Byłam zaintrygowana tą książką od chwili, kiedy trafiła w moje ręce. Liczyłam na interesującą lekturę, jakiś życiorys Podróżnika, a przede wszystkim szczegóły wyprawy przez Atlantyk. Nie zawiodłam się. Otrzymałam wszystko, a nawet więcej, ponieważ opisane zostały także inne podróże. W historii przeplata się kilka wątków. Na początku czytamy krótki wstęp Piotra Chmielnickiego, który nakreśla nam o czym dokładnie będzie ta książka. Później głos zostaje oddany Panu Olkowi. A ten ma naprawdę dużo do opowiedzenia. Latające ryby, pirackie napady, walka z żywiołem (chociaż walka to raczej złe słowo, oceanowi należy się przede wszystkim szacunek), oglądanie zaćmienia słońca w górach Ałtaj to tylko niektóre z poruszonych tematów. Przeszłość miesza się z teraźniejszością. Różne, odrębne wyprawy łączą się w jedną całość. To, co jednak szczególnie przyciąga do tej książki jest bijący od niej optymizm. Niektóre z opowieści naprawdę mrożą krew w żyłach, ale są także dowodem na to jak nieprzewidywalne jest życie. Czytelnikowi robi się wstyd, że siedzi teraz na wygodnej kanapie i czyta. Czuje wewnętrzną potrzebę, aby ruszyć przed siebie i przeżyć coś niezwykłego. Aleksander Doba swoją biografią przekonuje, że nigdy nie jest na to za późno.

czytaj więcej: http://recenzentkaksiazek.blog.pl/2015/11/28/na-oceanie-nie-ma-ciszy-dominik-szczepanski/

Byłam zaintrygowana tą książką od chwili, kiedy trafiła w moje ręce. Liczyłam na interesującą lekturę, jakiś życiorys Podróżnika, a przede wszystkim szczegóły wyprawy przez Atlantyk. Nie zawiodłam się. Otrzymałam wszystko, a nawet więcej, ponieważ opisane zostały także inne podróże. W historii przeplata się kilka wątków. Na początku czytamy krótki wstęp Piotra...