Kolejna powieść Pani Olgi Rudnickiej łącząca intrygę z humorem. Monika nieprzystająca do wizerunku współczesnej sekretarki w korporacji. Mająca swoje zasady, dla niektórych współpracowników zaściankowa, niezbyt atrakcyjna, przez niewielu ceniona i lubiana (dowiaduje się o tym w trudnym dla siebie momencie). Walcząca z „moralnym upośledzeniem” szefa. Dyrektor Różyk, określany mianem „Diabła” i jego zastępca, bądź jak wolą inni „zastępczyni” - Zdzira - o krwistych szponach, krwistym ubiorze i krwistym charakterku. Zazdrosna o Diabła. Gotowa zrobić wszystko, aby zyskać jego zainteresowanie. Jednak czy jest gotowa do zbrodni? Renata – mądra, ustawiona zawodowo i roztaczająca parasol ochronny nad Moniką „starsza koleżanka” i Filip – lizus, łgarz, podobnie jak jego bezpośrednia przełożona – Zdzira – gotowy na wszystko, byle osiągnąć swój cel. Do kompletu inne płotki korporacyjne – lubiące plotkę, nieszczere, czekające, aż komuś podwinie się noga. Ciotka Moniki – samotna/singielka, potrafiąca ustawić brata i jego synów. Tkająca z przyjaciółką intrygę mającą na celu rozpalić zaledwie tlące się uczucie Moniki i Mateusza. Tatko Moniki i jej bracia – postaci do złudzenia przypominające sienkiewiczowski ród Kiemliczów z „Potopu”, strzegący bezpieczeństwa i „cnoty” Moniki, najpierw działający w stylu: „ociec prać?”, później zgodnie z nowym poleceniem ojca odnośnie Mateusza: „I tego chłopca dobrze mi traktować, bo w tych czasach własny policjant w rodzinie się przyda”. Prorocze słowa, ale o tym: „cicho sza”. Przeczytajcie i przekonajcie się sami.

Kolejna powieść Pani Olgi Rudnickiej łącząca intrygę z humorem. Monika nieprzystająca do wizerunku współczesnej sekretarki w korporacji. Mająca swoje zasady, dla niektórych współpracowników zaściankowa, niezbyt atrakcyjna, przez niewielu ceniona i lubiana (dowiaduje się o tym w trudnym dla siebie momencie). Walcząca z „moralnym upośledzeniem” szefa. Dyrektor Różyk,...