Zawsze wyobrażałam sobie trolle jako ogromne, brzydkie i głupie stowzenia. Tak były przedstawione w książkach J. K. Rowling czy Tolkiena. Dlatego byłam ciekawa tego, jak przedstawi je Danielle L. Jensen w swoich powieściach.

Trollus to miasto pod Samotną Górą, na które 500 lat temu została rzucona klątwa. Ludzka czarownica uwięziła tam trolle, powodując, że nie mogły opuścić tego miejsca, a pamięć o nich powoli zaginęła, czyniąc trolle obiektami legend. I pewnego dnia pojawia się przepowiednia, przez którą ludzka dziewczyna - Cécile de Troyes - zostaje porwana i sprowadzona do Trollus w celu złączenia się z księciem i następcą tronu - Tristanem. Złączenie to nie tylko zwiążek małżeński, to o wiele więcej...
Początkowo dziewczyna robi wszystko, by uciec, ale nie jest tak łatwo wyrwać się spod władzy trolli. Ale z biegiem czasu odkrywa, że może ona jedyna jest w stanie zapobiec klątwie i zastanawia się czy aby na pewno jednak chce opuścić miato pod Górą i Tristana.

Początkowo trudno było mi się wbić w tę książkę. Czasem nawet nie mogłam sie połapać w niektórych sprawach, ale od połowy zaczęłam wręcz płynąć przez tę powieść i odłożyłam ją dopiero po skończeniu. Muszę przyznać, że mnie oczarowała. Ten klimat, ci bohaterowie, opisy i trolle, które mogą być brzydkie, chociaż zdarzają się i piękne, ale łączy je jedno - wszystkie są sprtyne i inteligetne. To zupełne przecwieństwo tego, co do tej pory znałam. I ta książka sprawiłą, że pokochałam te stwory, które wbrew pozorom nie różnią się zbyt wiele od ludzi. I magia. Wszechobecna magia, niezwykła, nieprzewidywalna. A to wszystko zostało świetnie opisane, z nogromną dokładnością. Świat, który wykreowałą autorka jest niesamowity, a jego przedstawienie równie dobre. To jeden z lepszych stylów pisania, z jakimi się spotkałam. Opisy krajobrazów, postaci, uczuć to kawał dobrej roboty.

Ale nie tylko to zasługuje na uwagę. Nie brakuje tutaj zwrotów akcji, tajemnic, walki o równouprawienie. Autorka doskonale buduje napięcie i gdy poznajemy odpowiedź na jedno pytanie, w jego miejsce pojawią się kolejne. Nie zabraknie tu również wątków okrutnej władzy, przyjaźni no i miłości, który jest bardzo dobrze poprowadzony. Uczucie między Tristanem, a Cécile jest do przewidzenia, ale rozwija się ono powoli, a gdy już się rozwinie to i tak wszystko odbywa się subtelnie.

Bohaterowie to kolejny plus tej książki. Są wyraziści i nie sposób jest ich pomylić. Główną postacią źeńską jest Cécile. To z jej punktu widzenia jest prowadzona większa część książki, na przemian z Tristanem. Jak na główną bohaterkę, polubiłam ją. Od samego początku aż do końca potrafi pokazać pazurki, a miłość nie namąciła jej w głowie, czego się bardzo obawiałam. Może czasem nie podobały mi się jej decyzje, ale uważam, że jest ciekawą postacią. No i Tristan. Pokochałam go od pierwszej sceny z nim i uważam, że było zdecydowanie za mało rozdziałów z jego perspektywy. Uwielbiam to jak przekomarzał się z Cécile na początku książki.Ta postać została bardzo dobrze wykreowana, bo autorka pokazała jego dwie twarze. To, że nie jest taki jak ojciec i nie kieruje się tylko rozumem, ale też sercem i uczuciami. Potrafi dostrzeć zło i stara się robić wszystko, by mu zapobiec. Mimo, że czasem trudno jest mu się przyznać do słabości, w końcówce trochę otwiera się przed dziewczyną, jednak nie jest w stranie wyjawić jej wszystkich tajemnic, Nie muszę chyba dodawać, że jest również nieziemsko przytojny... I jest to jedna z niewielu książeki, w której podoba mi się wątek miłosny.

Oczywiście niektóre wątki sa przewidywalne, ale nie zmienia to faktu, że ta książka jest bardzo oryginalna. No bo ile jest książek, w których trolle odgrywają tak główną rolę? I Trollus, które mimo iż jest więzieniem, dla mnie było miejscem niezwykłym i intrygującym, w którym bardzo chciałabym się znaleźć. I to zakończenie, które złamało mi serce i pozostawiło duże oczekiwania względem drugiego tomu.

"Porwana pieśniarka" to niezwykła powieść, która zajęła szczególne miejsce w moim sercu. Intrygujący bohaterowie, tajemnicze Trollus i magia, która pojawia się na każdym kroku to tylko mała ilość tego, co znajdziemy w książce. Są momenty, które spowodują szybsze bicie serca albo wywołają na naszej twarzy uśmiech lub pozwolą się na chwilę zatrzymac i napawać się szczęściem bohaterów. To wszystko powoduje, że nie sposób porzucić choć na chwilę Trollus i jego mieszkańców.

Recenzja znajduje się również na moim blogu:http://magicznakrainaksiazek.blogspot.com/2017/04/gdy-trolle-nie-sa-gupimi-i-brzydkimi.html

Zawsze wyobrażałam sobie trolle jako ogromne, brzydkie i głupie stowzenia. Tak były przedstawione w książkach J. K. Rowling czy Tolkiena. Dlatego byłam ciekawa tego, jak przedstawi je Danielle L. Jensen w swoich powieściach.

Trollus to miasto pod Samotną Górą, na które 500 lat temu została rzucona klątwa. Ludzka czarownica uwięziła tam trolle, powodując, że nie mogły...