Wydaje mi się, że P. Vega jest dużo lepszym reżyserem niż pisarzem i o ile jego filmy bywają naprawdę dobre, to książkom czegoś brakuje.
Okładka reklamuje rewelacje, współpracę ze światem przestępczym, w środku zaś mamy kilka rozmów z policjantami skazanymi za niewinność (swoją drogą to taki typowy dialog z osadzonym w ZK: - Za co siedzisz? - Za niewinność. Oni wszyscy tylko za niewinność...). W każdym razie nie ma tu współpracy z mafią i nie wiem jakich rewelacji, raczej wielkie nagonki na głupoty jak wykorzystanie radiowozu do podwiezienia policjanta, czy błędne złożenie jakiś groszy bezdomnego do depozytu. Bzdury. No i jest picie wódki na umór.
Książka dotyczy zdarzeń z innej epoki. Ci, którzy wpadli są natomiast raczej efektami ubocznymi transformacji służby niż przechodzenia na jakąś ciemną stronę mocy.Wiadomo, że Policja jak i inne mundurówki w PRL działała według określonych schematów, które dziś są niedopuszczalne, a które funkcjonowały jeszcze długo po 1990 roku. To trochę niesprawiedliwe, że cała komenda, 300 osób robi coś i wszystko jest OK, a 301 osoba za to wylatuje. Nagle, bez ostrzeżenia po prostu zmienia się front i robi polowanie na czarownice, kto akurat wpadnie, to trach. Szkoda mi tych ludzi ale to już jest historia. Zresztą rzeczy znane. Szkoda, że w książce brak jest danych o dzisiejszej Policji czy spektakularnych przejść.
Książka ciekawa i dobrze ją znać, jednak trochę niedzisiejsza, nieaktualna i przesadnie rozreklamowana.

Wydaje mi się, że P. Vega jest dużo lepszym reżyserem niż pisarzem i o ile jego filmy bywają naprawdę dobre, to książkom czegoś brakuje.
Okładka reklamuje rewelacje, współpracę ze światem przestępczym, w środku zaś mamy kilka rozmów z policjantami skazanymi za niewinność (swoją drogą to taki typowy dialog z osadzonym w ZK: - Za co siedzisz? - Za niewinność. Oni wszyscy...