Jeśli robić kontynuację to tylko i wyłącznie w takim stylu. Autor dosyć wysoko zawiesił sobie poprzeczkę pierwszym tomem "Głębi", i tym razem wykonał swoje zadanie jeszcze lepiej.

Chyba największym atutem tej książki jest to jak bardzo przystępna jest jej akcja. Bez zbędnych ogródek wracamy do Wypalonej Galaktyki i ciężko się zorientować że ją w ogóle opuściliśmy. Wydaje mi się jak gdyby "Powrót" był po prostu kolejną częścią poprzedniej książki, a nie następnym tomem. I im głębiej w "Głębię" tym lepiej, akcja posuwa się wartko do przodu i ciężko się zorientować gdy uciekają kolejne strony które nieuchronnie przybliżają nas do finału.

Co prawda cały czas jestem lekko podirytowany tymi przeskokami między różnymi wydarzeniami przy okazji najciekawszych wydarzeń, ale wydaje mi się że nastąpiła tutaj lekka poprawa. Szczególnie że nasi bohaterowie stykają się ze sobą w co raz to różniejszych kombinacjach co sprawiło że tym razem zainteresowałem się i tymi wątkami które nie zachwyciły mnie aż tak bardzo ostatnio.

Wspominałem przy tym ostatnim razem, wspomnę i teraz - jestem naprawdę pod wrażeniem tego jak łatwo i szybko autor jest mnie w stanie przekonać do swoich bohaterów. W przeciągu zaledwie jednego rozdziału Tartus Fim wyrósł na jednego z moich ulubieńców, chociaż w pierwszym tomie traktowałem go tylko i wyłącznie jako mało istotną postać z drugiego rzędu. Świetnie rozwija się załoga Wstążki, których interakcje wypadają co raz bardziej przekonująco.

Nie byłem fanem tego jak zakończył się "Skokowiec", ale tym razem autor stanął na wysokości zadania i stworzył naprawdę emocjonujący i pełen zaskoczeń finał. Dowiedzieliśmy się więcej o historii Wypalonej Galaktyki, wszystkie wątki zostały przerwane w idealnym momencie i ciężko oprzeć się sięgnięciu po kolejny tom.

"Powrót" to kontynuacja prawie idealna. W świetny sposób rozwija wydarzenia z pierwszego tomu, jest jeszcze bardziej wciągająca i kapitalnie kładzie fundament pod kolejną część.

Jeśli robić kontynuację to tylko i wyłącznie w takim stylu. Autor dosyć wysoko zawiesił sobie poprzeczkę pierwszym tomem "Głębi", i tym razem wykonał swoje zadanie jeszcze lepiej.

Chyba największym atutem tej książki jest to jak bardzo przystępna jest jej akcja. Bez zbędnych ogródek wracamy do Wypalonej Galaktyki i ciężko się zorientować że ją w ogóle opuściliśmy. Wydaje...