Poetycki horror o niesamowitym klimacie. W czytaniu mi się podobało. Nie jestem jednak pewien, czy tak samo podobałoby mi się na scenie.

Poetycki horror o niesamowitym klimacie. W czytaniu mi się podobało. Nie jestem jednak pewien, czy tak samo podobałoby mi się na scenie.

Zawsze bardzo ciężko czytało mi się Słowackiego, tu nie było inaczej. Moim zdaniem to ciężka lektura, ale w tle ma kawał ważnej historii.

Zawsze bardzo ciężko czytało mi się Słowackiego, tu nie było inaczej. Moim zdaniem to ciężka lektura, ale w tle ma kawał ważnej historii.

Fascynujący i niepokojący jednocześnie.

Fascynujący i niepokojący jednocześnie.

7/10
"Sen srebrny Salomei" stawia w dość trudnym położeniu, jeśli chodzi o ocenę tego dzieła. Jest to dramat romantyczny o zabarwieniu komediowym z bardzo zagmatwaną i zupełnie nieprawdopodobną intrygą, wypełnioną monologami i fantastycznymi wizjami. Niepoważne perypetie postaci dramatu jego odbiorca obserwuje na historycznym tle krwawych wydarzeń koliszczyzny, czyli wystąpień ruskiego chłopstwa na Ukrainie przeciw polskiej szlachcie na początku trwania konfederacji barskiej.

Zestawienie makabrycznej scenerii z wręcz groteskowo nierealną akcją dramatu z nastrojem niemalże rodem ze "Snu nocy letniej" Shakespeare'a buduje osobliwie barokowo-mistyczną atmosferę, na swój sposób odmienną od reszty romantyzmu, zwłaszcza krajowego. Dorzucić należy do tego ciężki ze współczesnego punktu widzenia język Słowackiego, który jeszcze bardziej utrudnia pełne zrozumienie dramatu i śledzenie intrygi.

Mimo wszystko "Sen srebrny Salomei" od początku do końca budzi i pozostawia przez długi czas po przeczytaniu bardzo pozytywne odczucia w czytelniku. Dziwność tego dzieła nie pozwala o sobie zapomnieć i wpisać utwór w poczet wielu banałów wyprodukowanych w nurcie polskiego i światowego romantyzmu, niestety trudność w odbiorze odbiera przyjemność z czytania, a więc także ostateczną ocenę.

7/10
"Sen srebrny Salomei" stawia w dość trudnym położeniu, jeśli chodzi o ocenę tego dzieła. Jest to dramat romantyczny o zabarwieniu komediowym z bardzo zagmatwaną i zupełnie nieprawdopodobną intrygą, wypełnioną monologami i fantastycznymi wizjami. Niepoważne perypetie postaci dramatu jego odbiorca obserwuje na historycznym tle krwawych wydarzeń koliszczyzny, czyli...

Słowacki jest mistrzem, a zgłębianie jego twórczości to czysta przyjemność. Tak było też i tym razem - Sen srebrny Salomei w fantastyczny sposób poszerza wiedzę ogólną odbiorcy, będąc przy tym wspaniałym popisem tego, co kocham w sztuce Romantyzmu najbardziej - obrazowości.

Słowacki jest mistrzem, a zgłębianie jego twórczości to czysta przyjemność. Tak było też i tym razem - Sen srebrny Salomei w fantastyczny sposób poszerza wiedzę ogólną odbiorcy, będąc przy tym wspaniałym popisem tego, co kocham w sztuce Romantyzmu najbardziej - obrazowości.

Bunt Ukraińców.

Bunt Ukraińców.

Czuję się trochę jakbym przeczytał Ogniem i mieczem w wersji rymowanej. Utwór trudny w odbiorze ze względu na język. Same przypisy zajmują tyle miejsca,co jeden akt.W sumie nieźle się czytało,ale i tak Lilla Weneda zrobiła na mnie większe wrażenie.

Czuję się trochę jakbym przeczytał Ogniem i mieczem w wersji rymowanej. Utwór trudny w odbiorze ze względu na język. Same przypisy zajmują tyle miejsca,co jeden akt.W sumie nieźle się czytało,ale i tak Lilla Weneda zrobiła na mnie większe wrażenie.

Dramat warty uwagi, ale nie porywa. Nie zaskoczył mnie, nie przekonał do siebie, trochę "przemęczyłam" ostatnie strony. Osobiście Słowacki zawsze będzie dla mnie w cieniu Mickiewicza.

Dramat warty uwagi, ale nie porywa. Nie zaskoczył mnie, nie przekonał do siebie, trochę "przemęczyłam" ostatnie strony. Osobiście Słowacki zawsze będzie dla mnie w cieniu Mickiewicza.

Słowacki, jakiego się nie spodziewałam. Poza pierwszym aktem autor nie szczędzi nam makabrycznych i krwawych opisów, działających na wyobraźnię (i nie tylko - nie polecam dla osób ze słabym żołądkiem). Wolę taką odsłonę romantyzmu od ckliwych powiastek o nieszczęśliwej miłości.

Słowacki, jakiego się nie spodziewałam. Poza pierwszym aktem autor nie szczędzi nam makabrycznych i krwawych opisów, działających na wyobraźnię (i nie tylko - nie polecam dla osób ze słabym żołądkiem). Wolę taką odsłonę romantyzmu od ckliwych powiastek o nieszczęśliwej miłości.

Musiałam przy tym dramacie przez jakiś czas notować najważniejsze fakty, aby zrozumieć, o czym jest historia. Nie dziwię się matce Słowackiego, że miała żal do syna o nadanie głównej bohaterce jej imienia.
Poza tym mnóstwo nawiązań do mistyki poety, filozofii Andrzeja Towiańskiego plus niezwykła historia.

Musiałam przy tym dramacie przez jakiś czas notować najważniejsze fakty, aby zrozumieć, o czym jest historia. Nie dziwię się matce Słowackiego, że miała żal do syna o nadanie głównej bohaterce jej imienia.
Poza tym mnóstwo nawiązań do mistyki poety, filozofii Andrzeja Towiańskiego plus niezwykła historia.