Kto nigdy nie był w Bieszczadach ten nigdy nie doceni walorów tego krótkiego zbioru opowiadań! Dla tego, kto nie poznał bieszczadzko-zakapiorskiego klimatu, kto ani razu nie raczył się trunkiem w bieszczadzkich knajpach, "Opowieści Siekierezady" będą raczej głupkowatymi historyjkami o ludziach rozkoszujących się od rana do wieczora "winami prostymi". I to nie jest książka dla takich osób.

Ale każdy, komu Bieszczady są bliskie sercu, będzie podczas lektury tych opowiadań śmiał się szczerym śmiechem i płakał rzewnymi łzami, będzie wspominał wyprawy na połoniny, wizyty w Siekierezadzie w Cisnej i hektolitry wypitego piwa z lokalnego browaru na "L" (który to browar, jak się dowiedziałam od restauratora z Wetliny, został niestety już wessany przez "korporację").
Krótkie teksty stworzone przez barmana odsłaniają duszę Biesów, ich całe piękno i urok a także prostoduszność mieszkańców tamtejszych miejscowości. Aż chce się rzucić wszystko i jechać w Bieszczady!
Ja z pewnością wrócę do Siekierezady po drugą część opowiadań Rafała Dominika! A warto wiedzieć, że autor chętnie podpisuje swoje dzieło i stawia na stronie tytułowej stempel z diabłem :)

Kto nigdy nie był w Bieszczadach ten nigdy nie doceni walorów tego krótkiego zbioru opowiadań! Dla tego, kto nie poznał bieszczadzko-zakapiorskiego klimatu, kto ani razu nie raczył się trunkiem w bieszczadzkich knajpach, "Opowieści Siekierezady" będą raczej głupkowatymi historyjkami o ludziach rozkoszujących się od rana do wieczora "winami prostymi". I to nie jest książka...