Tego nie ogarnęłam. Chyba nawet nie 50 stron i powiedziałam: Dość! Za pierwszym razem to nawet zabawne, ale drugi raz tego nie zdzierżę.

Tego nie ogarnęłam. Chyba nawet nie 50 stron i powiedziałam: Dość! Za pierwszym razem to nawet zabawne, ale drugi raz tego nie zdzierżę.

Pozycja ta jest o tyle lepsza od poprzedniczki, że pojawiają się w niej jakieś tam opisy, za to mniej jest 'błyskotliwych' przemyśleń głównej bohaterki. Na swoje nieszczęście to ją najpierw nabyłam i nie zajrzałam do środka, dopóki nie dokupiłam pierwszej części... Tym sposobem wydałam pieniądze (na szczęście niezbyt duże, bo 5-6 złotych za książkę) na dwa woluminy znacznie poniżej przeciętnej, o których chcę teraz już tylko zapomnieć i jak najszybciej pozbyć się ich ze swojej biblioteczki... Rzadko trafiam na coś aż tak słabego.

Pozycja ta jest o tyle lepsza od poprzedniczki, że pojawiają się w niej jakieś tam opisy, za to mniej jest 'błyskotliwych' przemyśleń głównej bohaterki. Na swoje nieszczęście to ją najpierw nabyłam i nie zajrzałam do środka, dopóki nie dokupiłam pierwszej części... Tym sposobem wydałam pieniądze (na szczęście niezbyt duże, bo 5-6 złotych za książkę) na dwa woluminy znacznie...

nie ma porównania z pierwszą częścią[stanowczo odradzam

nie ma porównania z pierwszą częścią[stanowczo odradzam

Naprawdę zmusiłam się żeby ją przeczytać. Jest tak słaba, że aż boli. Tak sztuczna, tak powierzchowna. Jakaś taka wydumana, te dialogi, Ci bohaterowie ... Naprawdę szkoda czasu ...

Naprawdę zmusiłam się żeby ją przeczytać. Jest tak słaba, że aż boli. Tak sztuczna, tak powierzchowna. Jakaś taka wydumana, te dialogi, Ci bohaterowie ... Naprawdę szkoda czasu ...

,, Stokrotka i demony " to kontynuacja poprzedniej części, czyli ,, Stokrotka. Rok z życia narkomanki ". Pierwsza częśc opowiada o 15 - letniej narkomance, ktora wiele razy usiłuje zerwac z nałogiem, ale ciągle do tego powraca. W tej książce, czyli drugiej częsci, główna bohaterka powraca po kilku latach, jako terapeutka w Ośrodku Rozwoju Osobowości. Obecnie ma pod opieką grupę, która przyjechała na tygodniowy trening do ośrodka. Jednak okazuje się, że jedna z uczestniczek treningu jest jej dawną znajomą, jeszcze z narkomańskich czasów... Od tego czasu przeszłośc powraca do Stokrotki, codziennie miewa koszmary i wszystko jej się przypomina, prześladuje ją... Książka mi się bardzo podobała, była ciekawa i wciągająca, bardzo dobrze i szybko mi się ją czytało. Ale kompletnie nie podobało mi się zakończenie książki... Taki nagły odwrót sytuacji... Właśnie teraz, gdy wszystko zaczęło się układac i Stokrotka rozpoczęła nowe życie, pojawiła się ta Daria i wszystko zniszczyła... Wrobiła ją i na końcu ksiażki, po fantastycznym poprowadzeniu grupy, Stokrotka znów wpada w tarapaty, ale tym razem jest niewinna !!! Daria ją wrobiła !!! Nie chcę pisac dokladnie, zeby nie zdradzac zakonczenia ksiązki, ale ... Kompletnie nie spodziewałam się takiego zakończenia... Byłam trochę... Może rozczarowana ? ... I zdenerwowana ! Wkurzyło mnie to zakończenie, bo teraz, gdy Stokrotka wyszła z nałogu, wygrała z uzależnieniem, zaczęła sobie radzi i ułożyła sobie życie na nowo... Pojawiła się ta Daria i wszystko zniszczyła !!! -,- Polecam wszystkim tą książke, jest bardzo dobra i naprawdę warto ja przeczytac, ale zakonczenie beznadziejne... Ale najpierw polecam przeczyatc pierwszą częsc, a dopieor pozniej zabrac sie za tą, zeby było wiadomo o co chodzi i lepiej ja zrozumiec...

,, Stokrotka i demony " to kontynuacja poprzedniej części, czyli ,, Stokrotka. Rok z życia narkomanki ". Pierwsza częśc opowiada o 15 - letniej narkomance, ktora wiele razy usiłuje zerwac z nałogiem, ale ciągle do tego powraca. W tej książce, czyli drugiej częsci, główna bohaterka powraca po kilku latach, jako terapeutka w Ośrodku Rozwoju Osobowości. Obecnie ma pod opieką...

