"Z mocną, dolną szczęką, cienkimi włosami w odcieniu miedzi, blada, sztywna, zimna i skryta jak wszystkie Habsburżanki nie pasowała do dobrodusznego, pogodnego Władysława, który miał gorący temperament, kochał wesołe, łatwe i piękne kobiety, biegłe w miłosnej materii."
Cecylia Renata Habsburżanka szybko odkrywa, że nie jest tą jedyną, wybraną. Nie zaspakaja oczekiwań męża. Oczarowana, zafascynowana nim odkrywa też, że Władysław IV Waza odbiega od stworzonego sobie przez nią przed laty, wyidealizowanego obrazu. Znosi upokorzenia ze strony męża, dworzan, a nawet własnej rodziny. Wypełnia obowiązki królowej narodu, który jej nie akceptuje. Ma świadomość dworskich intryg, spisków. Czuje się osamotniona i niekochana, a jednak stara się być dobrą żoną. Samotną, nieszczęśliwą, krytykowaną za swą pobożność, niedoskonałość fizykalną, niedocenianą jako sojusznik w kontaktach z cesarstwem. Z czasem staje się podejrzliwa, smutna i coraz bardziej zabobonna. Nie jest piękna zewnętrznie, ale ma swoje wewnętrzne piękno, które przyćmiły troski, trapiące ją choroby i poczuciem straty. Kocha piękno i dobroć, umie je docenić, dlatego zachwyca ją dziecięcy wdzięk; wierność, bezinteresowna miłość psów; talenty ludzi kultury, których zaprasza na swój dwór. Docenia mądrość, odwagę i wyważenie polityczne Ossolińskiego, to jemu powierza opiekę nad synem. Innych sprzymierzeńców nie potrafi znaleźć wśród otaczających ją dostojników. Smutne, ale jakże prawdziwe.
Opowieść o życiu królowej, snuta z perspektywy ostatnich trzech dni jej życia, przywołane sylwetki innych monarchiń wzmacniają nastrój zawarty w tytule tego tomu.

"Z mocną, dolną szczęką, cienkimi włosami w odcieniu miedzi, blada, sztywna, zimna i skryta jak wszystkie Habsburżanki nie pasowała do dobrodusznego, pogodnego Władysława, który miał gorący temperament, kochał wesołe, łatwe i piękne kobiety, biegłe w miłosnej materii."
Cecylia Renata Habsburżanka szybko odkrywa, że nie jest tą jedyną, wybraną. Nie zaspakaja oczekiwań męża....