Łysiak niezmiennie w formie. Nec plus ultra. Dzięki zawartej w tomie publicystyce Wilka czytelnik ma okazję poznać liczne, przemilczane fakty zarówno jeśli idzie o wydarzenia bieżące jak i historię. Próżno szukać po intelektualnych śmietnikach informacji chociażby o Wawrzyńcu Goślickim, XIX wiecznym polskim szkolnictwie emigracyjnym, czy domniemanych autorach dzieł Szekspira, nie mówiąc o obiektywnym spojrzeniu na sprawę ukraińską. Łysiak przybliża dziesiątki zagadnień, a czyni to po mistrzowsku władając piórem i zarażając erudycją. Drażniąca jest jedynie podjazdowa wojenka z Rafałem A. Ziemkiewiczem, którą autor prowadzi z uporem godnym lepszej sprawy. Przy okazji nasuwa się refleksja którą zilustruję zestawieniem dwóch, zgoła odmiennych światów literackich. Chodzi tu jednak o pewno zjawisko i jego rozmiar. O wydaniu recenzowanego tomu dowiedziałem się przypadkiem, w kilka dni po premierze, przy czym na przykład o nowej powieści Michela Houellebecqa wiedziałem rok przed jej ukazaniem się... Tego drugiego czytuję i cenię, choć z biegiem czasu zaczynam uważać go za ,,wagonowego filozofa'', natomiast to co wokół jego najnowszej, całkiem zresztą przyzwoitej książki dzieje się w mediach, zwłaszcza w Gazecie Wyborczej, sprawia że, mówiąc młodzieżowo - rzygam tęczą. Łysiak zaś, facet od Francuza dalece bardziej błyskotliwy i nad Wisłą wcale nie mniej poczytny - przechodzi kompletnie bez echa, nawet po prawej stronie. Smutne...

Łysiak niezmiennie w formie. Nec plus ultra. Dzięki zawartej w tomie publicystyce Wilka czytelnik ma okazję poznać liczne, przemilczane fakty zarówno jeśli idzie o wydarzenia bieżące jak i historię. Próżno szukać po intelektualnych śmietnikach informacji chociażby o Wawrzyńcu Goślickim, XIX wiecznym polskim szkolnictwie emigracyjnym, czy domniemanych autorach dzieł...