TYPY PSYCHOLOGICZNE

EKSTRAWERSJA – „(…) typowa postawa wyrażająca się w skupieniu zainteresowania na obiekcie zewnętrznym.”
INTROWERSJA – „(…) jest przeciwieństwem ekstrawersji, oznacza ruch libido do wewnątrz.”

DOZNAWANIE – „jest czymś w rodzaju postrzegania, które wie, że coś jest.”
MYŚLENIE – „mówi nam czym to coś jest.’
CZUCIE – „stwierdza jaką to ma dla nas wartość, określając czy to przyjmiemy, czy odrzucimy.”
INTUICJA – „mówi nam w jaki sposób to coś mogłoby się rozwinąć, jakie tkwią w tym możliwości.”

8 typów (opisałem po krótce słowami Junga):

1. Ekstrawertyczny typ myślowy – „(…) dążenie do tego by ogół swej ekspresji życiowej uzależnić od wniosków natury intelektualnej (…)
Typ ten użycza decydującej siły nie tylko samemu sobie, lecz także swemu otoczeniu postawionemu w obliczu obiektywnej faktyczności, czy też (…) ujmującej ją formuły intelektualnej. To właśnie podług tej formuły mierzy dobro, zło, piękno i brzydotę. Słuszne jest wszystko co odpowiada formule, niesłuszne wszystko to co jej oponuje”.

2. Ekstrawertyczny typ czuciowy – „(…) najsilniej tłumi swe myślenie, ponieważ to właśnie myślenie najlepiej nadaje się do zaburzania czucia (…) myślenie ekstrawertycznego typu czuciowego, o ile tylko jest funkcją samodzielną zostaje wyparte (…) nie jest ono wyparte w całości, lecz tylko o tyle, o ile jego niezłomna logika zmusza do wysnuwania wniosków, które nie odpowiadają uczuciu”.

3. Ekstrawertyczny typ doznaniowy – „Żaden inny typ nie dorównuje mu pod względem realizmu (…) Zbiera on w swym życiu realne doświadczenia (…0 To czego doznaje (…) służy jako drogowskaz wskazujący nowe doznania, wszystkie zaś nowości pojawiające się w kręgu jego zainteresowań zdobywa w drodze doznania – ma to służyć celowi, jakim jest właśnie owo doznanie (…) Na niższym szczeblu rozwoju (…) człowiek hołdujący namacalnej rzeczywistości, nie przejawiający skłonności do refleksji i dominacji (…) radosny towarzysz zabaw, niekiedy wyrafinowany esteta”.

4. Ekstrawertyczny typ intuicyjny – „(…) zawsze przebywa tam, gdzie dane są możliwości. Jest on wyczulony na to co dojrzewa zarodku i niesie obietnice w przyszłości. Nie umie się odnaleźć w stosunkach stabilnych, istniejących już od dawna, dobrze ugruntowanych, powszechnie uznawanych za to ograniczonych pod względem wartości (…) Przedstawicielami tego typu jest wielu kupców, przedsiębiorców, agentów, polityków i tak dalej (…) Nikt poza nim tak dobrze nie umie dodawać ducha bliźnim, nikt jak on nie umie napawać innych entuzjazmem (…) Gdyby mógł się skupić na jednej sprawie, zebrałby owoce swej wytrwałości, on jednak zbyt szybko jest zmuszony porzucić świeżo zasiane pola i ruszyć w pogoń za nowymi możliwościami – plon bez trudu zbierać mogą inni (…) Pożąda wolności i swobody”.

5. Introwertyczny typ myślowy – „(…) powołuje się na czynnik subiektywny (…) zastrzega sobie prawo do krytyki poznania w ogóle (…) W decydującej mierze poddany wpływowi idei, które jednak nie wynikają z tego co obiektywnie dane, lecz z subiektywnego podłoża. Człowiek taki (…) będzie podążał za swymi ideami, lecz do wewnątrz (…) Im bardziej wyrazisty jest ów typ, tym bardziej skostniałe są jego przekonania, w tym mniejszym stopniu jest podatny na argumenty innych”.

6. Introwertyczny typ doznaniowy – „Z pryzmatem introwertycznego czucia spotkałem się głównie u kobiet. Przysłowie – cicha woda brzegi rwie – przede wszystkim odnosi się do niewiast tego rodzaju (…) Przedstawiciele tego typu najczęściej wydają się osobami chłodnymi i wskazującymi rezerwę, powierzchowny osąd odmawia im wszelkiego uczucia. Jest to jednak z gruntu fałszywe, uczucia nie są tu bowiem co prawda ekstensywne, są za to intensywne. Rozwijają się one sięgając w głąb”.

