Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Dyscyplina to niemożliwe osiągnięte dzięki upartemu powtarzaniu możliwego.

Kiedy mamy szesnaście czy nawet dwadzieścia lat, czujemy się lekko, nie niesiemy nic prócz nadziei. Nie ciążą nam wspomnienia. Wszystko jest jeszcze możliwe, wszystko do przeżycia.

Kiedy się spieszymy, czas jest jak przepełniona szuflada, do której wpychamy rzeczy bez ładu i składu, tak że wszystko się z niej wysypuje.

Podczas wędrówki potrzebujemy tylko tego, co konieczne. (...) Konieczne to nieco mniej niż przydatne. Przydatne jest to, co zwiększa możliwość działania, podnosi wydajność, wspiera umiejętność. Nadmiar, to, co zbędne, to wszystko, co karmi naszą próżność i służy wzbudzaniu podziwu innych.