"Jak mało można znać człowieka, z którym się mieszka pod jednym dachem. Rutyna i proza życia stępiają wrażliwość. Niby zawsze można o wszystkim pogadać, ale zazwyczaj brakuje na to czasu."

Bardzo dobry kryminał, czyta się lekko i przyjemnie, wciąga swoją fabułą, doskonale odnajdujemy się w jego klimacie. Świetnie wykorzystany pomysł osadzenia akcji w przeciętnym, małym miasteczku, gdzieś na północy Polski. Ale czy na pewno miasteczko jest takie zwyczajne? Już sama jego nazwa - Mille - ma symboliczne znaczenie, żyje tam dokładnie tysiąc mieszkańców. Autorka bardzo zgrabnie tworzy ten charakterystyczny dla małych miasteczek nastrój, gdzie wszyscy wszystko o sobie wiedzą. Mille to zamknięta enklawa, a jej mieszkańcy silnie wierzą w rzuconą na nich przez czarownicę klątwę. Obawa, strach, lęk, nie pozwalają na trzeźwy osąd i dotarcie do prawdziwości zabobonów. Zupełnie przypadkowo, albo i nie, w miasteczku pojawia się młoda dziennikarka, Marta Witecka. Czy zdoła się ona oprzeć się uczuciu klątwy ciążącym nad Mille?

Autorka świetnie czuje ten gatunek literatury, sprawnie intryguje i przyciąga słowem. Kryminał, gdzie tajemnice, sekrety i powiązane z nimi wątki, stopniowo wyjaśniają się, a napięcie rośnie, napisany jest z wdziękiem i zrozumieniem czytelniczych potrzeb. Bardzo dobrze skonstruowani bohaterowie, niektórzy stają się nam bliscy, sympatyzujemy z nimi, kibicujemy im. Podobne odczucia odnośnie dopracowania szczegółów mam wobec samego miasteczka. Czułam, że usytuowanie cukierni, szkoły czy posterunku policji, jest znaczące, łatwo mi było wyobrazić sobie Mille, rozrysować w głowie jego plan, a przez to mocniej wciągnąć się w fabułę, przemykać między budynkami, zwyczajnie zaprzyjaźnić się z tym miejscem. Podobał mi się prosty i zrozumiały język powieści, a także jej humor, naturalny, niewymuszony, odpowiednio nastrajający.

Jak bardzo zabobony i uprzedzenia mogą ingerować w nasze przekonania i działania? Czy łatwo uwolnić się od wiary w przesądy? Kiedy zwycięża zdrowy rozsądek? Kończąc kryminał napotkałam czytelniczą niespodziankę. Jaką? Sami sprawdźcie, zachęcam. Bardzo udany debiut! Liczę, że główna bohaterka pojawi się w kolejnej książce.

bookendorfina.blogspot.com

"Jak mało można znać człowieka, z którym się mieszka pod jednym dachem. Rutyna i proza życia stępiają wrażliwość. Niby zawsze można o wszystkim pogadać, ale zazwyczaj brakuje na to czasu."

Bardzo dobry kryminał, czyta się lekko i przyjemnie, wciąga swoją fabułą, doskonale odnajdujemy się w jego klimacie. Świetnie wykorzystany pomysł osadzenia akcji w przeciętnym, małym...