczne terapie, w których uczestniczy, nie przynoszą zamierzonego efektu. Jedyną ucieczką od bolesnej wspomnień okazał się wysiłek fizyczny i walka. Dziewczyna poprzysięgła sobie, że już nigdy nie będzie ofiarą...
Gdy w ciągu miesiąca w Portland ginie dwójka małych dzieci, Kick decyduje się je odnaleźć. Uzbrojona po zęby, mając do pomocy tajemniczego Bishopa, wyrusza na poszukiwanie zaginionych. Nie spodziewa się jednak, że wszystkie tropy prowadzą bezpośrednio do niej. Dziewczyna będzie musiała po raz kolejny skonfrontować się z przerażającą przeszłością.

Gdy tylko ujrzałam w zapowiedziach Wydawnictwa Czwarta Strona książkę „Unik”, wiedziałam, że będę musiała ją przeczytać. Hipnotyzujące spojrzenie dziewczyny z okładki, mroczny i ciemny las, skutecznie przyciągnęły moją uwagę i rozbudziły ciekawość. Nastawiłam się na mocny thriller psychologiczny, który wręcz wbije mnie w fotel. Mówi się, żeby nie oceniać książki po okładce. Jednak w wielu przypadkach jest to po prostu niemożliwe. Czy książka Chalsea Cain sprostała moim oczekiwaniom? Przekonajcie się.

Autorka w swojej książce dotyka bardzo trudnego i przerażającego tematu, jakim jest porywanie, wykorzystywanie dzieci i pedofilia. Książki tego typu zawsze wywołują we mnie sprzeczne emocje, ciężko mi je czytać, a po skończonej lekturze zwykle mam problem z poukładaniem swoim myśli w głowie. Myślę, że większość z nas ma problem z odbiorem takich książek. Czytanie o krzywdach jakie dzieją się dzieciom wywołują przerażenie, obrzydzenie i niedowierzanie. Czujemy złość i frustrację, nie godzimy się z tym co dzieje się w książce i na świecie. Bo jak przejść obojętnie obok czegoś takiego? Nie da się stłumić w sobie tych emocji, bo czyny jakich dopuszczają się ludzie którzy w bestialski sposób krzywdzą i wykorzystują dzieci, są karygodne i niedopuszczalne! Książka Chelsea Cain nie jest wyjątkiem. Porusza najdelikatniejsze struny w duszy, szokuje i wywołuje prawdziwe dreszcze przerażenia na całym ciele. Autorka postarała się, aby w jej książce nie zabrakło emocji i choć stopniuje napięcie, to jednak nie sposób pozbyć się uczucia niepokoju, które właściwie do samego końca mi towarzyszyło. Akcja płynie w miarę szybko, dzięki czemu książka nam się nie dłuży, a wręcz przeciwnie – wciąga i mocno intryguje.

Postacie zostały dopracowane i ukazane w ciekawy sposób. Główną bohaterką jest tutaj Kick, która zmaga się z zespołem stresu pourazowego. Jej sposób na radzenie sobie z traumatycznymi przeżyciami, to ćwiczenie sztuk walki i wysiłek fizyczny. Dziewczyna trenuje boks, łucznictwo, szkoli się w walce wręcz, rzucaniu nożem, oraz strzelaniu do celu. Wie jak obezwładnić napastnika, a nawet zabić. I choć stara się być silna, w gruncie rzeczy czuje strach. Nie chce aby koszmar jaki przeżyła w dzieciństwie wrócił, dlatego robi wszystko by już nigdy nie dać się zaskoczyć i nie stać się ofiarą. Kolejną postacią na którą zwróciłam uwagę jest matka Kick, Paula. Od samego początku nie potrafiłam jej zrozumieć, a jej postawa zbulwersowała mnie i zdegustowała. Nie potrafię pojąć, jak można zarabiać na dramacie swojego dziecka. W książce możemy również zaobserwować relacje jaka wywiązuje się między Kick a Bishopem. Jest dość skomplikowana i niejasna, ale bez wątpienia wzbudza ciekawość. Ciekawa jestem jak to wszystko potoczy się dalej, dlatego z niecierpliwością będą wypatrywać kolejnej części cyklu.

„Unik” z uwagi na temat jaki porusza autorka, nie jest lekturą łatwą. To książka która ma na celu wzburzyć i zaszokować czytelnika. Warto również wspomnieć, że jest to pierwsza część cyklu, w którym główną bohaterką ma być właśnie Kick Lennigan. Jedyną rzeczą, która trochę raziła mnie w oczy, to zakończenie. Liczyłam na coś bardziej spektakularnego. Tymczasem zabrakło mi momentu zaskoczenia i wrażeń które mogłyby powalić mnie na ziemię. Zdaję sobie sprawę, że może to być spowodowane tym, że w przyszłości ma się ukazać część druga. Jednak ja, gdy sięgam po thriller oczekuję od niego efektu „wow” i finału, który ma być dopełnieniem całej historii.

Podsumowując, „Unik” to całkiem dobry thriller, który bez wątpienia potrafi poruszyć do żywego. Intrygująca fabuła, szybka akcja i kontrastowe postacie w świetny sposób dopełniają całości. Książka Chelsea Cain zasługuje na uwagę, nie tylko ze względu na jej niezwykłą okładkę. I choć tekst nie jest perfekcyjny, to jednak warto po nią sięgnąć. Polecam!

__________________________________
czytanie-moja-milosc.blogspot.com

Nie da się uciec przed bolesną przeszłością. Można spróbować o niej zapomnieć lub nauczyć się z tym żyć. Jednak wspomnienia i tak będą wracać, bo prawda jest taka, że każda trauma zostawia trwały ślad. Czy możliwe jest aby tego uniknąć?

Kick Lennigan, mimo młodego wieku, przeżyła w życiu prawdziwy koszmar. W wieku sześciu lat została porwana i przepadła bez wieści. Nikt...