Jednostajny ruch w otwartej przestrzeni sprzyja refleksji i kontemplacji, to idealna sytuacja dla codziennych przemyśleń. Chodzenie ma działanie uspokajające, daje też poczucie zjednoczenia z naturą. Jest dostępne prawie dla każdego, bo nie wymaga żadnych umiejętności, sprzętu, nic nie kosztuje. Jeśli musisz coś przemyśleć wybierz się na spacer, wyjedź do lasu, w góry, przebiegnij się. Stopami dobrze się myśli. Spacerując w ciszy możemy własne myśli usłyszeć, co w natłoku codziennych obowiązków nie jest wcale proste. Analizując różne problemy w ruchu nabieramy do nich zdrowego dystansu, wtedy też znajdujemy najlepsze rozwiązania. Wędrówka, zwłaszcza ta wielodniowa, w otoczeniu natury, to przede wszystkim doświadczenie wolności. Zalety wędrowania odkryli Kant, Nietzsche, Rimbaud, ale z dobroczynnego działania tej aktywności może korzystać każdy. Mi najbliższy jest Nietzsche, ze względu na pasję do górskiej wspinaczki, ale to już inna historia.

Wybrane cytaty:
"Pierwszym rodzajem wolności, jaką daje chodzenie - nawet Jeśli jest to zwykły spacer -jest swego rodzaju zawieszenie,[...] poczucie oderwania [...] Piesze wyprawy uwalniają nas w tym sensie, że pokazują, jak wiele rzeczy w istocie jest nam zbędnych. {...] Choć jednak raduje mnie ten rodzaj wolności i cieszę się, gdy wyruszam w drogę , jestem też szczęśliwy, gdy wracam. [...] Zawieszenie to jedynie prowizoryczne odłączenie się od systemu; wymykam się z sieci na kilka dni, na odludnych ścieżkach doświadczam "bycia poza"[...] Trzeba stwarzać okazje do wędrówek. wykraczać poza utarte ścieżki, karmić szaleństwo i marzenia. [...] Chodzi o spotkanie z wolnością rozumianą jako granice siebie i społeczeństwa, jako potok zbuntowanej natury, która wykracza daleko poza nas samych. Wędrówka może dać nam ten nadmiar: nadmierne zmęczenie, które mąci umysł,nadmiar piękna,które zmienia duszę, ukojenie na szczytach,ponad przełęczami. Chodzenie w końcu budzi tę zbuntowaną prastarą część nas: potrzeby stają się zwierzęce i nieustępliwe, porywy - natchnione. A to ustawia nas pionowo do osi życia.[...] Idąc, stajemy się wolni, bo jesteśmy nikim; idące ciało nie ma historii, płynie w nim tylko odwieczny nurt życia.[..] To najwyższa wolność - całkowite zaniechanie. Nie jestem już uwikłany ani w siebie, ani w świat. Obojętny na przeszłość i przyszłość, nie jestem niczym innym jak tylko wieczną teraźniejszością przypadku.[..] W chwili, gdy rezygnujemy ze wszystkiego, wszystko zostaje nam dane; gdy niczego już nie żądamy, wszystko dostajemy. Wszystko, czyli czystą intensywność bycia obecnym."

Jednostajny ruch w otwartej przestrzeni sprzyja refleksji i kontemplacji, to idealna sytuacja dla codziennych przemyśleń. Chodzenie ma działanie uspokajające, daje też poczucie zjednoczenia z naturą. Jest dostępne prawie dla każdego, bo nie wymaga żadnych umiejętności, sprzętu, nic nie kosztuje. Jeśli musisz coś przemyśleć wybierz się na spacer, wyjedź do lasu, w góry,...