Dawno nie spotkałam się z tak irytującą główną bohaterką lektury,co niesie ze sobą pewne rozgoryczenie ale i fascynacje.Róża to kobieta,która z powodu nieszczęśliwej miłości za młodu-staje się zgorzkniała ,nieznośna,okrutna i obca dla swoich bliskich.Jej portret psychologiczny powala na kolana-Kuncewiczowa nie pozostawiła na niej ani jednej suchej nitki.Autorka sprawiła,że czytając stronicę jej dzieła ,z każdym kolejnym rozdziałem odczuwałam większość niechęć do głównej bohaterki.

Powieść przedstawiająca obraz relacji panujących między członkami rodziny sprawia,że zdaję sobie sprawę,że autorka poruszyła w swojej lekturze problem ponadczasowy.Ile w dzisiejszym świecie mamy takich Róż,które więzią swoich bliskich,nie pozwalają im rozwinąć skrzydeł ,działać według swoich postanowień ,mając wolną wolę ? Ile mamy bliskich ,którzy nie potrafią postawić na swoim ,zawalczyć ,zbuntować się i wyzwolić się spod destrukcyjnego rodzicielskiego przywiązania?

Dawno nie spotkałam się z tak irytującą główną bohaterką lektury,co niesie ze sobą pewne rozgoryczenie ale i fascynacje.Róża to kobieta,która z powodu nieszczęśliwej miłości za młodu-staje się zgorzkniała ,nieznośna,okrutna i obca dla swoich bliskich.Jej portret psychologiczny powala na kolana-Kuncewiczowa nie pozostawiła na niej ani jednej suchej nitki.Autorka sprawiła,że...