7. Introwertyczny typ doznaniowy – „(…) typ irracjonalny, albowiem w swym osądzie tego co się stało, nie orientuje się podług sadów rozumu, lecz raczej podług tego co właściwie się dzieje (…) orientuje się podług intensywności subiektywnego komponentu doznania wyzwolonego obiektywnym bodźcem (…) typ ten z oporami poddaje się rozumieniu obiektywnemu – tak jak zresztą najczęściej nie jest w stanie pojąć samego siebie (…) Z reguły zadowala się własnym wnętrzem i banalnością rzeczywistości, które jednak nie zdając sobie sprawy, traktuje w sposób archaiczny”.

8. Introwertyczny typ intuicyjny – „(…) mistyczny marzyciel i wizjoner z jednej strony, z drugiej zaś fantasta i artysta (…) Człowiek intuicyjny z reguły poprzestaje na postrzeganiu, postrzeganie i kształtowanie postrzegania stanowi dlań problem najważniejszy, jeśli jest twórczym artystą. Fantasta zaś zadowala się oglądem, któremu daje się kształtować to znaczy determinować (…) Jeśli człowiek ów nie jest artystą to często wiedzie żywot zapoznanego geniusza, zmarnowanej wielkości, kogoś w rodzaju na poły szaleńca, postaci jako żywo nadającej się na karty powieści psychologicznych (…) w znacznej mierze opiera się na samej wizji (…) człowiek ten sprawia, że on sam i jego życie stają się symboliczne, a chociaż są przystosowane do wewnętrznego, wiecznego sensu zdarzeń, nie są przystosowane do aktualnej faktycznej rzeczywistości. w ten sposób pozbawia się on możliwości wywierania wpływu na rzeczywistość, ponieważ staje się niezrozumiały i taki też pozostaje”.


Dalej Carl G. Jung pisze tak: „Zamieszczając tu niniejsze opisy, nie chciałbym jednak żadną miarą, robić wrażenia, że typy te występują w tak czystej postaci stosunkowo często.”

Otwierając podręcznik do psychologii np. Zimbardo „Kluczowe koncepcje – psychologia osobowości”, możemy przeczytać: „Minęły już czasy (…),gdy budowano szeroko zakrojone teorie osobowości, które usiłowały wyjaśniać wszystko co ludzie robią".

Oprócz typów psychologicznych Junga, w przestrzeni funkcjonują jeszcze inne podziały na typy jako klucze czytania osobowości, najstarszy i chyba najbardziej popularny to ten Hipokratesa (ok. 400 lat p.n.e):
1. przewaga krwi - typ sangwiniczny (sanguis - krew),
2. przewaga żółci - typ choleryczny (chole - żółć),
3. przewaga śluzu - typ flegmatyczny (phlegma - flegma),
4. przewaga czarnej żółci - typ melancholiczny (melas chole - czarna żółć).

Inny choć mało popularny, a równie interesujący jest podział zaproponowany przez Marlene Miller na style myślenia:
1. Konceptualista
2. Rozjemca
3. Myśliciel
4. Znawca


I tak dalej …

I jeszcze słówko o samej książce Junga - jest rozwlekła.

TYPY PSYCHOLOGICZNE

EKSTRAWERSJA – „(…) typowa postawa wyrażająca się w skupieniu zainteresowania na obiekcie zewnętrznym.”
INTROWERSJA – „(…) jest przeciwieństwem ekstrawersji, oznacza ruch libido do wewnątrz.”

DOZNAWANIE – „jest czymś w rodzaju postrzegania, które wie, że coś jest.”
MYŚLENIE – „mówi nam czym to coś jest.’
CZUCIE – „stwierdza jaką to ma dla nas wartość,...

Bezwzględny "przymus przeczytania"!

W tym tomie Jung prezentuje swoją autorską teorię "Typów psychologicznych" opartych o cztery fundamentalne funkcje: myślenie i czucie (racjonalne),doznawanie i intuicja (nieracjonalne),w dwóch odcieniach: introwertyzmu i ekstrawertyzmu. Choć ta informacja sugeruje istnienie ośmiu typów, Jung zastrzega, że można się ich doszukać więcej, ale wpierw chce położyć kamień węgielny istotnej perspektywy psychologicznej, która nie rości sobie prawa do ostatecznej prawdy, a jedynie do realnie istniejącej perspektywy, będącej w stanie ukazać coś charakterystycznego w ludzkiej psychice. Uwielbiam to podejście Junga, mówiące o tak złożonej rzeczywistości, iż możliwe są dwie wzajemnie wykluczające się teorie, z których każda ukazuje coś prawdziwego.

Jeśli interesujesz się typami psychologicznymi (np ID16),a do tego chcesz zgłębić pojęcia ekstra i introwersji, ta pozycja jest fundamentalna i obowiązkowa.

Uczciwie przyznaję, że pierwsza połowa książki może być trudna i niezbyt interesująca dla osób, które nie miały do czynienia z filozofią, ale druga połowa zdecydowanie wynagradza "cierpienia"!