Ta książka o wiele bardziej podobała mi się od poprzedniej części, napisana innym językiem, wydaje się, że główna bohaterka się zmieniła. Porusza problemy, z którymi boryka się wielu ludzi wokół nas. Czytałam ją już jakiś czas temu, ale z tego, co pamiętam, nie było w niej żadnych nudnych lub nudniejszych fragmentów, jak dla mnie. Warto przeczytać.

Ta książka o wiele bardziej podobała mi się od poprzedniej części, napisana innym językiem, wydaje się, że główna bohaterka się zmieniła. Porusza problemy, z którymi boryka się wielu ludzi wokół nas. Czytałam ją już jakiś czas temu, ale z tego, co pamiętam, nie było w niej żadnych nudnych lub nudniejszych fragmentów, jak dla mnie. Warto przeczytać.

"Stokrotka i demony" to kontynuacja genialnej powieści Jana Pawła Krasnodębskiego o młodej narkomance i jej przeżyciach związanych z ćpaniem. Tym razem Stokrotka powraca odmieniona, po studiach i stażach jako terapeutka w Ośrodku Rozwoju Osobowości. Pod swoją opieka ma grupę ludzi, którzy przyjechali na tygodniowy trening do pałacyku na totalnie dzikim i odludnionym krańcu Mazowsza. Każdy z nich ma inny problem, ale każdy chce się go pozbyć, zwalczyć go. Dorota wraz z Piotrkiem i Staszkiem prowadzi tą grupę. Początkowo nie dzieje się nic podejrzanego. Jedna z uczestniczek treningu przyznaje się do problemów z lekami. Dorota prosi, żeby Daria przyszła do niej z tymi tabletkami. Ta umawia się z terapeutką, że ta będzie jej wydzielała tabletki, bo chce to w końcu rzucić. Dorota niczego nieświadoma nie wyczuwa podstępu. Pod postacią Darii kryje się Iwa - znajoma ćpunka jeszcze z okresu, gdy sama Dorota była wplątana w narkotyki. Iwa obwiniając Stokrotkę za śmierć ukochanego pragnie się zemścić i pod pretekstem problemów z Xanaxem podrzuca trenerce narkotyki pozorując tym samym, że Dorota wciąż bierze. Dorotę zaczynają dręczyć koszmary z przeszłości. Nie je, nie sypia i za wszystko obwinia Piotrka.

W tym czasie wciąż odbywają się zajęcia z grupą, każdy po kolei się otwiera i pracuje nad swoim problemem. W połowie tygodnia grupa bardzo się ze sobą zżywa, dzielą się ze sobą swoimi małymi sukcesami, trenerzy są zadowoleni. Patrzą na to, jak grupa pod ich okiem się rozwija. Ostatniego dnia jest nocna sesja, na której Dorota sama staje oko w oko ze swoim problemem i za zgodą grupy postanawia wykonać swoją pracę. Wkłada w to wszystkie siły i pada z wyczerpania. Wszyscy z grupy są jej wdzięczni, twierdząc, że wniosła coś dobrego w ich rozwój.

W dniu wyjazdu Dorota dowiaduje się, że zostaje odsunięta od pracy w ORO. Wraca z jednym ze swoich podopiecznych i po drodze prosi, żeby podwiózł ja na komendę, bo miała się tam zgłosić w sprawie Darii. Dziewczyna dowiaduje się, że tamta ją wrobiła podrzucając jej dużą dawkę koki. Dorotę potraktowano na komendzie jak zwykłą ćpunkę i zostaje zatrzymana do wyjaśnienia sprawy.


Książka kończy się w niespodziewany dla mnie sposób. Stokrotka znów wpada w tarapaty, choć tym razem jest niewinna. W sumie spodziewałam się trochę więcej po tej książce, ale to nie znaczy, że nie jest dobra. Jest bardzo dobra, chociaż nie tak dobitna i drastyczna jak pierwsza część. Książkę czyta się jednym tchem, tak samo jak "Stokrotkę". Można się wręcz utożsamiać z niektórymi bohaterami grupy ORO.

"Stokrotka i demony" to kontynuacja genialnej powieści Jana Pawła Krasnodębskiego o młodej narkomance i jej przeżyciach związanych z ćpaniem. Tym razem Stokrotka powraca odmieniona, po studiach i stażach jako terapeutka w Ośrodku Rozwoju Osobowości. Pod swoją opieka ma grupę ludzi, którzy przyjechali na tygodniowy trening do pałacyku na totalnie dzikim i odludnionym krańcu...

Zbędna kontynuacja, ale z ciekawości można przeczytać

Zbędna kontynuacja, ale z ciekawości można przeczytać