Kolejna, siódma powieść w cyklu z komisarzem Montalbano (nie licząc zbiorów opowiadań) zaczyna się wesoło(?): Montalbano wyławia trupa z morza, w którym codziennie pływa. Z tego powodu biorą go za mordercę i jeszcze dostaje po głowie. Ów trup oficjalnie utonął, ale komisarz wie, że został zamordowany, i jak zwykle prowadzi swoje nieoficjalne śledztwo, węsząc tu i tam.

W sprawach kulinarnych komisarz musi stawić czoła prawdziwej katastrofie jaką jest zamknięcie knajpy `San Calogero' w której stołował się od lat. Szukanie innej restauracji która zadowoli jego podniebienie, jest jak droga krzyżowa, ale kończy się sukcesem. W międzyczasie jego gospodyni, Adelina przygotowuje mu coś specjalnego: królika po myśliwsku w sosie pomidorowo-cebulowo-winnym

W warstwie społecznej książka porusza problem nielegalnych imigrantów, którzy zalewają Sycylię, prawdziwa klęska humanitarna. Oczywiście istnieje olbrzymia przestępczość powiązana z tym problemem, w szczególności handel dziećmi spoza Unii Europejskiej, problem niewydumany ale rzeczywisty. I to wszystko się zbiega na Sycylii, która leży na skrzyżowaniu tak wielu szlaków.

Poza tym Montalbano ma olbrzymie wyrzuty sumienia: uważa że jest winny śmierci niewinnego człowieka, i z tego powodu zaczyna prowadzić swoje prywatne śledztwo. Trochę te jego prywatne śledztwa zaczynają nużyć, czyżby Montalbano nie miał zwierzchników i był samotnym szeryfem, który robi to co chce?

Jak zwykle czyta się to szybko i lekko, pięknie przeplatają się w tych książkach humor i smutek.

Kolejna, siódma powieść w cyklu z komisarzem Montalbano (nie licząc zbiorów opowiadań) zaczyna się wesoło(?): Montalbano wyławia trupa z morza, w którym codziennie pływa. Z tego powodu biorą go za mordercę i jeszcze dostaje po głowie. Ów trup oficjalnie utonął, ale komisarz wie, że został zamordowany, i jak zwykle prowadzi swoje nieoficjalne śledztwo, węsząc tu i tam.

W...