Długo kazał Autor czekać na kontynuację przygód komisarza Drwęckiego, ale wreszcie się doczekaliśmy. Poprzedni tom „Śląskie dziękczynienie” zakończył się niesmakiem, jaki czuł Jerzy Drwęcki po wkręceniu go w sanacyjną politykę. Teraz ma dość i rusza na urlop do Zaleszczyk nad rumuńską granicą. Kiedy jednak młody małżonek myśli o odpoczynku, szacowna babcia Irena ma wobec niego zupełnie inne plany. Akcja, jaką rozpętała, powoduje, że Drwęcki w odruchu buntu zaczyna urlop od spektakularnego upicia się w wagonie kolejowym. Ten za wszach miar zrozumiały czyn ma dalekosiężne skutki i zamiast urlopu w Zaleszczykach czeka komisarza dochodzenie. Warto dodać, że na niego samego pada podejrzenie o morderstwo.
W akcję oprócz przezabawnej rodzinki komisarza – zupełnie niepodobnej do symbolu Matki- Polki żony, apodyktycznej Babci, zapatrzonego w Kosmos wujaszka – wplątani są miejscowi policyjni notable, oczywiście niechętni warszawiakowi, lokalna arystokratka baronowa von Turnau – postać autentyczna, Franz Fischer i jego filozofia oraz przemytnicy, bolszewiccy agenci i polski wywiad.
Kryminały retro to mój ulubiony gatunek powieści sensacyjnej, a do książek Lewandowskiego mam szczególną słabość. Poza ciekawym wątkiem fabularnym – akcja toczy się wartko – nasyca swoje książki wątkami obyczajowymi o niebanalnym charakterze i pisze dowcipnie. Lekturą „Rumuńskich kawonów” także sympatycy erotyki nie będą rozczarowani. Zaś moja ulubiona scena książki to piękny, poetycki opis wjazdu pociągu do Zaleszczyk.

Długo kazał Autor czekać na kontynuację przygód komisarza Drwęckiego, ale wreszcie się doczekaliśmy. Poprzedni tom „Śląskie dziękczynienie” zakończył się niesmakiem, jaki czuł Jerzy Drwęcki po wkręceniu go w sanacyjną politykę. Teraz ma dość i rusza na urlop do Zaleszczyk nad rumuńską granicą. Kiedy jednak młody małżonek myśli o odpoczynku, szacowna babcia Irena ma wobec...