W trakcie czytania dowiaduje się o kolejnym bestialskim zamachu terrorystycznym w Belgii. Ostatni reportaż Jagielskiego zasługuje na szczególną uwagę głównie ze względu na aktualność wydarzeń. W książce tej  udaje się autorowi uchwycić sedno sprawy związanej ze światowym terroryzmem u podwalin, których leży islam i dalekowschodnia kultura.  Autor w świadomy i dogłębny  sposób   przedstawia nam genezę kształtowania się straceńczej  idei uczestnictwa głównych bohaterów w świętej wojnie Dżihad. Poznając linię życia dwóch synów tytułowej bohaterki , poznajemy tak naprawdę  drobiazgową analizę  całego rozległego praźródła fanatycznej idei, która została zaszczepiona w młodych umysłach czeczeńskich chłopców już podczas dojrzewania w górach Kaukazu . Treść tej książki nie pozostawia złudzeń, i uświadamia czytelnikowi że faktyczny stan rzeczy sprowadza się do skomplikowanej natury konfliktu ,opartej głównie na zderzeniu dwóch skrajnie różnych od siebie cywilizacji. Jednoznaczne wartościowane w tym przypadku jest kompletnie nie współmierne do prawdziwej istoty problemu jakim jest konflikt dwóch przeciwstawnych sobie kultur. Niestety płynie z tej książki wyjątkowo pesymistyczna wizja i uwierająca bolesna prawda o zupełnym braku alternatywy na wspólne pojednanie czy nawet komplikacja przy tak elementarnej sprawie, jak próba zrozumienia postępowania głównych bohaterów wyznających odmienny system wartości. Najbardziej przykrym przesłaniem jest tutaj wniosek, że jakakolwiek próba rzeczowej dywagacji i moralnego rozstrzygnięcia problemu zostaje tak naprawdę spalona na panewce ze względu na wyjątkowo relatywny charakter problemu. Jeśli ocena ta ma dotyczyć próby zrozumienia bliskowschodniego kryterium wartości, dla której życie doczesne jest wartością podrzędna to okazuje się że europejskie postrzeganie świata i jej wartości natrafiają na litą ścianę nierealną do pokonania. Konkluzja nie daje nam cienia wątpliwości że globalnie konflikt wschodu z zachodem to prawdziwy „węzeł gordyjski”, niemożliwy do rozwiązania.
Czyżby wyzwolonej oświeconej Europie zostaje do wyboru radykalizm i posługiwanie się podobnym mentalnym językiem ? Za którym mają iść nie tylko słowa ale i czyny ? Jagielski wspomina że jedyną nadzieją na zażegnanie konfliktu jest sięgnięcie do korzeni i edukacji, że demony rodzą się powoli. Europa z kulturowym i humanitarnym dorobkiem narodzonym na zgliszczach dwóch wojen światowych nie będzie miała wpływu na umysły i dusze kolejnych młodych ludzi podatnych na fanatyczną indoktrynację i religijny radykalizm, dopóty, dopóki będzie panował kulturowy i humanitarny rozłam między tymi cywilizacjami. Reportaż staje się dla czytelnika gorzką pigułką do przełknięcia, zostawia poczucie beznadziejnej sytuacji w której znajduje się obecny cywilizowany świat

W trakcie czytania dowiaduje się o kolejnym bestialskim zamachu terrorystycznym w Belgii. Ostatni reportaż Jagielskiego zasługuje na szczególną uwagę głównie ze względu na aktualność wydarzeń. W książce tej  udaje się autorowi uchwycić sedno sprawy związanej ze światowym terroryzmem u podwalin, których leży islam i dalekowschodnia kultura.  Autor w świadomy i dogłębny ...