Pierwsze pięćdziesiąt stron jest męczące dla tych, którzy niedawno odłożyli „Renegata” i „Nocarza” na półkę, czyli poprzednie tomy powieści o Vesperze. Jednak czytelnicy cierpiący na chorobę sklerozą zwaną ucieszą się niemożebnie z możliwości powspominania, razem z głównym bohaterem, kluczowych momentów z jego życia. Jednocześnie ci, dla których jest to pierwsze spotkanie z tym wampirem, wcześniej człowiekiem o nazwisku Arlecki, zorientują się co wydarzyło się wcześniej zyskując pewność, że należy sięgnąć po poprzedzające części. Aktualnie przed Vesperem stoi trudne zadanie. Musi stworzyć zespół z nocarzy i renegatów. Niemożliwe? Przecież to dwa zwalczające się na śmierć i życie stronnictwa. Lecz czego się nie robi w obliczu wspólnego wroga? Aby ochronić Ukrytego, chłopcy są zdolni do najwyższego poświęcenia. Czy ich plan się powiedzie? Jak potoczą się dalsze losy podwójnego, a może poczwórnego zdrajcy? Czy wampiry ustrzegą Ukrytego przez watykańcami? Jeśli zaintrygowało was to wprowadzenie, polecam sięgnięcie po lekturę. Nie zawiedziecie się.

Pierwsze pięćdziesiąt stron jest męczące dla tych, którzy niedawno odłożyli „Renegata” i „Nocarza” na półkę, czyli poprzednie tomy powieści o Vesperze. Jednak czytelnicy cierpiący na chorobę sklerozą zwaną ucieszą się niemożebnie z możliwości powspominania, razem z głównym bohaterem, kluczowych momentów z jego życia. Jednocześnie ci, dla których jest to pierwsze spotkanie z...