Dobry polski kryminał z wyrazistym detektywem, ciekawą zbrodnią i świetnie nakreślonymi postaciami drugiego planu. Poznań nie jest tu raczej równoprawnym bohaterem, ale jako tło odmalowany jest sympatycznie. W śledztwie pojawiają się dodatkowo wątki symboliki w sztukach pięknych, więc przedstawiona jest nie tylko żmudna praca śledczych.

Policjanci prowadzący śledztwo (współpracownicy głównego bohatera) są na tyle dobrze nakreśleni, że bez problemu można ich odróżnić już po pierwszym o nich przeczytaniu. Mało który z bohaterów (włącznie z głównym bohaterem - komisarzem Maciejem Bartolem) jest tu doskonały, ale z drugiej strony nastrój nie jest tak mroczny jak choćby u Krajewskiego.

Moją nagrodę za postać drugoplanową dostaje matka komisarza Bartola, emerytowana polonistka, kobieta o silnym charakterze i ostrym języku. Cudo.

Dobrze napisana książka, którą czytałam z przyjemnością, choć jej wadą jest niestety niedostateczna redakcja. Czasem natknąć się można na zdania-potworki, a i styl nie wszędzie jest dostatecznie wygładzony. Ale warto mimo wszystko pokonać tę niedogodność, bo książka naprawdę jest tego warta.

Dobry polski kryminał z wyrazistym detektywem, ciekawą zbrodnią i świetnie nakreślonymi postaciami drugiego planu. Poznań nie jest tu raczej równoprawnym bohaterem, ale jako tło odmalowany jest sympatycznie. W śledztwie pojawiają się dodatkowo wątki symboliki w sztukach pięknych, więc przedstawiona jest nie tylko żmudna praca śledczych.

Policjanci prowadzący śledztwo...