Mam poważny problem z panią Michalak. Albo ją uwielbiam, albo wręcz przeciwnie. „Sekretnik” wywołał u mnie cały wachlarz uczuć.

Tę książkę można podzielić na dwie części. Początek to poradnik dla dreamerek. Dość pociesznie jest to napisane. Czasem nawet autoironicznie, ale ja na takie rzeczy jestem jednak zbyt cyniczna. To nie jest tak, że nie mam żadnych marzeń, ale gdy w grę wchodzi „praktyczny poradnik”, który ma nauczyć kobiety marzyć skutecznie, to chce mi się śmiać. Wiem, że autorka kilkakrotnie podkreśla, że to tylko takie luźne sugestie, ale jednak.

Na szczęście, gdy się już przebrnie przez te dyrdymały dla dreamerek, w drugiej części mamy zbiór przezabawnych felietonów/historyjek. Z ręką na sercu przyznaję, że nigdy się tak nie uśmiałam. Instrukcja obsługi mężczyzny jest okrutna, ale doprowadziła mnie do takiego napadu wesołości, że przeczytałam ją dwa razy i długo nie mogłam się uspokoić. Podobnie było z tą historyjką o zeznaniu podatkowym. Przysięgam, że prawie udusiłam się ze śmiechu. Przedtem nie wierzyłam, że to w ogóle możliwe.

Podsumowując, warto było przebrnąć przez porady dla dreamerek dla tych kilku zabawnych historii. Nadal uważam, że Katarzyna Michalak jest ze wszech miar osobą niezwykłą. Ma wyjątkowe poczucie humoru i wyjątkowe pomysły.

Mam poważny problem z panią Michalak. Albo ją uwielbiam, albo wręcz przeciwnie. „Sekretnik” wywołał u mnie cały wachlarz uczuć.

Tę książkę można podzielić na dwie części. Początek to poradnik dla dreamerek. Dość pociesznie jest to napisane. Czasem nawet autoironicznie, ale ja na takie rzeczy jestem jednak zbyt cyniczna. To nie jest tak, że nie mam żadnych marzeń, ale gdy w...