"W naszej epoce, gdy ze zdobyczy Rewolucji Francuskiej, z haseł liberte, egalite, fraternite zrodził się szeroki społeczny nurt duchowy, który nie tylko stawia przed sobą cel, jakim jest takie stłamszenie czy takie wyniesienie praw politycznych, by znalazły się na jakimś powszechnym i równym poziomie, lecz któremu wydaje się ponadto, że dzięki regulacjom i upodobnieniom zewnętrznym będzie w stanie usunąć nędzę z powierzchni ziemi - a zatem w epoce takiej rozprawianie o całkowitym zróżnicowaniu żywiołów, które tworzą naród, jest zaiste niewdzięcznym zadaniem. Owszem, jak pięknie, że każdy jest równy w obliczu prawa, że każdy ma prawo głosu i że nikt na mocy odziedziczonego przywileju pierwszeństwa nie może niesprawiedliwe zdominować brata swego, ale natychmiast wyda się to mniej piękne, gdy tę samą ideę równości rozciągniemy na inne dziedziny. Trzeba by mieć zaiste bardzo zmącony ogląd czy spoglądać na społeczeństwo ludzkie z dystansu doprawdy mgławicowego, by roić sobie, że dzięki uregulowaniu życia dałoby się osiągnąć bardziej równomierny podział szczęścia. W obłędzie tkwiłby człowiek, który by sobie uroił, że na przykład ta sama wysokość pensji czy z grubsza takie same zewnętrzne możliwości bytowania mają to samo znaczenie dla wszystkich. Cóż jednak uczyni taki prawodawca z tymi wszystkimi, dla których większe możliwości życiowe tkwią wewnątrz, a nie na zewnątrz? Człowiek taki, gdyby był sprawiedliwy, musiałby dać jednemu dwakroć tyle, co drugiemu, albowiem to samo dla jednego oznaczałoby dużo, a dla drugiego zaś mało. Żadne prawodawstwo społeczne nie upora się z psychologicznym zróżnicowaniem ludzi - tym najbardziej potrzebnym czynnikiem energii witalnej ożywiającej społeczeństwo ludzkie. Dlatego wydaje się jako żywo pożyteczne, by głośno mówić o zróżnicowaniu rodzaju ludzkiego. Różnice te sprawiają, że ludzie mają tak odmienne wyobrażenia na temat szczęścia, iż żadne, nie wiem jak doskonałe, prawodawstwo nie może im uczynić zadość, choćby tylko częściowo. Niepodobna wymyślić nie wiem jak słusznej i sprawiedliwej powszechnej formy życia, która by temu czy owemu typowi nie wydała się przejawem niesprawiedliwości. Wydaje mi się, iż fakt, że mimo to zawsze i wszędzie całe zastępy wszelkiego rodzaju marzycieli politycznych, społecznych, filozoficznych i religijnych zakasują rękawy, by oto wziąć się do dzieła wynalezienia owych powszechnych i identycznych warunków zewnętrznych, które miałyby zapewnić możliwość powszechnego i bardziej dostępnego żywota szczęśliwego, wywołany jest postawą ogólną nadmiernie orientującą się podług tego, co zewnętrzne."

Bezwzględny "przymus przeczytania"!

W tym tomie Jung prezentuje swoją autorską teorię "Typów psychologicznych" opartych o cztery fundamentalne funkcje: myślenie i czucie (racjonalne),doznawanie i intuicja (nieracjonalne),w dwóch odcieniach: introwertyzmu i ekstrawertyzmu. Choć ta informacja sugeruje istnienie ośmiu typów, Jung zastrzega, że można się ich doszukać więcej,...

Bardzo ciekawa, ale trudna. Ciężko przebrnąć przez rozwlekłą pierwszą połowę

Bardzo ciekawa, ale trudna. Ciężko przebrnąć przez rozwlekłą pierwszą połowę

Jedna z najbardziej wartościowych książek jakie przeczytałem.
Miesiąc zajęło mi przeczytanie tego, zrozumienie kilka lat.
Książka zawiera abstrakcyjny wgląd w psychikę człowieka, relację świadomość - nieświadomość, podstawowe rodzaje aktywności psychicznej i związki pomiędzy nimi.
Tak naprawdę istotny jest rozdział 10 i definicje na końcu, reszta książki ma pomóc w ich zrozumieniu.

Jedna z najbardziej wartościowych książek jakie przeczytałem.
Miesiąc zajęło mi przeczytanie tego, zrozumienie kilka lat.
Książka zawiera abstrakcyjny wgląd w psychikę człowieka, relację świadomość - nieświadomość, podstawowe rodzaje aktywności psychicznej i związki pomiędzy nimi.
Tak naprawdę istotny jest rozdział 10 i definicje na końcu, reszta książki ma pomóc w ich...